Φυσικά, όταν πρόκειται για την τσέπη μας και στομάχι μας, σπεύδουμε να υποστηρίξουμε, να συμπαρασταθούμε, να φωνάξουμε, να δηλώσουμε, να διαδηλώσουμε, κλπ.
Όταν πρόκειται για υπέρτερα, μεν, μη υλικά και χρήμα αποτιμούμενα όμως, αγαθά, όπως η πατρίδα, η εθνική συνείδηση, η ιστορία και η παράδοση, εκεί επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή.
Οι Ενώσεις Αποστράτων έκαναν παρέμβαση στην προσφυγή στρατιωτκών για μειώσεις μισθών και συντάξεων, αλλά όταν τους είχε ζητηθεί να παρέμβουν στην προσφυγή ενώπιον του ΣτΕ κατά της αντισυνταγματικής εγκυκλίου και Υ.Α. γα την εισαγωγή αλλογενών στα ΑΣΕΙ, εκεί κοίταζαν αλλού και σφύριζαν ανέμελα.
Μα είναι λογικό, η εθνική και πατριωτική συνείδηση, οι κόποι και οι αγώνες των προγόνων, η ιστορία και ο πολτισμός, οι αξίες και οι αρχές, δεν έχουν χρηματικό αντίκρυσμα και δεν φέρνουν παράδες στην τσέπη, σε περίπτωση που γίνει δεκτή η προσφυγή (αλήθεια, τι γίνεται με την προσφυγή για τα ΑΣΕΙ; Ακόμη να βγάλει το ΣτΕ απόφαση).
Το μόνο που φέρνει είναι μια ηθική δικαίωση, μια επανόρθωση της αδικίας ενάντι των Ελλήνων και ένα, εδεχομένως, μικρό ανάχωμα στα σχέδια της παγκόσμιας τάξης για αφελληνισμό της χώρας, στο πνεύμα της “παγκοσμιοποίησης” και του “μια μάζα σκλάβων είμαστε όλοι”.
Επίσης, σταματάνε να τρίζουν και τα κόκαλα των προγόνων μας στους τάφους τους, που τόσο τους έχουμε σπιλώσει με την απάθεια, δειλία και μικρότητά μας, εμείς οι “απόγονοι” που χάσαμε τον Εθνικό μας προσανατολισμό.
Αλλά, και πάλι, ποιος νοιάζεται;
Η τσέπη και το στομάχι είναι υπεράνω αξιών, ήθους και αρχών.
Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν και άνθρωποι που δεν νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους (για να μην παρεξηγούμαστε, καλό και άγιο το τομάρι, σε όλους μας αρέσει να το ταϊζουμε, να το ποτίζουμε και να το ντύνουμε, αλλά δεν υπάρχει μόνο αυτό, υπάρχει και ψυχή).
Ίσως αυτοί οι άνθρωποι, που σωστά αντιλαμβάνονται ότι ατομικό συμφέρον δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συλλογικό συμφέρον (το είπε άλλωστε και ο Σοφοκλής στις τραγωδίες του, αλλά και πάλι ποιος νοιάζεται) να κάνουν μια μέρα, σύντομα, τη διαφορά.
Γιατί σε τελική ανάλυση, αυτός που νοιάζεται για λίγα, τα μικρά και τα ασήμαντα, θα χάσει και τα πάντα αφού δεν μερίμνησε εγκαίρως για να τα διαφυλάξει, ασχολούμενος με το τι θα φάει και τι θα πιει, ενώ οι άλλοι του έσκαβαν το λάκκο.
Ωραίο το σπιτάκι μας, αλλά αν κάποιος το σπρώχνει στην άκρη του γκρεμού, σύντομα θα πέσει!
Υ.Γ. Θυμάμαι τα λόγια του προέδρου της ΕΑΑΣ Παντελή Μαυροδόπουλου, παρουσία και άλλων, τον Αύγουστο του 2011 «είμαστε ΝΠΔΔ και ο Μπεγλίτης θα μας μετατρέψει σε ΝΠΙΔ εάν συμμετάσχουμε στην προσφυγή που κάνετε για την κατάργηση του γένους ως προϋπόθεση για την εισαγωγή στα ΑΣΕΙ», τα ίδια ακριβώς λόγια, παρουσία και άλλων, όταν σταμάτησαν οι αντιδράσεις-συγκεντρώσεις των αποστράτων, «είμαστε ΝΠΔΔ και ο Καράμπελας θα μας μετατρέψει σε ΝΠΙΔ»!
«Υπογραμμίστηκε η διφυής υπόσταση των Ενώσεων ως θεσμοθετημένων Ν.Π.Δ.Δ. και ως συνδικαλιστικών φορέων εκπροσώπων των Μελών τους» διαβάζω στην ανακοίνωση του συντονιστκού, από πότε κοι κοι πρόεδροι; Εσείς δεν λέγατε ότι είστε θεσμικοί και από πουθενά δεν προκύπτει συνδικαλιστική δράση για τις ενώσεις;
Τι συνέβη κοι κοι πρόεδροι και άλλαξε η στάση σας για την συνέχιση των διαμαρτυριών; Η συμετοχή σας σε εκδηλώσεις συγκεκριμένων πολιτικών φορέων συνάδουν με την ιδιότητα των προέδρων ΝΠΔΔ;
Σπύρος Σταματόπουλος
Μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας ΚΙ.Ε.ΣΥ.
