Η “Κατάκτηση” των Ελβετικών Άλπεων απο έναν Ταξίαρχο του Ε.Σ

Του Ιωάννη Ξηρού*

Ορειβατικό και πολιτιστικό ταξίδι πραγματοποίησε στις Ελβετικές Άλπεις και στην Ν.Γερμανία ο γράφων,μέλος του Συλλόγου Πεζοπορίας-Ορειβασίας Τρικάλων,του Συλλόγου Δρομέων Τρικάλων και του ΕΟΣ Αχαρνών από 10 έως 19 Ιουλίου 2015.
Το ταξίδι άρχισε την 10|7 από το Zermatt της ΝΔ Ελβετίας,διεθνές πρειβατικό κέντρο με υψόμετρο 1.620μ. στην καρδιά των Άλπεων.Ο αρχικός σκοπός του γράφοντος να αναρριχηθεί στο θρυλικό Matterhorn δεν πραγματοποιήθηκε,διότι το Zermatt εφέτος εόρταζε τα 150 χρόνια από την αρχική ανάβαση στο βουνό αυτό και το το καταφύγιο Hornli ήτο κλειστό για ορειβάτες λόγω των εργασιών φωταγώγησης του βουνού κατά μήκος της διαδρομής ανάβασης.
Κατόπιν αυτού ο γράφων με τον Ιρλανδό φίλο του Marc,που γνώρισα στι Αλπικό Κέντρο και τον Ελβετό οδηγό βουνού Christian την 11|7 πήραμε το τελεφερίκ και την 07.15 π.μ. από τα 3.820μ. στο τέρμα του τελεφερίκ δεθήκαμε με ορειβατικό σχοινί και με κραμπόν στις μπότες και την ορειβατική αξίνα(πιολέ) ανά χείρας αρχίσαμε την ανάβαση στο όρος Castor,του οποίου η κορυφή είναι στα 4.230μ.

Οι αναβάσεις σε σκληρό χιόνι και παγετώνες σε τέτοια ύψη είναι επικίνδυνες,διότι ο παγετώνας δημιουργεί crevasses(κρεβάς),ανοίγματα και ρωγμές μεγάλου βάθους,η πτώση εντός των οποίων ισοδυναμεί κατά κανόνα με θάνατο.Προσεκτικά και πάντα ασφαλισμένοι, αποφεύγοντας ο έμπειρος(και γνωστός μου από άλλη ανάβαση) Christian τις κρεβάς φθάσαμε στην κορυφή την 10.00π.μ.,ακολουθώντας με άπειρη προσοχή μια κόψη και έχοντας παραπλεύρως μας τεράστιες πλαγιές.Ελάχιστοι ορειβάτες βρέθηκαν στην διαδρομή μας και φυσικά όλοι με οδηγό.Την 12.45μ.μ. κατεβήκαμε μέχρι το τελεφερίκ για κατάβαση στο Ζermatt.

Την 12|7 ο γράφων αποχαιρέτησε τον Marc που έφευγε για τις Ιταλικές Άλπεις και μόνος του πλέον από ώρα 08.00π.μ. και από το Ζermatt (υψ.1.620μ.)ανέφηκε την κορυφή Rothorn,υψ.3.103μ.,όπου έφθασε την 12.30μ.μ. με κατάβαση στο Ζermatt την 16.00μ.μ.(ώρες πορείας 8).Η κορυφή δεν έχει χιόνι αυτήν την εποχή,αλλά το Ρότχορν είναι βουνό εξαίσιας ομορφιάς με πυκνό δάσος και πλούσιο δίκτυο μονοπατιών,ενώ από τα 2.800μ. και μέχρι την κορυφή υπάρχουν ορισμένα δύσκολα περάσματα βράχου,τα οποία απαιτούν προσοχή και λίγοι πηγαίνουν από εκεί.

Ο γράφων όμως στα μονοπάτια των υπωρειών του βουνού συνάντησε δεκάδες πεζοπόρους διαφόρων εθνικοτήτων,οι οποίοι απολάμβαναν την πεζοπορία τους σ’ένα ειδυλλιακό περιβάλλον.

Την 13|7 αποχαιρέτησα με συγκίνηση για τρίτη(και μάλλον για τελευταία φορά) το αγαπημένο Τσερμάττ και την Ελβετία και ανεχώρησα διδηροδρομικώς για την πρωτεύουσα του γερμανικού κρατιδίου Βάδης-Βυτεμβέργης,το πανέμορφο και καταπράσινο Freiburg.

Από την περιοχή του Φρά’ι’μπουργκ και προς βορράν μέχρι το γαλλικό Στρασβούργο το δάσος ονομάζεται Μέλας(Μαύρος) Δρυμός (Schwartzwald)και είναι παγκοσμίως γνωστό για την έκταση,τον πλούτο του σε χλωρίδα και πανίδα,την ιστορικότητά του,τους θρύλους και τα παραμύθια του.Η ψηλότερη κορυφή του είναι το Feldberg με υψόμετρο 1.493μ.Ο γράφων ανέβηκε το βουνό από ώρα 10.00π.μ. και υψ.800μ. μέχρι την 11.30π.μ.,οπότε έφθασε στην κορυφή.

Η όλη διαδρομή όμως διήρκεσε 7 ώρες,διότι κάτω από την κορυφή υπάρχουν πολλές ευχάριστες πεζοπορικές διαδρομές,οι οποίες τραβούν ως μαγνήτης τον πεζοπόρο.Μία από αυτές είναι και ο περίγυρος της ωραιότατης λίμνης Titisee ,αληθινό στολίδι της Βάδης.

Η ωραιότερη όμως διάσχιση μου επιφυλάχθηκε από τον Μέλανα Δρυμό την 15|7 στην διαδρομή Hollentall.8 ώρες πορείας από 8.30π.μ. έως 16.30μ.μ. και από την περιοχή Sonnenmatte(όπου ήταν το κατάλλυμά μου) και μέσω του φαραγγιού και ομωνύμου χειμάρου Ravennaschlucht(Ραβέννασλουχτ)και του χωριού Haltenzarten μέχρι το Τίτιζε είναι ό’τι καλύτερο έχει να επιδείξει στον πεζοπόρο ο Μέλας Δρυμός.Στον γράφοντα δύο πράγματα κυρίως έκαναν εντύπωση.

Πρώτον το τέλεια σηματοδότημένο και συντηρημένο δίκτυο μονοπατιών και δεύτερον η μαζικότητα των πεζοπόρων.Πεζοπόροι-μαθητές έως και προχωρημένης ηλικίας,παρέες και ζευγάρια πεζοπορούν μαζικά,ποδηλατούν  και χαίρονται έναν τρόπο ζωής τόσο πολύ διαφορετικό από τον νεοελληνικό,ο οποίος είναι παραδομένος στην υποκουλτούρα του τσίπουρου και του μεζέ και πάνω απ’όλα στον βασιλιά των σπορ στην Ελλάδα.Την πολιτική του καφενείου.

Ίσως ενοχλώ κάποιους,αλλά από την πέννα μου βγαίνει η πικρή αλήθεια.

Την 16|7 αποχαιρέτησα και την Βάδη και μετέβην στην μεγάλη βαυαρική πρωτεύουσα Μόναχο,μια από τις πρωτεύουσες του όλου ευρωπαικού πολιτισμού.Αρχαιολάτρες,ελληνιστές και βαθειά καλλιεργημένοι Βαυαροί βασιλείς στόλισαν επί αιώνες το Μόναχο με μνημεία πολιτισμού και συγκέντρωσαν εκεί πολιτιστικούς θησαυρούς από όλες τις εποχές του ευρωπαικού πολιτισμού,αρχαία,μεσαιωνική,αναγεννησιακή και νεώτερη.

Στις πινακοθήκες και στο Εθνικό Μουσείο της Βαυαρίας φαίνεται επίσης οτι η Αναγέννηση θα ήταν αδύνατη χωρίς την έμπνευση των καλλιτεχνών από την ελληνική Ιστορία και Μυθολογία.

H Bαυαρία έγινε Δουκάτο το 1.180 με πρώτο Δούκα τον Όθωνα Βίτελσβαχ(Wittelsbach)κατά παραχώρηση του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαικής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα,ως ανταμοιβή για την νομιμότητα και την βοήθειά του.

Ως γνωστόν,το Πρώτο Γερμανικό Ράιχ ήταν του Καρλομάγνου και διήρκεσε από το 814 έως περίπου το 1.500,αλλά ήταν κράτος εικονικό.Οι Δούκες  της Βαυαρίας έμειναν πάντα πιστοί στον Καθολικισμό και βοήθησαν τον Αυτοκράτορα πολύ κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο,κατά τον οποίο η Γερμανία κατεστράφη εντελώς.Μετά την Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1.648 η Βαυαρία έγινε ανεξάρτητο βασίλειο.

Η Βαυαρία ενώθηκε αναγκαστικά με την υπόλοιπη Γερμανία(Πρωσία) το 1.871 υπό τον Αυτοκράτορα Γουλιέλμο Α’ και Καγκελάριο τον περίφημο Μπίσμαρκ,οι οποίοι τότε ανακήρυξαν το Δεύτερο Γερμανικό Ράιχ.Κατά την ήττα του 1.918(Α’ Παγκ.Πόλεμος)κατηργήθη η Αυτοκρατορία και μαζί το βασίλειο της Βαυαρίας(το Τρίτο Ράιχ καλύτερα να μην το θυμόμαστε ούτε αυτοί,ούτε εμείς).

Επιστρέφοντας στην εκδρομή,η 18|7 ήταν αφιερωμένη στην επίσκεψη στα κάστρα Hohenschwangau του Μαξιμιλιανού Α’ και Neuswanstein του Λουδοβίκου Β’,κοντά στην πανέμορφη κωμόπολη Fussen,καμάρια της Βαυαρίας με καλλιτεχνικούς θησαυρούς,πόλος έλξης χιλιάδων επισκεπτών.

Μου δόθηκε επίσης η ευκαιρία για μια ωριαία πεζοπορική διαδρομή(την τελευταία)γύρω από την όμορφη λίμνη Swansee(η Λίμνη των Κύκνων).

Ο γράφων αποχαιρέτησε την 19|7 την Νότιο Γερμανία πλήρης εικόνων και αρίστων εντυπώσεων.Μου δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσω από κοντά σ’αυτό το τρίτο ταξίδι στην χώρα αυτή τον τρόπο ζωής της γερμανικής υπαίθρου,τρόπου επιμελούς,εργατικού,καθαρού.

Οι Γερμανοί είναι ήρεμοι,φιλικοί,φιλόξενοι και με περισσή ευγένεια.Πιστεύω οτι η καταφορά ορισμένων ανενημέρωτων Ελλήνων εναντίον αυτού του πολιτισμένου λαούείναι άδικος.Δεν άκουσα αυτές τις ημέρες ούτε έναν κακό λόγο κατά της Ελλάδος,απεναντίας έχουν καλή διάθεση απέναντί μας και όντως θέλουν να μας βοηθήσουν.Ως ταξιδευτής οφείλω να είπω την αλήθεια.Κατά τα  άλλα,συνιστώ σε όλους ένα πεζοπορικό ταξίδι στον Μέλανα Δρυμό,το δάσος των θρύλων.

Ο Ιωάννης Ξηρός είναι Ταξίαρχος ε.α