Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος, πιστός υπηρέτης της προσπάθειας για να δοθεί στην Αλβανία το χρίσμα της προς ένταξη χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καταβάλει άοκνες προσπάθειες για την ευόδωση των προσπαθειών του με πλήρη ανιδιοτέλεια. Εξ όσων γνωρίζω δεν έχει ζητήσει το παραμικρό αντάλλαγμα των θυσιών και των κόπων του που είναι εξ όσων φαίνεται μεγαλύτεροι και αυτού του Αλβανού ομολόγου του.
Η αλβανική κυβέρνηση όμως ενστερνιζόμενη πλήρως τους στίχους «σε πότισα ροδόσταμο, με πότισες φαρμάκι» επιφυλάσσει κάτι διαφορετικό για τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου. Δημιουργώντας μια νέα διοικητική διαίρεση, κάτι σαν τον δικό μας «Καλλικράτη» επιχειρεί να εντάξει διοικητικά στους δήμους όπου διαβιεί η Ελληνική Εθνική Μειονότητα περιοχές μεγαλύτερες πληθυσμιακά όπου κατοικούν μουσουλμανικοί αλβανικοί πληθυσμοί. Κτυπητό παράδειγμα ο Δήμος Χιμάρας όπου σύμφωνα με σχέδιο που επεξεργάζεται η αλβανική βουλή, θα περιληφθούν και οι μουσουλμανικές περιοχές της λεγόμενης Λιαπουριάς.
Δείτεκαι αυτά
Ο στόχος προφανής, να μην μπορέσει ποτέ πια η Χιμάρα να εκλέξει Έλληνα δήμαρχο. Και όλα αυτά παρά το ότι η Αλβανία έχει από καιρό υπογράψει την ευρωπαϊκή συμφωνία – πλαίσιο περί προστασίας των μειονοτήτων. Στην συμφωνία αυτή σαφώς αναφέρεται πως η μειονότητα πρέπει να έχει την διοικητική της αυτοτέλεια και πως δεν πρέπει να υπάρξουν κανενός είδους προσπάθειες αφομοίωσης της μειονότητας.
Οι μεθοδεύσεις άρχισαν να γίνονται αντιληπτές από ένα δημοσίευμα που ανέφερε πως «αν η Χιμάρα παραμείνει μόνη της ως δήμος, σύντομα θα ακολουθήσει το παράδειγμα της Κριμαίας». Μετά από το (βαλτό) δημοσίευμα οι μεθοδεύσεις πήραν χαρακτήρα εθνικό, με την κυβέρνηση Ράμα να υλοποιεί αλλά όμως και τον τέως πρωθυπουργό Σαλί Μπερίσα να διακηρύττει απαντώντας σε κάποιες αιτιάσεις πως «Ποιο εύκολα θα βρείτε Εσκιμώο στην Σαχάρα παρά Έλληνα στην Χιμάρα». Έτσι λοιπόν οι Αλβανοί κοροϊδεύουν χωρίς αιδώ τους πάντες εμφανίζοντας τις χαλκευμένες και ανιστόρητες θέσεις τους.
Στην Αθήνα, όσοι δεν αδιαφορούν πλήρως για το ζήτημα που λέγεται Ελληνική Εθνική Μειονότητα στην Αλβανία, πιστεύουν ακράδαντα πως με την είσοδο της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση όλα αυτομάτως θα τακτοποιηθούν με την εγκαθίδρυση των ευρωπαϊκών δομών και ενός κράτους απόλυτης ισότητας και δικαιοσύνης. Δυστυχώς όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο πλανώνται πλάνην οικτρά. Στην Βουλγαρία υπήρχε και υπάρχει τουρκική αλλά και ελληνική μειονότητα.
Η τουρκική με την ουσιαστική και καλά σχεδιασμένη βοήθεια του τουρκικού κράτους έχει γίνει μια σημαντική πολιτική δύναμη που ελέγχει την πολιτική ζωή της χώρας, έχοντας φέρει κοντά της και άλλους μη τουρκογενείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Η ελληνική μειονότητα, μόνη και αβοήθητη, εύκολα ελεγχόμενη από της βουλγαρικές υπηρεσίες, πλήρως εγκαταλειμμένη από την Ελληνική Πολιτεία, έχει αφεθεί στην μοίρα της σαν ένα είδος προς εξαφάνιση.
Η είσοδος της Βουλγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν άλλαξε σε τίποτα την κατάσταση. Είναι φανερό πως με τις ευχές δεν λύνονται τα διεθνή ζητήματα και πως η βούληση, η διεκδικητικότητα και η πολιτική και οικονομική ισχύς είναι ευθέως ανάλογοι του προσδοκόμενου αποτελέσματος.
Μια είδηση που μας έρχεται από την Τουρκική Ανατολία νομίζω πως εδώ μπορεί να παρουσιάσει ενδιαφέρον. Η πανίσχυρη τουρκική στρατοχωροφυλακή ανέγειρε ένα κτήριο με άδεια της τουρκικής πολεοδομίας. Το κτήριο κατεδαφίστηκε από τους Κούρδους επειδή δεν είχε άδεια της… κουρδικής πολεοδομία.
Μπορούμε λοιπόν να σκεφτούμε πως η δημιουργία βορειοηπειρωτικών θεσμών που θα θωρακίσουν τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου απέναντι στις αλβανικές μεθοδεύσεις, ίσως άτυπων σε πρώτη φάση, που όμως θα ανδρώνονται θα παίρνουν την λαϊκή νομιμοποίηση και λίγο λίγο θα απωθούν τους αντίστοιχους αλβανικούς, σε ένα πλαίσιο πειθαρχίας και χρηστής διοίκησης είναι κάτι δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο. Μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις και αντιπαραθέσεις, όμως η επιτυχής έκβαση μπορεί να επιτευχθεί.
Αυτό δείχνουν ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο. Πάντως τίποτα δεν χαρίζεται και αν δεν σπάσεις τα αυγά ομελέτα δεν φτιάχνεις.
