Απότιση φόρο Τιμής και Μνήμης στον Ήρωα της Ελλάδος που για μισό αιώνα πρωταγωνίστησε και πέρασε στην Ιστορία ως το Άξιο τέκνο της Ελλάδος …Με την Αναδρομή στα Ιστορικά Γεγονότα , απο το Στρατηγό Φράγκο 
Η Ομιλία για τον Νικόλαο Πλαστήρα , από το Στρατηγό Φραγκούλη Φράγκο Επίτιμο Αρχηγό Γ.Ε.Σ. & Πρώην ΥΕΘΑ που με απλά και κατανοητά λόγια ακολούθησε τα χνάρια του Μαύρου Καβαλάρη, καθήλωσε το ακροατήριο που οι απλοί άνθρωποι του τόπου του Στρατηγού Πλαστήρα , τον χειροκρότησαν θερμά !
Δεν υπάρχει μορφή του λόγου δυσχερέστερη από τον πανηγυρικό.
Δείτεκαι αυτά
Ο Ισοκράτης εργάσθηκε επί δέκα έτη προκειμένου να συντάξει το απαράμιλλο μνημείο της Αθηναϊκής δόξας, ως θεμελίου της πανελληνίου ενότητας, τον «Πανηγυρικό» του. Και ο μεγαλόπνευστος «Επιτάφιος» του Ηγέτη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, δεν γνωρίζουμε πόσο απασχόλησε τον Περικλή, ασφαλώς όμως, η μορφή υπό την οποία μας τον παρέδωσε ο Θουκυδίδης, «δίδαγμα εσαεί» των ελευθέρων ανθρώπων, δεν είναι έργο της μιας στιγμής.
Διότι ακριβώς αυτή είναι η δυσκολία του πανηγυρικού, δηλαδή δεν πρέπει να είναι παφλασμός λόγων και λέξεων έντεχνος – ή και άτεχνος – προκειμένου να συνταχθεί. Πρέπει να αποφεύγει τους συναισθηματισμούς και ο έπαινός του να είναι έλλογος. Να προκαλεί, όχι δάκρυα, αλλά σκέψη. Να επιτρέπει στον σκεπτόμενο ακροατή, χρόνο για περισυλλογή και να τον οδηγεί ελεύθερα σε συμπεράσματα.
Διότι, όπως είπε ο Ρήγας ο Βελεστινλής «όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά».
Και η δυσκολία γίνεται μεγαλύτερη όταν πρόκειται να επαινεθεί – και να αναλυθεί – ένας ήρωας ‘όπως ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας που καταξιώθηκε στα πεδία των μαχών, ενώ όταν αναγκάστηκε με γνώμονα πάντα την σωτηρία της πατρίδος υποχρεώθηκε να συμβιβαστεί ο Μαύρος Καβαλάρης να ενδυθεί το ένδυμα του πολιτικού και να αποποιηθεί την ιδιότητα του ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ...
Η Μικρασιατική καταστροφή με τον ξεριζωμό του Ελληνισμού από Μικρά Ασία, Πόντο και Θράκη είναι απόρροια πλην των όσων άλλων δεινών, που προέκυψαν και με συνέπειες που υπερφαλαγγίζουν κατά πολύ αυτών που προηγήθηκαν εξαιτίας της ¨διχόνοιας της δολερής¨,όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Αριστοτέλης ότι και το συμβεβηκός άλλα και το ενδεχόμενον, δηλαδή το ορατό και το προβλεπόμενο μέλλον δεν προϋπόθεταν ομαλή μετάβαση σε ευνομούμενη πολιτεία.
Στρατιωτικός και πολιτικός ο Νικόλαος Πλαστήρας, με έντονη δράση στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα.Γεννήθηκε στο Βουνέσι (σημερινό Μορφοβούνι) Καρδίτσας, στις 4 Νοεμβρίου 1883 γιος του Χρήστου Πλαστήρα, ράφτη, και της Στυλιανής Καραγιώργου, υφάντρας.
Πήρε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα και συμμετείχε στο κίνημα στο Γουδί (1909), που έφερε στην εξουσία τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Το 1912, πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και διακρίθηκε σε πολλές μάχες.
Στη Μάχη του Κιλκίς-Λαχανά την φονικότερη σύγκρουση των Βαλκανικών Πολέμων 19-21 Ιουνίου του 1913, οπού οι Έλληνες νίκησαν τους Βούλγαρους ¨δια της λόγχης¨, οι συμπολεμιστές του, του έδωσαν το προσωνύμιο «ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ».
Στην περίοδο του Εθνικού Διχασμού (1916) συντάχθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και προσχώρησε στο Κίνημα της Εθνικής Αμύνης, το 1919 ανέλαβε τη διοίκηση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων στην Ουκρανία.
Τον Ιούνιο του 1919 το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων προωθήθηκε στη περιοχή του Μαιάνδρου ποταμού Νότια της Σμύρνης.
Στη Μικρασιατική εκστρατεία διακρίθηκε κατά την τουρκική αντεπίθεση στο Σαγγάριο με στόχο την κατάληψη της Άγκυρας τον Ιούνιο του 1921.
Το σύνταγμα του Νικολάου Πλαστήρα, το 1922, προ του τεραστίου όγκου του τουρκικού στρατού που τον αποκαλούσε: “Μαύρο Καβαλάρη” και “Καρά πιπέρ” (μαύρο πιπέρι), ήταν η μόνη μονάδα του ελληνικού στρατού που υποχώρησε συντεταγμένα και μαχόμενη στη Σμύρνη για να περάσει στη Χίο, καλύπτοντας τη σύμπτυξη άλλων μονάδων και τη φυγή των Ελλήνων πολιτών που κατά την κα Ρεπούση, είχαν… δημιουργήσει συνωστισμό στην προκυμαία της Σμύρνης.
Τον Αύγουστο του 1922 η κατάρρευση του Μετώπου οδήγησε τους Μικρασιάτες στον δρόμο της προσφυγιάς.
Στο Σιδηροδρομικό Σταθμό του Σαλιχλί απείλησε να εκτελέσει λιποτάκτες και τελικά διέσωσε τους πρόσφυγες επιβιβάζοντας στους στο τρένο με προορισμό τον Τσεσμέ.
Μετά τη μικρασιατική Καταστροφή συμμετείχε στη δημιουργία της «Επαναστατικής Επιτροπής» που ανάγκασε τον βασιλιά Κωνσταντίνο να παραιτηθεί υπέρ του υιού του Γεωργίου Β’.
Ο Πλαστήρας κάλεσε από την εξορία τον Ελευθέριο Βενιζέλο, για να ηγηθεί της ελληνικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, που οδήγησαν στη Συνθήκη της Λωζάννης (1923).
Από το 1924 έως το 1933, ο Νικόλαος Πλαστήρας ζει μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας. Όταν στις εκλογές της 6ης Μαρτίου 1933 η αντιβενιζελική «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις» αναδείχθηκε νικήτρια, ο Πλαστήρας προσπάθησε να αποτρέψει την πολιτική μεταβολή μ’ ένα πραξικόπημα που απέτυχε παταγωδώς.
Με το ενδεχόμενο να διωχθεί ποινικά για εσχάτη προδοσία, αναχώρησε κρυφά και εγκαταστάθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας. Τελικά, δεν διώχθηκε για το πραξικόπημα, αλλά για το φιλοβενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935. Αν και βρισκόταν μακριά από την Ελλάδα, καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τον Βενιζέλο.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιδικτατορικής κίνησης.
Μετά την Απελευθέρωση και τα «Δεκεμβριανά» (1944), ο Πλαστήρας διορίζεται πρωθυπουργός. Στην κυβέρνησή του συμμετέχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις εκτός των κομμουνιστών. Επί της πρωθυπουργίας του υπεγράφη η Συμφωνία της Βάρκιζας (1945), βάσει της οποίας οι κομμουνιστές και το ΕΑΜ θα παρέδιδαν τον οπλισμό τους.
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου παρέμεινε εκτός πολιτικής σκηνής. Μετά τη λήξη του, ιδρύει την ΕΠΕΚ μαζί με τον Εμμανουήλ Τσουδερό και μετά τις εκλογές τις 5ης Μαρτίου 1950, σχηματίζει κυβέρνηση συνασπισμού με αντιπρόεδρο τον Γεώργιο Παπανδρέου, η οποία παρότι θα έχει ζωή μόλις πέντε μήνες, παίρνει μέτρα περιορίζοντας τις διώξεις των Αριστερών.
Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, η ΕΠΕΚ ήρθε δεύτερη μετά τον Συναγερμό του Παπάγου. Σχηματίστηκε κυβέρνηση συνασπισμού με πρωθυπουργό τον Πλαστήρα, που λαμβάνει μέτρα για την ανασυγκρότηση της χώρας με έργα υποδομής, εθνικοποιήσεις, κοινωνικές παροχές, διανομή γης στους ακτήμονες και ψήφο στις γυναίκες.
Στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου του 1952, η έκκληση του Πλαστήρα προς την Αριστερά για συστράτευση πέφτει στο κενό. Η ΕΠΕΚ ηττάται κατά κράτος και διασπάται. Η πολιτική του καριέρα θα λάβει τέλος, όπως και η ζωή του, λίγους μήνες αργότερα, στις 26 Ιουλίου 1953.
Ο Νικόλαος Πλαστήρας, ο Μαύρος Καβαλάρης του Μικρασιατικού Αγώνα έχει εγγραφεί στην εθνική συνείδηση ως υπόδειγμα πατριωτισμού, αγωνιστικότητας και ανιδιοτέλειας. Έχει εγγραφεί στην κοινή μνήμη των Ελλήνων ως υπόδειγμα δημόσιας ηθικής και αυτό είναι ίσως σημαντικότερο από οποιαδήποτε αναφορά στις λεπτομέρειες του πλούσιου βιογραφικού του, στρατιωτικού και πολιτικού, από οποιαδήποτε αναφορά σε έργα. Τελικά στην ιστορία, όπως και στην πολιτική, το ποιος είσαι είναι εξίσου σημαντικό με το τι έκανες.
Έχει επίσης πολύ μεγάλη σημασία να σημειώσουμε ότι ο Νικόλαος Πλαστήρας, ακριβώς επειδή υπήρξε μεγάλος, ανιδιοτελής, οραματιστής, συνέδεσε το όνομά του και με μία μεγάλη προσπάθεια οικονομικής ανασυγκρότησης, με τα μεγάλα έργα, με τη Λίμνη Πλαστήρα, που κατασκευάστηκε με την ολοκλήρωση του φράγματος στο Μέγδοβα (Ταυρωπός ) το 1959.
Ο Πλαστήρας το 1935 όταν επισκέφθηκε την γενέτειρά του, διότι είχαν σημειωθεί καταστροφικές πλημμύρες στη περιοχή από συνεχείς βροχοπτώσεις, βλέποντας τον χώρο δήλωσε ότι ¨επιβάλλεται εδώ μια μέρα να γίνει λίμνη¨, απ’ όπου και το πιο γνωστό της όνομα.
Ο Πλαστήρας ήταν ικανότατος στρατιωτικός, τίμιος πολιτικός και υπόδειγμα ανθρώπου, που αγαπήθηκε πολύ από τον λαό.
Η λιτή και φτωχική ζωή του Νικόλαου Πλαστήρα είναι παράδειγμα, διότι διέθετε την σύνταξή του για τα χρόνια που υπηρέτησε στο στρατό σε ορφανά της Μικρασιατικής Καταστροφής, ενώ έστω και ετεροχρονισμένα από την Βουλή κηρύχθηκε “Άξιος της Πατρίδας”.
Ο αδελφός του ήταν άνεργος, έπιασε δουλειά στο εργοστάσιο ζυθοποιίας “ΦΙΞ” ως φορτοεκφορτωτής. Ο στρατηγός όταν έμαθε ότι τόλμησε να πει ότι είναι αδερφός του Πρωθυπουργού τον υποχρέωσε να παραιτηθεί και του είπε ”Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου”.
Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος – έπασχε από φυματίωση που είχε “αποκτήσει” κατά την εκστρατεία της Μικράς Ασίας. Έμενε σ’ ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι του αλλά αυτός αρνήθηκε λέγοντας : ”Μα τι λέτε; H Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;”
Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: ”Τι κάνω; Σκάβω για να καλοτρώγω”;
Όταν του διασφάλισε φίλος να πάρει στεγαστικό δάνειο με χαριστικούς όρους γύρισε και του είπε: ”Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;” Έσκισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.
Το 1952, πρωθυπουργός ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, και από εγκεφαλική συμφόρηση, όταν μια μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης.
Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμα του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να είναι ξαπλωμένος σε ράντζο και τον ρώτησε με οικειότητα: ”Στρατηγέ, Πρόεδρε, γιατί το κάνεις αυτό;” και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. ”Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ…”
Η κληρονομιά, που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: ”Όλα για την Ελλάδα!”. Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστάει στην Πατρίδα”.
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ – γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε απόρους και ορφανά παιδιά.
ΜΕΧΡΙ το τέλος της ζωής του, αλλά και όταν ήταν πρωθυπουργός, τιμούσε τους φίλους και πολεμικούς συντρόφους του και θυμόταν τα μικρά ονόματα πολλών απ’ αυτούς.
Η προσωπικότητα και η μνήμη του Νικολάου Πλαστήρα είναι μια πολύτιμη εθνική περιουσία, που οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε.
Γι’ αυτό διαπιστώνουμε ότι γίνεται κάθε φορά αντικείμενο ερμηνειών, που είναι περισσότερο σύμφωνες με τις αντιλήψεις ή και τα ιδεολογικά συμφέροντα των ερμηνευτών, κατ’ αποκλεισμό όλων των άλλων και σμικρύνει έτσι η αξία ως θεμελιώδους ιστορικού φαινομένου, παγκόσμιου σημασίας το νέο ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ όπως ήταν το ΟΧΙ και η Μεγάλη Εξόρμηση του 1912, που ήταν, όπως το είχε θέσει ο Κολοκοτρώνης ότι το Ελληνικό Έθνος αγωνίζεται «Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» μέχρι την ολοκλήρωση απελευθέρωσης των Ελλήνων από τους Τούρκους.
Τέτοια πρότυπα όπως του Στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα αποτελούν διαχρονικά οι αγωνιστές που συμμετείχαν και θυσιάστηκαν σε όλους τους πολέμους, για την Ελευθερία και την ανεξαρτησία μας στην τρισχιλιετή ιστορική πορεία του Ελληνικού λαού, που με τις ηθικές αξίες και αρχές του πορεύεται σήμερα ο πολιτισμένος κόσμος.
Μέσα από τη θυσία τους αποκαλύπτεται επίσης και η ελληνορθόδοξη ψυχή των Ελλήνων και συμπυκνώνεται το διαχρονικό πνεύμα του Ελληνισμού στον αγώνα του για την πατρίδα και την ελευθερία.
Και αν σήμερα οι Έλληνες είμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι σε Ελλάδα και Κύπρο, με τα κατεχόμενα να στενάζουν από τον Τούρκο κατακτητή, αυτό έγινε γιατί δεν ήμασταν πειθήνιοι με ηγέτες όπως ο “Μαύρος Καβαλάρης” ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας, στις βουλές των δυνατών και προσαρμοστικοί στο κυρίαρχο ρεύμα της κάθε εποχής.
Το ζήτημα λοιπόν, έχει τεθεί με τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή, που αποτελούν εφαλτήριο για την αντιμετώπιση της απειλής και του ¨CASUS BELLI¨από την Τουρκία.
Ήρθε ο καιρός να πάρουμε στα χέρια μας την ιστορική σκυτάλη και να την ολοκληρώσουμε κατέληξε ο Στρατηγός Φράγκος :
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟ,
ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΧΩΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΣΤΑ 12 ν.μ.
ΑΜΕΣΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΟΖ, ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΥ!
Ο Στρατηγός Φράγκος στάθηκε με σεβασμό και στο Μνημείο Πεσόντων καταγόμενους απο την Καρδίτσα του 1912 που έπεσαν υπέρ Πατρίδος …“Δεν τους ξεχνάμε”
Ακολούθησε δοξολογία στον Ανδριάντα του Στρατηγού όπου και πραγματοποιήθηκε Κατάθεση στεφανιών, απο τις Πολιτικές και Στρατιωτικές αρχές της πόλης της Καρδίτσας , απο την Ένωση Αποστράτων και τον Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών …Αλλά και απο Πολιτιστικούς Συλλόγους !
Ακολούθησαν δημοτικοί χοροί και τραγούδια απο την νεολαία της πόλης που έδωσαν το παρών στην εκδήλωση του Στρατηγού 
Η Όλη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε απο τον σχεδιασμό και τις οδηγίες του π.δημάρχου και Εκπαιδευτικού Βασίλη Τσαντήλα (φωτό)που αποτελεί μια ξεχωριστή Μονάδα για τα πολιτιστικά και Ιστορικά δρώμενα του τόπου …
Το βίντεο με την Ομιλία του Στρατηγού στην Μητρόπολη της Καρδίτσας…
