Ο Ταξίαρχος ε.α Ιωάννης Ξηρός απέστειλε ανοιχτή επιστολή σχετικά με το θέμα της αλλαγής ονοματοδοσίας του στρατοπέδου της ΣΜΥ “Στρατόπεδο Στρατηγού Καβράκου”. Σε προηγούμενη επιστολή του έχει αναφερθεί ξανά δημοσίως στο συγκεκριμένο θέμα.
Γράφει ο Ιωάννης Ξηρός :
Αγαπητοί Κύριοι,
ο τοπικός Τύπος φιλοξένησε προ ημερών κείμενο ερώτησης ορισμένων βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος ΣΥΡΙΖΑ προς τον Υπουργό Εθνικής Αμυνας με την οποία τον ρωτούν τι προτίθεται να πράξει σχετικά με το θέμα της αλλαγής ονόματος του στρατοπέδου της ΣΜΥ από ”Στρατόπεδο Καβράκου” σε κάτι άλλο (μήπως σε ”Σαράφης”);
Δείτεκαι αυτά
Κατ’αρχήν ο γράφων εκφράζει την αγανάκτησή του διότι η ομάδα των τρικαλινών συμπολιτών μας, οι οποίοι χρόνια τώρα προσπαθούν να επιτύχουν την αλλαγή του ονόματος επέλεξαν αυτήν την φορά να πολιτικοποιήσουν τόσο το ζήτημα ώστε να κινητοποιήσουν ακόμη και βουλευτές του Κοινοβουλίου, ενώ μέχρι τούδε περιορίζοντο σε τοπικές κινήσεις.
Ο γράφων εκφράζει ωσαύτως την αγανάκτηση, αλλά και την απορία του διότι οι υπογράφοντες την ερώτηση αριστεροί βουλευτές αντέγραψαν επακριβώς τις εκφράσεις που χρησιμοποιούν χρόνια τώρα για τον στρατηγό Καβράκο οι διώκτες της μνήμης του, πράγμα που αποδεικνύει οτι ουδόλως ερεύνησαν οι ίδιοι το ζήτημα και το κείμενο της ερώτησής των είναι καθ’ολοκληρίαν υπαγορευμένο.
Αυτό με την σειρά του επίσης αποδεικνύει όχι μόνον την δύναμη των διαφόρων ομάδων πίεσης στην χώρα μας, αλλά και την ρηχή λειτουργία του Κοινοβουλίου (για λόγους δικαιοσύνης οφείλω να σημειώσω οτι προς τιμήν του ο τοπικός κυβερνητικός βουλευτής Χρ. Σιμορέλης δεν υπέγραψε το κείμενο της ερώτησης).
Αυτό όμως που μεταβάλει την αγανάκτηση σε οργή είναι η ανιαρή επανάληψη των ιδίων κατάπτυστων ψευδών και συκοφαντιών εναντίον κάποιου που δεν μπορεί πια να αμυνθεί.
Κατηγορούν τον Καβράκο οτι ευθύνεται για τον θάνατο αγροτών διαδηλωτών στα Τρίκαλα το 1925, όταν η ιστορική έρευνα δείχνει οτι οι πρώτοι πυροβολισμοί προήλθαν όταν μια πέτρα διαδηλωτή χτύπησε άσχημα έναν στρατιώτη όταν αυτός αντέδρασε πυροβολώντας το πυρ γενικεύθηκε χωρίς ο ίδιος ο Καβράκος να είναι παρών εκεί κατά την επίμαχη στιγμή.
Κατηγορούν τον άνδρα οτι μετείχε του στρατοδικείου που καταδίκασε ερήμην τον Ελευθ. Βενιζέλο ως υποκινητή του ανεπιτυχούς πραξικοπήματος του 1935. Υπενθυμίζω όμως οτι η συμμετοχή σε στρατοδικείο για έναν στρατιωτικό είναι διατεταγμένη υπηρεσία και όχι επιλογή και στο κάτω-κάτω ο Βενιζέλος τότε ήταν όντως πραξικοπηματίας και το Κράτος όφειλε να τον τιμωρήσει.
Κατηγορούν τον δυστυχή Καβράκο οτι κατά την κατάληψη της Αθήνας από τους Γερμανούς οτι διέταξε ως Φρούραρχος τους Ευέλπιδες να μην απομακρυνθούν και να ασκήσουν αστυνομικά καθήκοντα και οτι υπέγραψε την παράδοση της πόλης, αποσιωπώντας όμως οτι η συμφωνία της τότε στρατιωτικής ηγεσίας με τους Γερμανούς προέβλεπε ακριβώς αυτά και οτι σε διαφορετική περίπτωση οι Έλληνες στρατιώτες δεν θα επέστρεφαν στα σπίτια τους, αλλά θα κατέληγαν σκλάβοι στην Γερμανία όπως οι Γάλλοι και οι Ρώσοι.
Πράγματι αυτό θα ήθελαν οι αριστεροί μας; Το απαύγασμα όμως του ψέματος είναι οτι κατηγορούν τον Καβράκο για την συγκέντρωση του σίτου κατά το θέρος 1941 ”και τον θάνατο με πείνα του ελληνικού πληθυσμού, σύμφωνα με τα σχέδια των Γερμανών κατακτητών”.
Εδώ αμέσως-αμέσως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε δυο πράγματα. Κατ’αρχήν για την Μεγάλη Πείνα του 1941 ο κυρίως υπεύθυνος δεν ήταν αυτή καθ’εαυτή η Κατοχή, αλλά ο αγγλικός αποκλεισμός των ελληνικών παραλίων, ο οποίος δεν επέτρεπε να περάσει μέσα ούτε καν ένα σπυρί από τα αποθέματα σίτου που η Κυβέρνηση Κορυζή είχε παραγγείλει και πληρώσει από την Αίγυπτο. Οι δυνάμεις Κατοχής ελάμβαναν από την παραγωγή όσα εχρειάζοντο για την διατροφή τους και τα υπόλοιπα μπορούσαν να διατεθούν στην αγορά. Ποια όμως αγορά;
Ακριβώς σ’αυτό το σημείο παρενέβη και ορθώς η Κυβέρνηση Τσολάκογλου (ειρήσθω εν παρόδω,αυτός επίσης είναι ένας από τους πλέον αδικημένους της ελληνικής Ιστορίας) και με την υποχρεωτική συγκέντρωση του σίτου και την δίκαιη διανομή του στον λαό προσπάθησε να αποτρέψει την διοχέτευση του σίτου στην Μαύρη Αγορά και στα χέρια των μαυραγοριτών και να απαλύνει όσο μπορούσε τις συνέπειες της έλλειψης σίτου. Αυτή ήταν η αποστολή του Καβράκου στην Θεσσαλία τότε και ήταν εθνική αποστολή και βεβαίως κανένα γερμανικό σχέδιο δεν εξυπηρετούσε.
Αυτό όμως που δικαιολογεί κυρίως την απόδοση τιμής στον στρατηγό Καβράκο δεν είναι ίσως η όποια προσφορά του στην καταπολέμηση της Μαύρης Αγοράς ή η όποια συμμετοχή του στους αγώνες του έθνους.
Ηταν ο μαρτυρικός του θάνατος στα χέρια της οργάνωσης ΟΠΛΑ, του εκτελεστικού βραχίονα στα χρόνια της κομμουνιστικής ανταρσίας του ΚΚΕ το 1944( εκτελεστικού όνομα και πράμα). Ο φρικτός θάνατος του Καβράκου στα χέρια αυτών των φρικτών ανθρώπων τον καθιστά εθνομάρτυρα.
Ο Καβράκος δεν ”εκτελέστηκε από αναρχικούς”, όπως αναφέρει το βιογραφικό του ΓΕΣ, το οποίο κατά την πασοκική δεκαετία του 1980 αναγκάστηκε να αλλάξει όλες τις ορολογίες του συμμοριτοπολέμου.
Εκτελέστηκε απάνθρωπα από συνειδητούς κομμουνιστές. Αυτά επειδή τα γνωρίζει το ΚΚΕ προτιμά να κρατηθεί μακρυά από την υπόθεση και ορθώς πράττει.
Ο Λένιν συμβουλεύει στα γραπτά του τους οπαδούς του να λένε ψέματα επί ψεμάτων για το καλό της επανάστασης(ναι, ο ίδιος Λένιν που στους 100 κομμουνιστές τον έναν μόνο θεωρούσε συνειδητό, τους 60 θεωρούσε ηλίθιους και τους υπόλοιπους 39 αγύρτες). Η ομάδα που ευελπιστεί να αλλάξει το όνομα του στρατοπέδου από Καβράκος σε Σαράφης αυτό ακολουθεί και με την κίνησή τους να εμπλέξουν και το εκλεκτό τους κόμμα, το οποίο επίσης δεν εφείσθη ψευδών προκειμένου να καταλάβει την εξουσία,αποδεικνύουν
οτι η προσπάθειά τους είναι καθαρά πολιτική. Δεν πρόκειται να καταφέρουν τίποτε, όπως δεν κατάφεραν να δώσουν το όνομα του φοβερού εγκληματία Θανάση Κλάρα(Βελουχιώτη) στην οδό του θεού του φωτός Απόλλωνα. Και όλα αυτά όχι διότι υπάρχουν ακόμη έστω και λίγοι πατριώτες που αντιστέκονται στην προπαγάνδα και στα τερατώδη ψεύδη της ελληνικής Αριστεράς, η οποία είναι η αποκρουστικότερη στην Ευρώπη, αλλά απλώς διότι έχουν άδικο. Ποτέ στο τέλος δεν νικά το άδικο.
Κατόπιν όλων αυτών ο γράφων προτείνει στον Δήμαρχο και στις λοιπές Αρχές ένα δημοτικό δημοψήφισμα, ώστε να αποφανθεί ο Τρικαλινός λαός τι όνομα θέλει στο στρατόπεδο του και να σταματήσει οριστικά αυτή η φαρσοκωμωδία των κωμωδών.
Στον Υπουργό Εθνικής Αμύνης συμβουλεύω να είναι προσεκτικός και δίκαιος και να μην παρασύρεται. Και κάτι τελευταίο. Εφόσον η υπόθεση κατέστη δυστυχώς πολιτική, ζητώ από την τοπική Νέα Δημοκρατία και ιδιαίτερα από τον βουλευτή αυτής Κ. Σκρέκα να συγκεντρώσει και αυτός υπογραφές συναδέλφων του και να ζητήσει από το ΥΕΘΑ να μην αλλάξει τίποτε στο όνομα του στρατοπέδου.Ισως με αυτόν τον τρόπο θυμηθούν και αυτοί οτι ήταν κάποτε γνήσιο δεξιό κόμμα.
O Ιωάννης Ξηρός είναι Ταξίαρχος του Στρατού ε.α
