Ρωτούσαν διάφοροι φίλοι και γνωστοί με αγωνία κατά πόσον «υπάρχει περίπτωση να βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο για να οδηγηθεί η χώρα εκτός ευρώ». Έμπειροι άνθρωποι που έχουν ζήσει περισσότερο την ελληνική ιστορία από εμάς έβλεπαν τα σημάδια στον ορίζοντα, αλλά εμείς αρνούμασταν να το παραδεχθούμε.
Δεν πιστεύαμε πως ένας 40άρης πολιτικός θα παίξει στα ζάρια την τύχη της χώρας και την ευρωπαϊκή της προοπτική. Το σκηνικό στήθηκε αριστοτεχνικά. Δεν μπορεί να μη γνώριζαν οι κυβερνώντες ότι όσο καθυστερούσαν τη διαπραγμάτευση τόσο πιο δύσκολη και επίπονη θα γινόταν η συμφωνία.
Αποκοιμηθήκαμε, γιατί κάθε τόσο μας έπειθαν ότι «αύριο κλείνουμε». Στην ουσία διαπραγμάτευση έγινε τις τελευταίες ημέρες και ενώ γνώριζαν άπαντες ότι πλησιάζει η Ωρα Μηδέν. Οι θεσμοί έπεσαν στην παγίδα ανοήτως, βάζοντας ακραίους και υπερβολικούς όρους. Για άλλη μια φορά έκαναν ένα ιστορικό λάθος.
Εν τω μεταξύ, η προπαγάνδα έφερνε αποτελέσματα. Ακουγες ξαφνικά φιλοευρωπαίους να λένε «ε, μα αυτή την Ευρώπη θέλουμε;». Είναι, βλέπετε, και η κούραση μεγάλη. Εύκολα οι δημαγωγοί πατάνε πάνω της όταν έχουν απέναντί τους ένα λαό που έχει απελπισθεί. Και στο τέλος πάντοτε έρχεται και ο διχαστικός λόγος για να προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί τα χειρότερα ένστικτα που κρύβουμε στο DNA μας, μαζί με τα άλλα τα υπέροχα και τα πραγματικά γενναία.
Ο κ. Τσίπρας ήξερε από την αρχή ότι «επανάσταση» και ευρώ δεν πάνε μαζί. Δεν μπορείς να είσαι ένας μεταμοντέρνος «κομαντάντε Αλέξης» και ένας υπεύθυνος πρωθυπουργός. Όταν δείλιασε βρήκε τη λύση.
Εβαλε όλους εμάς, τον ελληνικό λαό, ασπίδα για να κρύψει την αδυναμία του να πάρει μεγάλες, υπεύθυνες αποφάσεις. Το χειρότερο; Το έκανε χωρίς καμιά απολύτως προετοιμασία για το Plan B. Εκτός αν, κάτω από τη μύτη μας, είχαν κάποιοι επεξεργασθεί και ένα υπεραπόρρητο σχέδιο εκτάκτου ανάγκης… Δεν είπε την αλήθεια στον ελληνικό λαό προεκλογικά, και βεβαίως αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ικανή να διαχειρισθεί αυτά που θα έλθουν αν μπούμε σε μια μεγάλη εθνική περιπέτεια.
Βλέπω την απελπισία των φιλοευρωπαίων αυτής της χώρας. Πολλοί είναι έτοιμοι να το βάλουν κάτω. Δεν είναι τώρα η ώρα για μικροκομματικά και μικρο προσωπικά παιχνίδια. Έχουμε λίγες μέρες μπροστά μας για να διασφαλίσουμε ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας δεν θα κινδυνεύσει.
Οταν το πετύχουμε θα πρέπει όλοι να σοβαρευτούμε, να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να ξανακτίσουμε τη χώρα. Γιατί είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για μια βαθιά διχασμένη, ημικατεστραμμένη χώρα. Και θα είναι τότε και η τελευταία ευκαιρία για την Ευρώπη να αποδείξει έμπρακτα ότι θέλει την Ελλάδα στους κόλπους της.