Του Δημήτρη Σούκερα*
Τα θαύματα όπως έλεγε ο GeorgeSantagyana είναι ευχάριστα φυσικά περιστατικά, που οι αιτίες τους είναι δύσκολο να ερμηνευτούν με ταχύτητα και στα τελευταία χρόνια του Μνημονίου, σαν ένα τέτοιο μάλλον αντιμετωπιζόταν, η επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σε ένα Δόγμα αποτροπής, όπου ως κυρίαρχο στοιχείο προτάσσεται η πληθώρα των εξοπλισμών και η ποιότητα τους, είναι ξεκάθαρο πως όταν οι οικονομικοί κρουνοί στερεύουν, τόσο για την προμήθεια αλλά και συντήρηση πανάκριβων οπλικών συστημάτων, η αμυντική ικανότητα της χώρας, περιορίζεται αισθητά. Όποιος δεν το κατανοεί αυτό είναι ευνόητο πως μάλλον στερείται κρίσης ή υπηρετεί δικούς του στόχους.
Τότε στην περίπτωση αυτή τι είναι αυτό που μένει για να αντισταθμίσει την απώλεια και να περιορίσει μια εξελισσόμενη ετεροβαρή σχέση; Είναι ο ανθρώπινος παράγοντας, το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και η συνεκτική ουσία που τον κρατάει προσηλωμένο στην αποστολή του. Όμως αλήθεια πόσο υποστηρίχθηκαν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων στο έργο τους από την Πολιτεία, την τελευταία περίοδο και ποια είναι η συνεκτική ουσία που αναγκαιεί για την απρόσκοπτη τήρηση σε πλήρη ισχύ, ενός στρατιωτικού μηχανισμού;
Δείτεκαι αυτά
Πολλοί ίσως έχουν στο μυαλό τους για αυτόν τον ρόλο την πειθαρχία, μια απλή έρευνα όμως στα ίδια τα θεσμικά κείμενα των Ενόπλων Δυνάμεων αρκεί, για να διαπιστωθεί πως πρόκειται για μια σύνθετη έννοια, που περιγράφεται ως «ενσυνείδητη πειθαρχία» όπως αποκαλείται, και σύμφωνα με τον ορισμό της, «πηγάζει από την συναίσθηση της ατομικής τιμής και της αξιοπρέπειας, από την συνείδηση της ευθύνης και της ηθικής υποχρέωσης για εκπλήρωση του κοινού έργου και του κοινού σκοπού, και από την σύνδεση του κατώτερου προς τον ανώτερο με δεσμούς σεβασμού και εμπιστοσύνης».
Από τον ορισμό της και μόνο, η συγκεκριμένη «πειθαρχία», είναι μια «κινητήριος δύναμη» με περιορισμούς, με προαπαιτούμενα, με προϋποθέσεις, μιας και τα στελέχη προκειμένου να ανταποκριθούν στον υπερθετικό βαθμό, θα πρέπει να νοιώθουν, τα ίδια, να συναισθάνονται σε υπέρμετρο βαθμό, την τιμή να υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, να αισθάνονται αξιοπρεπείς στην κοινωνία, και να απολαμβάνουν του πλήρους σεβασμού που τους αρμόζει.
Αλήθεια υπάρχει κανείς Έλληνας που θεωρεί πως οι Έλληνες στρατιωτικοί σήμερα αισθάνονται αξιοπρεπείς στον χώρο που τους περιβάλλει; Θεωρεί κανείς πως έχουν ξεχάσει τις αναπάντητες από θεσμικά χείλη και μάλλον κατευθυνόμενες φράσεις, για «αντιπαραγωγικούς» και «αυτιστικούς», που έχουν εκστομιστεί εναντίον τους;
Ίσως να είναι βαρύ για μια νέα κυβέρνηση λίγων ημερών το φορτίο, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια του χρόνου. Μπορεί η ίδια, με τα χείλη του νέου ΥΕΘΑ, να διαμήνυσε στα στελέχη εν ενεργεία και σε αποστρατεία, πως θα συγκροτήσει μια επιτροπή, για να αποφανθεί εκείνη, πως θα γίνει η αποκατάσταση των μισθών και συντάξεων, σύμφωνα με τις αποφάσεις και στο πνεύμα και την ουσία της απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας, όμως αλήθεια θεωρεί, πως αυτό σήμερα είναι αρκετό;
Δυστυχώς το μεγαλύτερο κακό που πραγματοποίησαν οι μνημονιακές Κυβερνήσεις στην Ελλάδα, στον χώρο της Εθνικής Άμυνας, δεν είναι μόνο ότι μείωσαν δραματικά τους μισθούς και συντάξεις ανθρώπων που πάντοτε αγόγγυστα και άδολα υπηρετούσαν την πατρίδα. Είναι ότι ταυτόχρονα τους λοιδόρησαν και τους αφαίρεσαν την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό που τουλάχιστον θεωρούσαν ως δεδομένο.
Δυστυχώς αυτοί οι πολιτικοί δεν μπορούν να επικαλεστούν πως δεν γνώριζαν τι έπρατταν. Από μόνος του ο ορισμός της ενσυνείδητης πειθαρχίας διατρανώνει πως η επίτευξή της, δεν νοείται χωρίς την υπερκάλυψη των προϋποθέσεων της, γεγονός που αφαιρεί και το τελευταίο ελαφρυντικό, από τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Και τώρα τι;
Δυστυχώς η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου αν απλά και μόνο εφαρμόσει την επιστροφή μισθών και συντάξεων στα επίπεδα της αποφάσεως του Συμβουλίου Επικρατείας και επιστρέψει με ομόλογα, το πιθανότερο, τα αναδρομικά, θα πάσχει από ένα φαινόμενο που λέγεται οργανωσιακή σιγή (OrganisationalSilence) όπως περιγράφεται από τους Morrison &Milliken(2000), όταν όλοι γνωρίζουν τι ακριβώς πάει στραβά, αλλά φοβούνται να το παραδεχτούν και να το αντιμετωπίσουν.
Η αλήθεια είναι πως οι μνημονιακές κυβερνήσεις κατέστρεψαν όλες τις σταθερές, ενώ έθεσαν σε αμφιβολία τα πάντα στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων και πλέον κανείς από τους Στρατιωτικούς δεν πιστεύει και δεν εμπιστεύεται την ίδια του την Πολιτεία. Έχουν στην πραγματικότητα κινητοποιηθεί αλλαγές που πλέον δεν μπορούν να επιστρέψουν σε μια προηγούμενη κατάσταση ισορροπίας. Αυτό που απαιτείται είναι η χάραξη από την αρχή μιας νέας ανθρωποκεντρικής προσέγγισης και ενός διαφοροποιημένου συστήματος διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού.
Αυτό που θα ικανοποιήσει τις βαθύτερες σκέψεις, αλλά και τα μύχια συναισθήματα των στελεχών, είναι να δουν το έμπρακτο ενδιαφέρον της Πολιτείας να εκφράζεται, μέσα από πράξεις που υποδηλώνουν την στροφή της Πολιτείας, στον δρόμο της λογικής. Δεν αρκούν πλέον οι επιτροπές και οι μελέτες, για μια αποκατάσταση στο «μέλλον», γιατί δεν υπάρχει μέλλον, χωρίς παρόν.
Μια θετική πρώτη ένδειξη για ένα καλύτερο αύριο θα ήταν για κάποιους, η μη εφαρμογή της τελευταίας απόφασης για την νέα περαιτέρω μείωση του μεριδίου του ΕΚΟΕΜΣ, με υπογραφή 12 Δεκ 2014, που ανακοινώθηκε πριν λίγες ημέρες. Για τους περισσότερους όμως, θα ήταν η άμεση αφαίρεση των μερισμάτων από τα αθροιζόμενα ποσά από την ΗΔΙΚΑ, στις συντάξεις των στρατιωτικών και το σταμάτημα της φορολόγησης τους, αφού πρόκειται για μερίσματα και όχι για επικουρικές συντάξεις.
Αυτό είναι ένα νόμιμο αλλά και ηθικό αίτημα, ως δείγμα καλής θέλησης, και χωρίς δημοσιονομικό κόστος, αφού αυτό το ίδιο κράτος πράττει σε αντίθεση με την ισχύουσα νομοθεσία και τον σκοπό δημιουργίας των Μετοχικών Ταμείων, επί σειρά ετών, καρπούμενο πόρων που δεν του αναλογούν και από την άλλη ήδη έχει μειώσει πάνω από 50% τα μερίσματα των Στρατιωτικών, σε ποσοστό μακράν μεγαλύτερο της μείωσης όλων των άλλων επικουρικών ταμείων, χωρίς η δικαιοσύνη, ακόμη και σήμερ
α, να έχει αποδώσει τις ευθύνες που αναλογούν.
Λίγες ημέρες πριν τις κρίσεις στις ΕΔ είναι καλό να διαπιστώσουμε, αν η νέα κυβέρνηση θα προκρίνει στα ύπατα αξιώματα Αξιωματικούς που βλέπουν και κρίνουν με τα μάτια της λογικής ή θα χρησιμοποιήσει όσους αρέσκονται να συνεχίζουν να μιλούν για θαύματα!!
*O Δημήτρης Σούκερας είναι , Αντισυνταγματάρχη (ΑΣ) ε.α και Πρόεδρος της Α.ΚΙ.Σ
