Είμαστε δύο ξεχωριστά κράτη και ιδιαίτερα παραμονές της μετάβασης στη Γενεύη, θεωρώ ότι έπρεπε να το είχαμε διαφυλάξει αυτό το πράγμα».
Οι φτηνές δικαιολογίες μιας ηγεσίας χωρίς ταυτότητα….
Αυτό ενστερνίστηκε κι ο Πρόεδρος, ίσως και ο Αβέρωφ και είναι απόλυτη η ευθύνη τους για την κραυγαλέα απουσία της Κύπρου από τον κεντρικό εορτασμό της επετείου, όπου παρέλασαν για πρώτη φορά όλα τα λάβαρα των περιοχών που πήραν μέρος στην Επανάσταση, εκτός από το λάβαρο των Κυπρίων.
Διακόσια χρόνια μετά, η σημερινή ηγεσία δεν θέλει ούτε με ένα τυπικό συμβολισμό να θυμίζει στους νεότερους τους παππούδες τους και τις θυσίες τους, που δεν δίστασαν ούτε στιγμή κι έτρεξαν στο κάλεσμα της Εθνικής Παλιγγενεσίας.
Δείτεκαι αυτά
Το ακατανόητο είναι η φτηνή δικαιολογία για την απουσία, που ενστερνίστηκε προφανώς και ο Πρόεδρος.
Είμαστε δύο ξεχωριστά κράτη, σκέφτηκαν, λες και αν εκπροσωπούσε την Κύπρο ένα τιμητικό άγημα ανάμεσα στα αγήματα των ελληνικών νησιών, θα ήταν σαν να αποκηρύσσαμε την κρατική μας υπόσταση –που οι ίδιοι είναι πανέτοιμοι να καταργήσουν- και θα κηρύσσαμε την Ένωση.
Θα μπορούσε το άγημα να κρατά και τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας, μπας και παρεξηγηθούμε. Αλλά, τα αμερικανικά F-16, τα γαλλικά Rafale, και τα βρετανικά Voyager, που πέταξαν πάνω από την παρέλαση μαζί με την ελληνική πολεμική αεροπορία δεν ήταν από ξεχωριστά κράτη που προέρχονταν;
Εξάλλου, δεν είναι ασυνήθιστο να παίρνουν μέρος αγήματα άλλων χωρών σε παρελάσεις. Να θυμίσω μόνο ότι στις 3 Μαΐου 2019, η κυπριακή Εθνική Φρουρά συμμετείχε με άγημα σε στρατιωτική παρέλαση στη Βαρσοβία για τους εορτασμούς της 15ετούς ένταξης της Πολωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και της 20ετούς ένταξής της στο ΝΑΤΟ.
Με την Πολωνία δεν είμαστε ξεχωριστά κράτη; Συμμετείχαμε κι αλλού, σημειώνω μόνο αυτό το παράδειγμα, είναι αρκετό.
Αλλού είναι το πρόβλημα των ηγετών μας. Του Άντρου Κυπριανού, που ενστερνίστηκε ο Νίκος Αναστασιάδης με την αδράνεια του και ο Αβέρωφ Νεοφύτου με τη σιωπή του. Πρώτον, πιστεύουν ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα που είναι πιθανό να ενοχλήσει τους Τούρκους.
Όπως τότε με τη γνωστή ιστορία της επετειακής αναφοράς στο ενωτικό δημοψήφισμα του 1950, που νόμιζαν πως θα λύσουν το Κυπριακό αν ψήφιζαν τον Νόμο Ακιντζί και καταργούσαν την ιστορία μας.
Δεύτερο, και κυριότερο, νομίζουν ότι μετά από 3.000 χρόνια ιστορίας μπορούν αυτοί -σημερινοί κι αυριανοί όπως όλοι μας- με τέτοιες βλακώδεις αποφάσεις να ακυρώσουν την αυτογνωσία και την περηφάνια του λαού.
Αν παρέλαυνε συμβολικά ένα άγημα με τη «ΣΗΜΕΑ ΕΛΗΝΗΚΙ ΠΑΤΡΗΣ ΚΥΠΡΟΥ», μαζί με τη σημαία των Ψαρών, της Μάνης, μαζί με τον Ιερό Λόχο, ο κυπριακός Ελληνισμός θα ήταν περήφανος. Θα τιμούσε την ιστορία του και τους προγόνους του που θυσιάστηκαν σε εκείνο τον αγώνα.
Μπορεί και να τονωνόταν η ταυτότητά του. Αλλά έχει μια ηγεσία που πείσθηκε ότι αυτά είναι ξεπερασμένα πράματα και αγωνίζεται να τα ξεριζώσει.
Τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό, αλλά ξεριζώνεται η ταυτότητα; Το νυν, ανταν να τρώει τη γην, τρώει τη γην θαρκέται…
