Πραξικόπημα διενέργησαν οι στρατιωτικές δυνάμεις στην Τουρκία το βράδυ της 15ης Ιουλίου. Οι δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις, συνεχίζουν να διαφέρουν ως προς τα ακριβή γεγονότα και ως προς το ποιος ελέγχει τη χώρα αυτή τη στιγμή.
Τα δεδομένα Γεγονότα
· Οι Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, εξαγγέλλουν τον πλήρη έλεγχο της χώρας «για να επαναφέρουν τη συνταγματική τάξη, τη Δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες.»
· Δήλωση που αναγνώστηκε στην κρατική τηλεόραση, ανακοινώνει την επιβολή στρατιωτικού νόμου, όπως και κατ’ οίκο περιορισμό των πολιτών.
Δείτεκαι αυτά
· Ακολουθεί μια γενική δήλωση του πρωθυπουργού, Binali Yildirim, σε Τουρκικά κανάλια, ότι ομάδα στρατιωτικών προσπάθησε να πάρει στα χέρια της την εξουσία αλλά έχει ήδη αποτύχει.
· Διά μέσου διαδικτυακής σύνδεσης, ο Πρόεδρος Έρντογαν καλεί τους πολίτες της χώρας να αψηφήσουν τις διαταγές των πραξικοπηματιών, να βγουν από τα σπίτια τους και να αντισταθούν.
· Οι δύο κύριες γέφυρες του Βοσπόρου, που ενώνουν το ευρωπαϊκό και το ασιατικό μέρος της Κωνσταντινούπολης, μπλοκάρονται από στρατεύματα, ενώ πολεμικά αεροσκάφη έχουν θεαθεί να πετούν πάνω από την Κωνσταντινούπολη αλλά και την πρωτεύουσα της χώρας, Άγκυρα. Στρατεύματα περικυκλώνουν, επίσης, το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, ενώ πτήσεις ακυρώνονται.
· Στο στρατιωτικό αρχηγείο της πρωτεύουσας, ακούγονται πυροβολισμοί, με αναφορές του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων Anadolu σε άτομα που κρατούνται ως όμηροι, συμπεριλαμβανομένου και του Αρχηγού των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας.
Οι ασάφειες
· Η έκταση του ελέγχου, που ασκούν οι πραξικοπηματικές δυνάμεις σε κρατικά κτίρια και θεσμούς.
· Ποιοι βρίσκονται πίσω από την απόπειρα, ποιο ποσοστό του τουρκικού στρατού εμπλέκεται και γιατί επιλέχθηκε η συγκεκριμένη χρονική στιγμή
· Ο ακριβής αριθμός τραυματιών ή/και εκλιπόντων.
· Ποιοι και πόσοι από τις δυνάμεις ασφαλείας, παραμένουν πιστοί στον Έρντογαν.
Οι πρωταγωνιστές
· 
Ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας …Ακόμη αγνοείται !
Ο Τουρκικός στρατός, θεσμός που χαίρει σεβασμό στη χώρα, ως φύλακας της Κεμαλικής παράδοσης, πάνω στην οποία αναδομήθηκε η σύγχρονη Τουρκία.
Έχει επανειλημμένα επέμβει στην πολιτική ζωή του τόπου, με καταγεγραμμένα τρία πραξικοπήματα μεταξύ 1960-1997. Ιστορικά, ο στρατός παραμένει αντίθετος σε επεμβάσεις στο εξωτερικό και παραμένει αβέβαιο πόσοι αξιωματικοί (έστω κι αν η πλειοψηφία τους έχει διοριστεί από τον Έρντογαν) στηρίζουν τις πρόσφατες στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία.
· Ο Πρόεδρος Έρντογαν, Ισλαμιστής και λαϊκιστής, θεωρείται ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού στην Τουρκία την τελευταία δεκαετία. Ανήλθε στην εξουσία υποσχόμενος οικονομικές μεταρρυθμίσεις, δίνοντας φωνή και έρεισμα στην θρησκευόμενη πλειοψηφία της αγροτικής υπαίθρου.
Τελευταίως, η κριτική που δέχεται γίνεται όλο και πιο έντονη. Κατηγορείται ως αυταρχικός και χωρίς πλέον αισθητήριο της κοινής γνώμης, αφού συστηματικά καταπιέζει οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας εναντίον του, είτε πρόκειται για διαδηλώσεις, είτε για κριτική δια μέσου των ΜΜΕ. Η επανέναρξη εχθροπραξιών με τους Κούρδους στα νοτιοανατολικά της χώρας έχει, επιπρόσθετα, βλάψει τη δημοτικότητα του.
· Ο Φετουλλάχ Γκιουλεν, πρώην ιμάμης και πρώην σύμμαχος του Έρντογαν, έχει πλέον αυτοεξοριστεί στις ΗΠΑ, παρ’ ότι εξακολουθεί να διατηρεί ένα διαδεδομένο δίκτυο υποστηρικτών στην Τουρκία.
Προωθεί μια πιο φιλελεύθερη εκδοχή του Ισλάμ και οι ιδέες του είναι δημοφιλείς και εξαπλωμένες ανάμεσα στο αστυνομικό Σώμα, τις αρχές πληροφοριών, αλλά μάλλον όχι ανάμεσα στο στρατό. Έχει επανειλημμένα στο παρελθόν κατηγορηθεί από το καθεστώς Έρντογαν ως ‘τρομοκράτης’ και ως υπεύθυνος για δολοπλοκίες και προσπάθειες ανατροπής της κυβέρνησης.
· Το Ρεμπουμπλικάνικο Λαϊκό Κόμμα, το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της αντιπολίτευσης, το οποίο θεωρείται λιγότερο φιλοδυτικό από το κυβερνών κόμμα του AKP. Παρ’ ότι προσπαθεί εδώ και καιρό να σπάσει το πολιτικό μονοπώλιο του Έρντογαν, δύσκολα θα κερδίσει από μια πραξικοπηματική πράξη εναντίον του, αφού παραδοσιακά ο στρατός παραμερίζει όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά κόμματα, μόλις ανέλθει στην εξουσία.
· ΗΠΑ και ΝΑΤΟ: Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και σύμμαχος των ΗΠΑ από το 1952. Παρότι η κυβέρνηση Ομπάμα έχει ανοικτά κριτικάρει την αντιπαράθεση του Έρντογαν με την κοινωνία των πολιτών, την οποία και καταπιέζει, συνεχίζει να θεωρεί ότι ο Έρντογαν παραμένει πολύτιμος σταθεροποιητικός παράγοντας σε μια περιοχή αστάθειας.
Ας μην ξεχνούμε ότι η στρατιωτική συμμαχία, της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ ενάντια στο Ισλαμικό κράτος στην Συρία και το Ιράκ χρησιμοποιεί την αεροπορική βάση του Incirlik.
ΠΗΓΗ: The New York Times
