H κατασκευή των πρώτων Ελληνικών φορητών Όπλων και βαλλιστικών Πυραύλων από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. Η θωράκιση της χώρας αξιοποιώντας την εγχώρια πολεμική βιομηχανία που… δεν έγινε Ποτέ –
Η Πολεμική βιομηχανία στην ΧΡΩ.ΠΕΙ.
-η κατασκευή φορητού οπλισμού από Ελληνική βιομηχανία
-η κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων, το όραμα που έγινε πραγματικότητα αλλά προδόθηκε
-ο λησμονημένος εφευρέτης των τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων Ευάγγελος Αρτέμης
Ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γράφει στο μνημειώδες έργο του ότι πρέπει να μελετούμε την ιστορία μας για να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος ώστε να τα αποφεύγουμε στο παρόν και να μην τα επαναλάβουμε στο μέλλον.
Τα τελευταία χρόνια – με την ένταση των γεγονότων – θα λέγαμε τους τελευταίους μήνες και ημέρες, η τουρκική προκλητικότητα έχει ξεπεράσει τα όρια. Οι κυβερνώντες τα τελευταία 40-45 χρόνια απέτυχαν -ηθελημένα ή όχι το κρίνει ο καθένας μας – να εκφράσουν το φρόνημα του Έλληνα για την ελευθερία και ακεραιότητα της πατρίδος μας.
Τραγικές αποδείξεις η εισβολή και κατοχή της Κύπρου, η άρση του εμπολέμου με την Αλβανία από τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια τον Αύγουστο του 1987 επί Ανδρέα Παπανδρέου αφήνοντας στην μοίρα του το κομμάτι του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου, η πλαδαρή στάση – όλων των κυβερνήσεων στον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών, ο τραγικός χειρισμός – ενδοτισμός στα Ίμια – που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την απαγόρευση (!) του ‘’ελληνικού’’ κράτους σε οποιονδήποτε Έλληνα να ανέβει στις δυο βραχονησίδες, τις απειράριθμες παραβάσεις και παραβιάσεις του εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου της ιερής Πατρίδας μας και τόσα άλλα.
Οι προφάσεις εν αμαρτίαις των πολιτικών – κυβερνώντων – για τον ενδοτισμό – πολλές και τουλάχιστον ανόητες αν όχι προδοτικές. Τοποθετήσεις του τύπου: ‘’είμαστε μια μικρή χώρα’’, ‘’δεν έχουμε εγχώρια πολεμική βιομηχανία’’, ‘’οι εξοπλισμοί είναι μονόδρομος από το εξωτερικό και δεν έχουμε τα οικονομικά μέσα’’ και λοιπά – που καταπίνουν αμάσητα τα μμε σε ρόλο προπαγανδιστή – είναι κάποιες μόνον που έχουμε ακούσει την περίοδο μετά τα Ίμια.
Σκοπός του παρόντος άρθρου μας είναι να μελετήσουμε κάποιες – αν θέλετε 1-2 ιστορίες – από τις απειράριθμες επιστημονικές και επιχειρηματικές προσπάθειες [1] που έλαβαν χώρα στην πατρίδα μας από Έλληνες οραματιστές και φιλοπάτριδες που θέλησαν να θωρακίσουν την άμυνα της χώρας μας με σύγχρονη – τότε – πολεμική βιομηχανία. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας ενώ στο τέλος του κειμένου υπάρχει Παράρτημα όπου αναπτύσσονται οι αριθμημένες σημειώσεις.
Πολεμική Βιομηχανία στην ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Η προσπάθεια για την δημιουργία πολεμικής βιομηχανίας στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. (1) ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1974. Γράφει – σε σχετική του επιστολή [2] – ο ιδιοκτήτης και διευθύνων σύμβουλος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. χημικός Σωτήρης Σοφιανόπουλος προς την εφημερίδα ‘’Το Βήμα’’ το Νοέμβριο του 1981:
‘’Άρχισε η προσπάθεια τον Αύγουστο του 1974 μετά το Κυπριακό. Επίστευα τότε και εγώ ότι πράγματι δεν είχαμε όπλα να πολεμήσουμε. Τώρα βλέπω ότι είχαμε και παρά είχαμε. Απλώς η κρατική μηχανή για πολλοστή φορά έλεγε ψέματα στον λαό για να δικαιολογήσει την στάση της έναντι της Τουρκίας κατ’ εντολή των δήθεν συμμάχων μας ως συνέβη και το 1922 (βλέπε Theodor Hertzel [3] απόφαση του Σιωνιστικού συνεδρίου Βασιλείας 1899 και δηλώσεις του Balfoor Υπουργού Εξωτερικών Μεγάλης Βρετανίας 1920 έχουσα σχέση με Κύπρο – Παλαιστίνη και Σινά).
Είχε δοθεί έγκριση αρ.145/3/5.1.77 της νομισματικής επιτροπής για δάνειο 100.000.000 δρχ. για όπλα και πυραύλους βαλλιστικούς, ακτίνας δράσεως σε α’ φάση 50 Km (κατασκευαστικά σχέδια στην κυριότητά μας), απόφαση Υπουργού Οικονομικών αρ.16715/70, ημερομηνία 22.2.1977.
Θα βοηθούσε οικονομικά και πολιτικά την χώρα μας και οικονομικά την ΧΡΩ.ΠΕΙ. διότι εξεδηλώθει αμέσως ενδιαφέρον από τον Αραβικό κόσμο και με γράμματα μάλιστα (εις την διάθεση οποιουδήποτε) για παραγγελίες 200.000 όπλων αξίας 2 δισεκατομμυρίων δραχμών (2.000.000.000) τον Απρίλιο του 1975. Η επένδυση δεν ολοκληρώθηκε:
α. διότι μάς ενέπαιξε τόσο το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης (υπουργός κ. Αβέρωφ και υπουργός Ζαΐμης) ως και ολόκληρος η τότε κυβέρνηση (όλος ο φάκελος που αποδεικνύει το ισχυρισμό μου εις την διάθεση οποιουδήποτε).
Το πυροβόλο όπλο [4] της ΧΡΩ.ΠΕΙ. διαμετρήματος 7,62*39mm
β. διότι η Εθνική Τράπεζα παρ’ όλην την έγκριση της Νομισματικής Επιτροπής και την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και με καθαρά θέση της ΧΡΩ.ΠΕΙ. τότε, άνω των 2.500.000.000, δεν έδωσε τα χρήματα παρά μόνον μέρος αυτών κατόπιν εντολής προφανώς και η επένδυση παρέμεινε και παραμένει ημιτελής.
Υπενθυμίζω ότι η τότε κυβέρνηση υπέγραψε μόλις τον Νοέμβριο του 1977 για το εργοστάσιο του Αιγίου με ξένον οίκο και μας αγνόησε παντελώς παρ’ όλο που εμείς είχαμε αρχίσει τον Αύγουστο του 1974 και προσφερθήκαμε αφιλοκερδώς να συμμετέχουμε σε διαπραγματεύσεις όπως και άλλες βιομηχανίες της πατρίδος μας π.χ. Καλυκοποιείο [5] (δεν μπορεί τον πατριωτισμό να τον μονοπωλούν ορισμένοι μόνον. Υπάρχουν και άλλοι πατριώτες και ας μην το διαφημίζουν). Υπήρχε δε η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι εγκαταστάσεις των ΧΡΩ.ΠΕΙ. σαν υποκατασκευαστές για την Ε.Β.Ο. αλλά ούτε αυτό έγινε. Υπάρχουν δε και πολλά άλλα επ’ αυτού’’.
Πως επετεύχθη η παραγωγή φορητού οπλισμού στην ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Όπως διηγείται σε συνέντευξή [6] του ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος (στο εξής Σ.Σ.) η προσπάθεια για την κατασκευή φορητού οπλισμού ξεκίνησε με τον Κύπριο Λάκη Ψημολοφίτη. Ο Σ.Σ., αμέσως μετά την εισβολή των Τούρκων του 1974 είχε συνάντηση μαζί του στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. Τον ρώτησε τι θα γινόταν αν κάθε κυπριακό σπίτι είχε το δικό του όπλο και ο Λ. Ψημολοφίτης του αποκάλυψε ό,τι είχαν αρχίσει τον σχεδιασμό φορητού οπλισμού. Άλλωστε ο Λάκης Ψημολοφίτης υπήρξε μέλος της ΕΟΚΑ, φυλακίστηκε και κρατήθηκε μέχρι την λήξη του απελευθερωτικού αγώνα το 1959.
Ο Σ.Σ. του πρότεινε άμεσα συνεργασία, δεδομένου ό,τι γνώριζε περί της κατασκευής φορητών όπλων και συνεργάστηκαν. Ο Λ. Ψημολοφίτης [7] επέστρεψε στην Κύπρο το 1979 όπου και ίδρυσε την βιομηχανία κατασκευής φυσιγγίων G & L Calibers LTD. Έφυγε από την ζωή [8], το 2015.
Πρέπει να σημειωθεί ό,τι η ΧΡΩ.ΠΕΙ. διέθετε, στο Ελληνικό κράτος, το πυροβόλο τυφέκιο προς 700 δρχ την περίοδο που το ίδιο το κράτος αγόραζε, (όπως αναφέρεται και στο βίντεο) τα FN προς 17.000 δρχ.
Πλέον τούτου ο Σ.Σ. με την επιστημονική του ομάδα στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. ανέπτυξε και υποπολυβόλο το GP-10 [9] με διαμέτρημα 9*19mm. Όμως και στην περίπτωση αυτή το κράτος δεν στήριξε την προσπάθεια ώστε να υπάρξουν σε δεύτερο χρόνο και οι – οπωσδήποτε – απαιτούμενες βελτιώσεις οπότε και η προσπάθεια δεν προχώρησε. Η εύκολη λύση των βιομηχανιών του εξωτερικού ήταν πάλι επιλογή -μονόδρομος – για το κράτος, δυστυχώς.
Να σημειωθεί ότι τα αυτόματα φορητά όπλα της ΧΡΩ.ΠΕΙ. δεν ήταν αντιγραφή οποιουδήποτε αντιστοίχου, κατασκευάστηκαν βάσει ερευνών και υποβλήθηκαν επιτυχώς σε σειρά δοκιμών.
Παράλληλα ο Σ.Σ. σημειώνει πως: ‘’…και πολλοί άλλοι – μετά την Κυπριακή τραγωδία – και με κίνητρα πηγάζοντα εκ καθαρώς εθνικής εξάρσεως, άρχισαν να ασχολούνται με την πολεμική βιομηχανία στη χώρα μας ώστε να δύναται σήμερον (σημ. 1977-78 οπότε και γράφονταν) με βεβαιότητα, να θεωρηθεί ότι τόσον η κατασκευή αρίστων φορητών όπλων, όσον και η ναυπήγησις πρωτοποριακών ελαφρών πολεμικών σκαφών και πολλών άλλων, είναι δυνατή’’.
Ο φορητός οπλισμός που κατασκεύασε η ΧΡΩ.ΠΕΙ. ΜΕΤΆ ΤΟ 1974
Η εταιρεία όπλων και φυσιγγίων των Αδελφών Μαλτσινιώτη – άλλη μια τραγική ιστορία
Αξίζει να σημειώσουμε – για να βρεθούμε μια ακόμη φορά απέναντι στην τραγικότητα κυβερνώντων και κράτους – αυτό που επισημαίνει στο βίντεο και ο Σ.Σ. ήτοι σχετικά με τους αδελφούς Μαλτσινιώτη.
Οι Αδελφοί Μαλτσινιώτη είχαν εταιρεία όπλων και φυσιγγίων η οποία το 1908 συγχωνεύτηκε με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο Χημικών & Βιομηχανικών Προϊόντων. Όραμα των αδελφών Μαλτσινιώτη -όπως σημειώνει ο Σ.Σ.- ήταν τα ελληνικά όπλα να έχουν και ελληνικά πυρομαχικά. Οι παραγγελίες που ανέμεναν οι Αδελφοί Μαλτσινιώτη δεν υπεγράφησαν από το ελληνικό κράτος και ο Μαλτσινιώτης αηδιασμένος από την υπονομευτική και προδοτική συμπεριφορά των τότε κυβερνώντων έφυγε για το Μεξικό, με παραγγελία μάλιστα ούτε τα οστά του να επαναπατρισθούν ποτέ. Αυτά συνέβησαν πριν αναλάβει την εταιρεία ο Πρόδρομος Μποδοσάκης το 1934.
Η κατασκευή τηλεκατευθυνόμενων βαλλιστικών πυραύλων από την ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Ο αναγνώστης δεν θα πρέπει να ξενίζεται. Η ιστορία της εύρεσης τεχνολογίας κατασκευής τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων είναι όντως συγκλονιστική. Υπάρχει βίντεο στο οποίο την διηγείται ο ίδιος ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος.
Εν ολίγοις ο Σ.Σ. είχε προσκαλέσει έναν Γερμανό αρχιμηχανικό ονόματι κ. Σμίθ για την συναρμολόγηση ενός εργοστασίου στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. Πράγματι ο κ. Σμίθ ολοκλήρωσε την εγκατάσταση βοηθούμενος από τον υιό του, επίσης μηχανικό.
Ο Σμίθ, στην περίοδο του πολέμου είχε συνεργαστεί – στον Γερμανικό στρατό – με τον Βέρνερ Φον Μπράουν [10] ο οποίος, ως γνωστόν, ήταν ο δημιουργός των βαλλιστικών πυραύλων V2 της ναζιστικής Γερμανίας. Μετά τον πόλεμο και την μεταφορά του Β. Φ. Μπράουν στις Η.Π.Α. – μέσω του προγράμματος ”Paperclip” – ο Σμίθ συνέχιζε να διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Μάγκνους Φον Μπράουν, αδελφό του Βέρνερ.
Ο Σ. Σοφιανόπουλος πίεσε τον Σμίθ να τον βοηθήσει στην μεταφορά τεχνογνωσίας κατασκευής τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων, που τότε ελάχιστα κράτη διέθεταν – είμαστε περίπου στα 1972 -. Μετά από λίγους μήνες, από την αποχώρηση του Σμίθ για την Γερμανία, ο Σ. Σοφιανόπουλος λαμβάνει κλήση από το τελωνείο για δυο κιβώτια.
Κατά τον εκτελωνισμό οι τελωνειακοί βλέπουν τους πυραύλους και προσπαθούν να σταματήσουν την παραλαβή. Ο Σ. Σοφιανόπουλος άμεσα πηγαίνει και συναντάει τον αρμόδιο Υπουργό και του εξηγεί δήθεν ότι πρόκειται για κάτι ειδικούς σωλήνες για τα εργαστήρια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κλπ και καταφέρνει να τους παραλάβει.
Εκεί στα εργαστήρια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κλείνεται μαζί με την ομάδα επιστημόνων και κάνουν φύλλο και φτερό τους πυραύλους.
Ο ίδιος ο Σ. Σοφιανόπουλος κατευθύνει την όλη προσπάθεια και αντιλαμβάνεται ό,τι το μόνο υλικό που δεν έχουν εγχωρίως και πρέπει να παραχθεί είναι ο πυροσωλήνας των 200 χιλιοστών. Ο Σ.Σ. γνώριζε όμως πολύ καλά ό,τι τον τορναδόρο που μπορούσε να τον φτιάξει τον διέθετε ο Στασινόπουλος της ΒΙΟΧΑΛΚΟ [11]. Έρχεται άμεσα σε επαφή και τον παραγγέλνει.
Επομένως, καταλήγει ο Σ.Σ., ό,τι η Ελλάδα θα μπορούσε να διαθέτει από το 1972 τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους αλλά το κράτος παρενέβη και διέλυσε την όλη προσπάθεια. (2)
Υπάρχει πληθώρα και άλλων λεπτομερειών εξόχως σημαντικών, που διηγείται με στοιχεία, ονόματα, ημερομηνίες ο ίδιος ο Σ. Σοφιανόπουλος στο σχετικό βίντεο [12].
Το πυροβόλο όπλο της ΠΥΡ.ΚΑΛ. [13] διαμετρήματος 7,92*36 mm βάρους 4,15 Kgr σχεδιασμού 1939
Οι προτάσεις του Σωτ. Σοφιανόπουλου για την πολεμική βιομηχανία και την άμυνα της χώρας
Ο Σωτ. Σοφιανόπουλος υπέβαλλε στους υπευθύνους αλλά και δημοσίως – σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές του – προτάσεις για την πολεμική βιομηχανία και την άμυνα της χώρας. Μέχρι ίσως και την δεκαετία του 1990 – με την ύπαρξη των ελληνικών κρατικών πολεμικών βιομηχανιών, που σήμερα αν δεν έχουν πωληθεί πνέουν τα λοίσθια – τα όσα πρότεινε ήταν εφικτά. Σήμερα εξ’ αιτίας της υπονόμευσης τόσων δεκαετιών τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ωστόσο, αν υπήρχε έστω και σήμερα πολιτική βούληση πολλά – εφικτά και εύκολο να γίνουν – θα μπορούσαν να τεθούν σε εφαρμογή.
Κυτίο 100 φυσιγγίων της ΧΡΩ.ΠΕΙ.
‘’Πρότεινε λοιπόν ο Σ.Σ για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αυτοδυναμία στα απλά πολεμικά μέσα, να αρχίσει η κατασκευή στην χώρα:
1) Των Π.Α.Ο [14]. των 90 και 106 χιλ.
2) Η κατασκευή πετρελαιοκινητήρων ΜΑΛΚΟΤΣΗ [15] 106 ίππων χωρίς συμπιεστή των οποίων είχε αρχίσει η κατασκευή και σταμάτησε.
3) Με αυτή τη μηχανή και ένα ΠΑΟ των 106 χιλιοστών έχουμε ένα ελαφρό άρμα μάχης, αφού υπάρχει γραντζοκόπτης 2.000 χιλιοστών.
4) Η κατασκευή πυροβόλων των 100 χιλιοστών αφού υπάρχει μηχανή ψυχράς σφυρηλατήσεως μέχρι 120 χιλιοστών.
5) Η ναυπήγηση πυραυλακάτων και τορπιλακάτων 26 μ., 50 τόνων, με 2 μηχανές M.T.U. 3.500 ίππων εκάστη, που θα δίνουν ταχύτητα στα σκάφη 46 κόμβους. Τα σκάφη αυτά θα γίνουν από FΙBER GLΑSS.
Επίσης θα ναυπηγηθούν και παρόμοιες ΤΟΡΠΙΛΆΚΑΤΟΙ, οπλισμένες και με 1 ή 2 Π.Α.Ο. των 106 χιλιοστών.
6) Η κατασκευή γυροσκοπικής πυξίδας, ώστε να μπορέσουμε να κατασκευάσουμε ελληνικές τορπίλες και κατευθυνόμενους βαλλιστικούς πυραύλους.
Οι πύραυλοι θα κινούνται με νιτρική υδραζίνη που η ένυδρος μορφή της χρησιμοποιείται και κατά την ειρήνη για τον καθαρισμό των δεξαμενοπλοίων. Η υδραζίνη θα παραχθεί από άνυδρο αμμωνία που παράγεται στην Ελλάδα, είτε δια της μεθόδου RΑSCHΙΝG είτε δια ΡΑΔΙΟΛΥΣΕΩΣ με βόμβα ΚΟΒΑΛΤΙΟΥ, την οποίαν επίσης διαθέτει η χώρα μας. Και πολλά άλλα.
7) Στα νησιά του Αιγαίου, και σε συγκεκριμένα από αυτά, θα τοποθετηθούν αυτοκινούμενα πυροβόλα των 175 χιλιοστών. Έτσι θα ελέγχουμε όλο το Αιγαίο. Δεν μπορούμε να πούμε σε ποια, διότι αυτό είναι απόρρητο’’.
Παράρτημα
Σημείωση 1: Βιομηχανία ΧΡΩ.ΠΕΙ.
Η ΧΡΩ.ΠΕΙ. του Σωτήρη Σοφιανόπουλου πρωταγωνίστησε, κυρίως τις δεκαετίες του 1960 και ‘70 και πριν την καταστρέψουν ολοκληρωτικά οι κυβερνώντες με το Νόμο 1083/1980 ή νόμο των πανωτοκίων.
Μεταφέρουμε κάποια αποσπάσματα από το ιστορικό των προσπαθειών του χημικού Σωτήρη Σοφιανόπουλου:
Επί 11 χρόνια διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας ΧΡΩ.ΠΕΙ. Προήγαγε τις εξαγωγές της ως άνω εταιρείας σε περισσότερες από 20 χώρες και σε ύψος άνω των 5.000.000 δολαρίων ετησίως.
Ειδικεύτηκε στην Αναπτυξιακή Έρευνα και Τεχνολογία, δημιούργησε Πρότυπο Ερευνητικό εργαστήριο στον τομέα αυτό, όπου μεταξύ άλλων κατασκεύασε τα πρώτα Ελληνικά όπλα μετά την τραγωδία του 1974! Η κρατική μηχανή όμως δεν του επέτρεψε να συνεχίσει. Είχε αρχίσει και την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων τους οποίους και αυτούς το κράτος εμπόδισε να γίνουν!
Στα Εργαστήρια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. συνέθεσε και το προωθητικό πυραύλων, το υγρό Υδραζίνη.
Στα Ναυπηγεία Αυλίδας (ιδιοκτησίας της ΧΡΩ.ΠΕΙ.) κατασκεύασε τορπιλακάτους τις οποίες… τορπίλισε το ελληνικό κράτος.
Την περίοδο του θέρους 1975, έφερε εις πέρας, για λογαριασμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, υψηλοτάτης τεχνολογίας υλικό Εφηρμοσμένης Έρευνας, με άκρως απόρρητη σύμβαση, η οποία χαρακτηρίστηκε Υψίστης Εθνικής Ασφαλείας Θέμα. Το ευχαριστώ του κράτους προς τον Σ. Σοφιανόπουλο ήταν ότι δεν προσεκλήθη ούτε στις δοκιμές.
Διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΛΒΥΝ (3), του μοναδικού Διυλιστηρίου βαρέων ορυκτελαίων της χώρας μας, Γενικός Διευθυντής της αυτοκινητοβιομηχανίας NAMCO και Αντιπρόεδρος της βιομηχανίας κατασκευής σκαφών ΙΘΑΚΗ γιότς. Ένεκα όμως διαφόρων σκοπιμοτήτων του, κατ’ επίφαση, Ελληνικού κράτους, οι ως άνω βιομηχανίες έπαψαν να λειτουργούν!
Σημείωση 2: Ο Έλληνας εφευρέτης των τηλεκατευθυνόμενων βλεμμάτων Ευάγγελος Αρτέμης [16].
Επί τη ευκαιρία παρουσίασης της προσπάθειας κατασκευής βαλλιστικών πυραύλων από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. θα ήταν άδικο να μην αναφερθούμε στον Έλληνα εφευρέτη των τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων Ευάγγελο Αρτέμη. Υπήρξε όχι μόνον εξαίρετος επιστήμονας αλλά και πατριώτης με υψηλό ήθος και ακεραιότητα. Η ιστορία του είναι συγκλονιστική.
Ο Αρτέμης ήταν ένας μηχανικός που δούλευε σαν πολίτης στο Πολεμικό Ναυτικό προπολεμικά και ανέπτυξε τους τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους κάθε είδους. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος στην Γαλλία και την Αυστρία και εργάστηκε στην Γαλλία, την Αγγλία και την Γερμανία. Σύμφωνα με τον Αρτέμη η ιδέα του ήρθε όταν μελετούσε τους Γερμανικούς βομβαρδισμούς του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Αφού ανέπτυξε συστήματα τηλεχειρισμού άρχισε το 1933 να εργάζεται στο Πολεμικό Ναυτικό με κρατική υποστήριξη. Τα πρωτότυπα δοκιμάσθηκαν με επιτυχία στην Σαλαμίνα το καλοκαίρι του 1938. Έκτοτε αγνοείτε η τύχη τους. Ο ίδιος έλεγε ότι δοθήκανε σε “ξένη δύναμη” και αρνήθηκε οποιαδήποτε περαιτέρω ανάπτυξη των ιδεών του.
Στην φωτογραφία επάνω βλέπεται την άδεια του Αρτέμη για την είσοδο του στο Α.Ζ. Φλεβών, όπου επέβλεπε και κατηύθυνε τα πειράματα. Αργότερα τον δίκασαν για “κατασκοπεία” επειδή έμπαινε στην απαγορευμένη ζώνη!!!
Σε συνέντευξή του [17] ο γιός του Αννίβας Αρτέμης (δημιουργός του θρυλικού Hannibal, βλέπε παρακάτω) σημείωνε για τον αείμνηστο πατέρα του:
‘’…Έκανε λοιπόν κάποια διαβήματα στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και δημιουργήθηκε μια επιτροπή από καθηγητές του Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου. Ο Χόνδρος ήταν ένας από τους καθηγητές Φυσικής του Πανεπιστημίου που συμμετείχε σ’ εκείνη την επιτροπή.
Όταν τα μέλη της επιτροπής διαπίστωσαν ότι τα σχέδια του πατέρα μου και η θεωρία έστεκαν, μας παραχώρησαν ένα σπίτι στην παραλία της Βούλας δίπλα στο ΠΙΚΠΑ και αποφασίστηκε να ξεκινήσει η κατασκευή της βολίδας στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Το ζητούμενο ήταν να δοθεί στο βλήμα η δυνατότητα να αλλάζει κατεύθυνση, γιατί η προώθηση ήταν γνωστή και σχετικώς εύκολη υπόθεση. Η αλλαγή της κατεύθυνσης του βλήματος, σύμφωνα με τα σχέδια του πατέρα μου, μπορούσε να επιτευχθεί με ακτινοβολίες, ορατές και μη. Το πείραμα πέτυχε και τότε ήταν που έπεσαν τα μεγάλα “λαβράκια”. Οι κλειδαριές του εργαστηρίου βρέθηκαν κάποια μέρα σπασμένες! Ήταν προφανές ότι κάποιοι προσπάθησαν να κλέψουν τα σχέδια και την ιδέα κατασκευής! Υπήρχαν όμως μυστικά και ο πατέρας μου αποσυναρμολογούσε το κατασκεύασμα κάθε βράδυ προτού φύγει απ’ το εργαστήριο. Οπότε, κάποιος που δεν γνώριζε καλά καλά ούτε τι είναι ραδιόφωνο, πώς να το συναρμολογήσει και να κατανοήσει τον τρόπο λειτουργίας του; Τελικώς κατηγορήθηκε ο πατέρας μου και θέλησαν να τον περάσουν στρατοδικείο! Η μητέρα μου όμως, της οποίας η οικογένεια διατηρούσε φιλικές σχέσεις με την βασιλική αυλή, μεσολάβησε και τον απήλλαξαν.
Θυμάμαι, γύρω στα 1938 πρέπει να ήταν, είχαμε πάει σινεμά στο “Μαϊάμι” της Γλυφάδας, μαζί με τους γονείς μου. Όταν επιστρέψαμε, βρήκαμε το σπίτι άνω κάτω! Κάποιοι έψαχναν προφανώς να βρουν σχέδια! Αυτή η ιστορία με το τηλεκατευθυνόμενο βλήμα έληξε τελικώς κακοίν κακώς, μεσολάβησε στη συνέχεια ο πόλεμος του ’40 και παρ’ όλο που ο πατέρας μου έζησε είκοσι χρόνια στο εξωτερικό, τον έντυσαν στρατιώτη και θέλησαν να τον στείλουν, σαράντα ετών άνθρωπο, στην πρώτη γραμμή! Σαράντα ετών με έξι παιδιά, και σήμερα ακόμη, δεν πας στην πρώτη γραμμή! Προσπαθούσαν όμως να τον στριμώξουν με κάθε τρόπο!’’
Μεταπολεμικά το 1950 έφτιαξε μια βιοτεχνία στην Χαλκίδα και έφτιαχνε ένα χρώμα – primer για καράβια. Αυτό μπορούσε να κατασκευασθεί με υλικά που υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα. Ήταν το τέλειο χρώμα -primer γιατί το περνούσες μόνο μια φορά και για την διάρκεια της ζωής του πλοίου δεν χρειαζόταν άλλο βάψιμο και το κυριότερο δεν έπιανε φύκια και στρείδια που μειώνουν την ταχύτητα και είναι το μόνιμο πρόβλημα των πλοίων. Φυσικά δεν θα τον αφήνανε, έτσι τον κατέστρεψε κάποια εθνική μας τράπεζα. (σημ. δηλαδή η Εθνική Τράπεζα με το Νόμο 1083/1980 ή αλλιώς νόμο των πανωτοκίων με τον οποίο καταστράφηκε η ‘’ραχοκοκαλιά’’ των Ελληνικών Βιομηχανιών).
Το 1968 – ο Αννίβας Αρτέμης- γιός και ένα εκ των έξι τέκνων του εφευρέτη Ευάγγελου Αρτέμη φτιάχνει το σκάφος Hannibal με το τελειότερο υδροδ
υναμικό σχήμα στον πλανήτη. Φτιάχνονται κάπου 5 δοκιμαστικές τορπιλάκατοι με κόντρα πλακέ θαλάσσης μήκους 25 μέτρων. Είχαν Γερμανική μηχανή που ήταν τοποθετημένη κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Επίσης δεν είχαν τορπίλες, αλλά 4 ΠΑΟ (πυροβόλα άνευ οπισθοδρομήσεως) των 105 mm, προσέξτε Ελληνικής κατασκευής, με την βοήθεια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Το σκάφος ήταν STEALTH δηλαδή αόρατο στα ραντάρ. Έπλεε με 60 μίλια σε φουρτούνα και έβαλε με τα ΠΑΟ με ηλεκτρομηχανικό σύστημα σταθεροποιήσεως.
Επειδή κατάλαβε ότι θα το πουλούσαν και αυτό, δεν έδωσε τα σχέδια. Υπολόγιζε ότι με 25 -50 τέτοια σκάφη (κωμικού κόστους για το δημόσιο), αν τολμούσε να περάσει ο Τουρκικός στόλος σε λίγη ώρα ολόκληρος θα ήταν στον βυθό, ή και όποιος άλλος στόλος ! Θυμηθείτε stealth, 60 μίλια με φουρτούνα και αρκετές βολές ΠΑΟ το λεπτό, σε λίγα λεπτά οι επίδοξοι εισβολείς, θα κάνανε παρέα στα σφουγγάρια…
Ένας τύπος του θρυλικού Hannibal εν πτήσει [18].
Σημείωση 3: Στην ΕΛΒΥΝ [19] εργάστηκε ο Σ. Σοφιανόπουλος μετά την παραίτησή του από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. όταν η Εθνική Τράπεζα μέσω του επαίσχυντου Νόμου 1083/1980 πήρε τον έλεγχο της [20], έως ότου την οδηγήσει στην χρεοκοπία και στο οριστικό κλείσιμο.
Το κράτος της Συρίας προέβη σε μια τεράστια παραγγελία ειδικού τύπου ορυκτελαίων προς την ΕΛΒΥΝ. Οι Σύριοι είχαν τεράστιο πρόβλημα με τα λάδια που χρησιμοποιούσαν στα ρωσικά άρματά μάχης τους με αποτέλεσμα λόγω της υψηλής θερμοκρασίας το καλοκαίρι και των χαμηλών τον χειμώνα να ακινητοποιούνται.
Στάλθηκαν από την ΕΛΒΥΝ δυο βαρέλια λιπαντικά τα οποία και δοκιμάστηκαν εξαντλητικά. Τα αποτελέσματα ήταν καλύτερα των αναμενόμενων και η Συρία παρήγγειλε μια τεράστια ποσότητα για όλα τα άρματά του στρατού της.
Ωστόσο, η Εθνική Τράπεζα, σε συνεννόηση προφανώς με το κυβερνητικό πολιτικό κατεστημένο, αρνήθηκε να δώσει την σχετική πίστωση και όταν βρέθηκε λύση και σε αυτό από την ΕΛΒΥΝ και τον Σ. Σοφιανόπουλο δημιούργησε πρόβλημα στην μεταβίβαση του ποσού. Οπότε η όλη προσπάθεια ναυάγησε. Ο αναγνώστης ας βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του.
Για την Ενωμένη Ρωμηοσύνη,
Αντώνης Καλόγηρος
Εκπαιδευτικός-οικονομολόγος
