Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Κουφοντίνας προβαίνει σε απεργία πείνας. Προηγήθηκαν τουλάχιστον άλλες δύο: το 2018 και το 2019. Τότε διεκδικούσε να πάρει άδεια και το πέτυχε.
Τώρα, από τις 8/1 διεκδικεί μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Οπως και τότε, η παρουσία των «αλληλέγγυων» είναι πληθωρική. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν το αίτημα είναι νόμιμο.
Κατά την αρμόδια αρχή, τηρήθηκε το γράμμα του νόμου, αφού πριν από τη μεταγωγή του στις φυλακές Δομοκού μετήχθη στον Κορυδαλλό. Οι αλληλέγγυοι το διαψεύδουν.
Ομως το θέμα μου είναι άλλο. Το έθεσε ένας κορυφαίος αλληλέγγυος, ο Πάνος Λάμπρου, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας: 
Δείτεκαι αυτά
«Αν ήταν ακροδεξιός, τα ίδια θα λέγαμε». Αναρωτιέμαι: αφού αυτός και τα άλλα 16 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα έλεγαν τα ίδια ακόμα και για ακροδεξιούς, γιατί δεν άνοιξαν το στόμα τους για τα δικαιώματα του κ. Γιωτόπουλου, που του έχουν απορρίψει εννέα φορές αίτημα για άδεια, ενώ ο κ. Κουφοντίνας έχει πάρει 6 άδειες;
Και γιατί δεν έκαναν παρουσίαση του πρόσφατου –δύο μηνών– βιβλίου του κ. Μιχαλολιάκου «Φυλακές Δομοκού» σε αίθουσα πανεπιστημίου, με τηλεφωνική συμμετοχή του συγγραφέα;
Το έκανε για το βιβλίο του κ. Κουφοντίνα ο τότε κοσμήτορας ΕΚΠΑ κ. Σπουρδαλάκης, τον οποίο στη συνέχεια ο κ. Τσίπρας πρότεινε για υφυπουργό. Και γιατί ο κ. Τσίπρας δεν είχε το σθένος να δηλώσει καν αν συμφωνεί ή διαφωνεί με τη συμπαράσταση του κ. Λάμπρου στον Δ. Κουφοντίνα; Ο Κυρ. Μητσοτάκης το 2016 δεν δίστασε να διαγράψει τον Φ. Κρανιδιώτη.
Το παραμύθι ότι η αλληλεγγύη στον Δ. Κουφοντίνα πηγάζει από προσήλωση στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πείθει ούτε τα παιδιά.
Πηγάζει από την εκλεκτική συγγένεια μεταξύ των τρομοκρατών της 17Ν και των 17 βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, 68 πανεπιστημιακών, 45 ανθρώπων «των γραμμάτων» και «απλών αγωνιστών» που διαδηλώνουν, καταστρέφουν, φωνασκούν, αναρτούν πανό κ.λπ.
Σε αυτούς στηρίζεται ο απεργός πείνας κ. Κουφοντίνας για να εκβιάζει την κυβέρνηση. Ποντάρει στον φόβο της ότι αν δεν του κάνει το χατίρι και πεθάνει, θα γίνουν σεισμοί σε όλη την επικράτεια.
Ο ίδιος θα αναγορευθεί στον καθ’ ημάς Μπόμπι Σαντς (IRA) και η κυβέρνηση θα υποστεί την κατάρα της αντιπολίτευσης, ακόμα και τη δυσαρέσκεια κάποιων δικών της. Αν πάλι ενδώσει στον εκβιασμό, σύντομα θα αντιμετωπίσει και καινούργιους. Καταλαβαίνω τη δύσκολη θέση της. Καλά ξεμπερδέματα.
Καθημερινή
