Πιστοί και φέτος στο χρέος μας, αποτίουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής και τον απεριόριστο σεβασμό μας στους ηρωικούς Ιερολοχίτες και Καταδρομείς που έπεσαν κατά τους παντοειδείς υπέρ της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας Αγώνες του Έθνους.
Υποκλινόμεθα με ευλάβεια στη μνήμη των πεσόντων Ελλήνων Επιλέκτων όλων των εποχών και των αιώνων, τιμώντας τους και ευγνωμονώντας τους διότι έβαλαν την Πατρίδα πάνω απ’ όλα, πάνω κι από αυτήν ακόμα τη ζωή τους, πορευόμενοι πάνω στο άνθος της νιότης τους προς την αθανασία, αφού πρώτα εκτέλεσαν το Χρέος τους στο ακέραιο.
Ιστάμενοι με σεβασμό και δέος μπροστά στο ιερό και επιβλητικό μνημείο που ανηγέρθη πριν από 70 χρόνια προς τιμήν τους, ξαναθυμόμαστε με συγκίνηση τα λόγια που απηύθυνε κατά το πρώτο τελεσθέν μνημόσυνό τους ο ιδρυτής και πρώτος Αρχηγός των Λόχων Ορεινών Καταδρομών Στρατηγός Ανδρέας Καλλίνσκης:
«Τα όπλα που κρατάτε στα χέρια σας είναι όπλα ιερά. Είναι τα όπλα που κρατούσαν Εκείνοι που τώρα ακούσατε τα ονόματά τους και που μόνο ο θάνατος μπόρεσε να τα πάρει από τα χέρια τους. Κρατάτε τα σφιχτά και κάν’ τε όρκο φοβερό ποτέ να μη τα ντροπιάσετε τα όπλα τα ιερά!».
Όπως το πρόσταξε ο αείμνηστος Στρατηγός, έτσι και έγινε! Δεν τα ντρόπιασαν ποτέ οι Έλληνες Καταδρομείς τα Όπλα τα Ιερά που τους παρέδωσε η Πατρίδα! Αντίθετα, τα τίμησαν συνεχίζοντας επάξια και γιγαντώνοντας ακόμη περισσότερο τον Θρύλο των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων.
Δείτεκαι αυτά
Και μπορεί τα ονόματα των Μονάδων και των Σχηματισμών μας να άλλαξαν στην πορεία του χρόνου, το ελληνικό ατσάλι στις ψυχές και τα σώματα των Ελλήνων Επιλέκτων όμως παραμένει το ίδιο, αλύγιστο κι αδιαπέραστο.
Από τους Ιερολοχίτες του Χριστόδουλου Τσιγάντε και τους Λοκατζήδες του Ανδρέα Καλλίνσκη ως την σύγχρονη Διοίκηση Ειδικού Πολέμου του ΓΕΕΘΑ, μια συνεχής αδιάρρηκτη πορεία πάντα ανοδική, με κοινό παρονομαστή την σκληρή και εξαντλητική εκπαίδευση, την τολμηρή και αποφασιστική δράση και πάνω απ’ όλα την υπέρμετρη αγάπη και αφοσίωση στην Πατρίδα.
Τους καμαρώσαμε πριν από λίγες μέρες να επιχειρούν στο εμπόλεμο Σουδάν, φέρνοντας σε πέρας με απόλυτη επιτυχία την αποστολή τους! Τους καμαρώνουμε να διαπρέπουν και να αποσπούν τον θαυμασμό των ξένων συναδέλφων τους σε διεθνείς ασκήσεις, συνεκπαιδεύσεις και αξιολογήσεις!
Αυτοί ήταν και αυτοί θα παραμείνουν για πάντα οι Έλληνες Καταδρομείς! Ατρόμητοι, αθόρυβοι, τολμηροί, ταχείς στην δράση, ανυποχώρητοι και απολύτως αποφασισμένοι για την νίκη!
Έτοιμοι για τα δύσκολα και ορκισμένοι να μην ντροπιάσουν ποτέ τα Όπλα τα Ιερά, ακόμα κι αν χρειαστεί να χύσουν το αίμα τους, όπως ακριβώς μας το ζήτησε ο Αρχηγός των θρυλικών ΛΟΚ Στρατηγός Ανδρέας Καλλίνσκης.
Κυρίες και κύριοι,
Η σημερινή τελετή υπέρ των πεσόντων Ιερολοχιτών και Καταδρομέων, εκτός από τελετή τιμής και μνήμης, αποτελεί ταυτόχρονα και μια άριστη ευκαιρία να συναντηθεί η παλιά με τη νέα γενιά των Ελλήνων Επιλέκτων όπως κάθε χρόνο!
Συνιστά μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μοιραστούμε τις κοινές μας αξίες, να θυμηθούμε τα κοινά μας βιώματα και με τον τρόπο αυτό να συνδεθεί το ηρωικό παρελθόν με το ισχυρό παρόν και το ακόμα πιο ελπιδοφόρο μέλλον των Ειδικών Δυνάμεων της Πατρίδας.
Και φέτος είμαστε λιγότεροι από την παλιά φρουρά. Λείπουν και φέτος κάποιοι από εμάς. Πύκνωσαν όμως άλλοι νεώτεροι τις γραμμές μας. Νέο αίμα, νέα παιδιά, νέα Ελληνόπουλα μπήκαν στη φάλαγγα και κρατούν τους ζυγούς, τους στοίχους και τις γραμμές της.
Μας λείπουν λοιπόν φέτος δύο εμβληματικοί άνδρες μας. Δύο προσωπικότητες που σφράγιζαν με την παρουσία τους κάθε χρόνο την τελετή μας εδώ στο εμβληματικό Καβούρι στο Μνημείο των Καταδρομών. 
Ένας χρόνος συμπληρώθηκε ακριβώς από το πέταγμα στους ουρανούς απ’ εδώ ακριβώς, απ’ αυτό το σημείο του αειμνήστου Ιερολοχίτη Καταδρομέα Στρατηγού Κωνσταντίνου Κόρκα πέρυσι τέτοια σχεδόν ώρα.
Πριν φύγει τον θυμάμαι, όλοι τον θυμόμαστε να στέκεται δίπλα μου για να καταθέσει το στεφάνι του. Τι ψυχή Θεέ μου! Αδάμαστη! Και τι ωραίος θάνατος αλήθεια! Εδώ στο Καβούρι, πλήρης ημερών, 102 ετών ανάμεσα σ’ αυτούς που μαζί τους πέρασε όλη του τη ζωή. Τους Λοκατζήδες και τους Ειδικοδυναμίτες αδελφούς του.
Μαζί με την γυναίκα του την κυρία Ακριβή. Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε. Μ’ αυτά που έκανε στη ζωή του δεν γίνεται κι αλλιώς! Αθάνατος!
Μας λείπει όμως και ο Στρατηγός Χρήστος Φωτόπουλος, που μας άφησε πριν σχεδόν ένα μήνα. Η γνώση του, η εμπειρία του, το ήθος του, το τεράστιο χαμόγελό του, η αστείρευτη δεξαμενή ιστορικής γνώσης, το εύκολο και σίγουρο καταφύγιό μας σ’ ότι δεν ξέραμε…το γνωστό σ’ όλους μας όταν κολλάγαμε και δεν ξέραμε κάτι απ’ το παρελθόν «Ρώτα τον Φωτόπουλο», δεν θα το’ χουμε πια στη διάθεσή μας.
Αυτό που θα έχουμε όμως για πάντα στη διάθεσή μας κι εμείς κι οι επόμενες γενιές θα είναι το παράδειγμά του, το παράδειγμα ενός σεμνού και ταπεινού στρατιώτη, ενός ευκλεούς και γιγάντιου Ευπατρίδη, ενός Στρατηγού με όλη την σημασία της λέξης.
Κυρία Ρούλα μας λείπει ο Στρατηγός όπως και σε εσάς. Αιωνία του η μνήμη κι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπει. Θα ζει πάντα ανάμεσά μας μέσα απ’ τα κείμενά του, μέσα απ’ τα έργα του για τις πολυαγαπημένες του Ειδικές Δυνάμεις και όχι μόνο.
Η Σχολή Ευελπίδων θα χρωστά για πάντα τα όσα βρήκε κι έγραψε γι’ αυτήν στο μνημειώδες τρίτομο έργο του. Αθάνατος!!
Αθάνατοι Ιερολοχίτες και Καταδρομείς, πεσόντες όλοι υπέρ Πίστεως και Πατρίδος,
Ξέρω καλά ότι μας βλέπετε από εκεί ψηλά, μας ζυγίζετε και μας μετράτε και ξέρω ότι καμαρώνετε για την νέα Γενιά των Ελλήνων Καταδρομέων, Πεζοναυτών, Αμφίβιων Καταδρομέων, Βατραχανθρώπων και Αλεξιπτωτιστών! Να είστε σίγουροι πως δεν θα σας απογοητεύσουμε ποτέ! Θα’ μαστε πάντα εδώ έτοιμοι «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», όπως εσείς!
Μικρός κι ασήμαντος όπως όλοι μας μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας σας και στο τεράστιο εθνικό σας ανάστημα, αλλά αποφασισμένος αν χρειασθεί όπως εσείς, σας απευθύνω τα ίδια λόγια που αφιέρωσε πριν από δύο αιώνες ο Ανδρέας Κάλβος στους πεσόντες Ιερολοχίτες του Αλέξανδρου Υψηλάντη:
«Ω γνήσια της Ελλάδος τέκνα, ψυχαί που επέσατε εις τον Αγώνα ανδρείως, Τάγμα εκλεκτών Ηρώων, καύχημα νέον,
Ας μη βρέξει ποτέ το σύννεφον, και ο άνεμος ας μη σκορπίση το χώμα το μακάριον που σας σκεπάζει!»
Αθάνατοι!!!
