Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
Είναι επιτακτική ανάγκη να αντισταθούμε στον νεοεισαγόμενο ραγιαδισμόΝα τα ξαναγράψουμε για να το εμπεδώσουμε. Η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα, με εξίσου μεγάλα προβλήματα.
Όμως, ανεξαρτήτως της πορείας των προβλημάτων της, με μέγιστο το Κουρδικό, δύο παράγοντες θα πρέπει να αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού, για να μην πω ότι θα πρέπει να είναι ο εφιάλτης όλων εκείνων που έχουν την ευθύνη της χάραξης της εθνικής στρατηγικής και της αντιμετώπισης των εθνικών απειλών της πατρίδας μας.
Ο ένας είναι το οικονομικό μέγεθος της Τουρκίας και η ισχυρή παραγωγική βάση της, με έντονο εξαγωγικό προσανατολισμό.
Ο άλλος είναι η ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας, που όσο εξελίσσεται και μεγεθύνεται…
Δείτεκαι αυτά
εξασφαλίζει επιχειρησιακή αυτάρκεια στις Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ενώ αφήνει σημαντικά περιθώρια πολιτικών ελιγμών στην τουρκική κυβέρνηση σε περίπτωση μιας ελληνοτουρκικής κρίσης και πάντως πολύ περισσότερα απ’ ό,τι αν τα οπλικά συστήματά της ήταν κατασκευής της χώρας που θα μεσολαβούσε για την εκτόνωση της κρίσης. Ο νοών νοείτω.
Πώς τα πέτυχε όλα αυτά η Τουρκία, περίπου μιάμιση δεκαετία αφότου είχε υπαχθεί στο ΔΝΤ;
Η Τουρκία έχει ένα ισχυρό ακομμάτιστο κράτος, που έχει στρατηγική συνείδηση, σχεδιάζει και υλοποιεί, χωρίς να είναι εμπόδιο σ’ αυτό οι κομματικοί συνδικαλιστές, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις.
Είχα την ευκαιρία να διαβάσω στις αρχές της δεκαετίας του 2000 τη «Στρατηγική Εξαγωγικού Εμπορίου» της Τουρκίας και έμεινα άναυδος με την αρτιότητα του πονήματος, 500 σελίδων παρακαλώ.
Επιχείρησα να το θέσω υπ’ όψιν θεσμικών παραγόντων του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, μεταφρασμένο. Κανένα ενδιαφέρον από κανέναν.
Τα επόμενα χρόνια είδα με τρόμο τη στρατηγική αυτή να υλοποιείται βήμα βήμα, χρόνο τον χρόνο. Αποτέλεσμα;
Οι εξαγωγές της Τουρκίας, από 21,5 δισ. δολάρια το 1995 και 27,5 δισ. δολάρια το 2000 έφτασαν το 2006 τα 85,5 δισ., το 2010 τα 113 δισ. και το 2016 τα 142,5 δισ. δολάρια, παρά τα προβλήματα με τη Ρωσία. Για την αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας καλύτερα να μην μπούμε σε λεπτομέρειες, γιατί θα πάθουμε κατάθλιψη.
Απλά να αναφέρουμε ότι η Τουρκία όχι μόνο κατασκευάζει μόνη της μεγάλο μέρος των οπλικών συστημάτων που έχουν ανάγκη οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, αλλά έχει και στρατηγικό σχέδιο για το εξαγωγικό εμπόριο αμυντικών συστημάτων.
Το 2011 έκανε εξαγωγές 883.000.000 δολαρίων, το 2012 1,26 δισ., το 2013 1,388 δισ., το 2014 1,647 δισ., καταγράφοντας στην πενταετία μια αύξηση 100% και ξεπερνώντας τα 7,6 δισεκατομμύρια δολάρια σε εξαγωγές αμυντικού υλικού.
Ασφαλώς τα προβλήματα της Τουρκίας είναι πολλά και μείζονα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Ομως η Ελλάδα, όχι μόνο σε θεσμικό επίπεδο, θα πρέπει να προβληματιστεί, γιατί, αν δεν το κάνει με παραγωγικό τρόπο, θα βρει τον εαυτό της ένα καχεκτικό κρατικό μόρφωμα, διαλυμένο και συνεχώς συρρικνούμενο από τα Μνημόνια και τις πολιτικές των κυβερνήσεων, εντελώς αδύναμο να αντιμετωπίσει μια Τουρκία με τα χαρακτηριστικά που έχει και σε άλλους τομείς, εκτός από τους δυο παραπάνω που ακροθιγώς αναφέρθηκαν.
Τα κόμματα πρέπει να ξυπνήσουν από τον εθνικό λήθαργό τους και να απαλλαγούν τάχιστα από τη γεωπολιτική μυωπία και την εξουσιομανία που τα διακρίνει.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα πρέπει να αναλογιστούν το μερίδιο ευθύνης που έχουν μαζί με τα κόμματα στη διάλυση του κράτους αλλά και του παραγωγικού ιστού.
Να αναλογιστούν γιατί η Ελλάδα δεν έχει ναυπηγική βιομηχανία, που θα μπορούσε από μόνη της να αποτελέσει μεγάλο μέρος της λύσης, στο οικονομικό πρόβλημα της πατρίδας μας.
Ας αφήσουν κατά μέρος τις ευθύνες των εφοπλιστών, τις δικές τους ευθύνες ας αναλογιστούν Τέλος, ας αναλογιστούμε όλοι οι πολίτες τις ευθύνες που έχουμε για την επιβίωση της πατρίδας μας.
Δεν είναι το μόνο πρόβλημα και ο μόνος κίνδυνος η Τουρκία, που απειλεί τη χώρα. Κατά την άποψή μου το πολιτικό σύστημα είναι η μεγαλύτερη απειλή, όμως θα πρέπει να αναλογιστούμε μήπως σε κάποια σχέδια για την περιοχή βολεύει καλύτερα η Ελλάδα να είναι ένα νέο βιλαέτι της Τουρκίας.
Ανάγκη να προβληματιστούμε και να εργαστούμε παραγωγικά για να στηθεί ξανά η Ελλάδα στα πόδια της. Εθνική ανάγκη να αντισταθούμε στον νεοεισαγόμενο ραγιαδισμό.
