Η καθυστερημένη εκδίκηση του Σαντάμ Χουσεΐν 
Στο Ιράκ, οι ισλαμιστές έχουν θέσει με την βία ολόκληρες περιοχές υπό τον έλεγχό τους, η κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν έχει τίποτε να παραθέσει κατά των τζιχαντιστών – παρά την πολυετή παρουσία των ΗΠΑ. Πώς μπόρεσε αυτό να συμβεί;
Σχεδόν εννέα χρόνια, τα στρατεύματα των Αμερικανών στάθμευαν στο Ιράκ. Η πολεμική προσπάθεια έχει κοστίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Σχεδόν 4.500 Αμερικανοί στρατιώτες έχουν πληρώσει αυτή την επιχείρηση με τη ζωή τους, περί τους 35.000 οι τραυματίες. Από την πλευρά των Ιρκανινών, πάνω από 130.000 μόνο οι νεκροί μεταξύ του άμαχου πληθυσμού. Η δημιουργία ενός δημοκρατικού κράτους-προτύπου στη Μέση Ανατολή ήταν κάποτε ο στόχος της Ουάσιγκτον.
Η απογοητευτική πραγματικότητα: Δύο έτη και έξι μήνες μετά την αποχώρηση των τελευταίων μάχιμων μονάδων των ΗΠΑ από το Ιράκ, οι τρομοκράτες είναι τόσο ισχυροί όσο ποτέ. Οι τζιχαντιστές της τρομοκρατικής οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία» (ISIS) ελέγχουν τώρα το βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, έχουν φέρει στην κατοχή τους τις μεγάλες πόλεις της Μοσούλης και του Τικρίτ, έχουν συλλάβει Τούρκους διπλωμάτες ως ομήρους και κατέλαβαν το μεγαλύτερο διυλιστήριο πετρελαίου στο Μπάιγι. Πώς μπόρεσε αυτό να συμβεί;
Οι ΗΠΑ έχουν αφήσει μετά την απόσυρσή τους από το Ιράκ το 2011 ένα κράτος που δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών του. Όμως, τα σφάλματα που οδήγησαν στην εξέλιξη αυτή, έγιναν πολύ νωρίτερα:
Μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν, την άνοιξη του 2003, οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ είχαν σχεδόν καταστρέψει όλους τους κρατικούς θεσμούς – ειδικά το στρατό. Με τη διάλυση ολόκληρων μονάδων, δεκάδες χιλιάδες νέοι Ιρακινοί, η πλειοψηφία των οποίων ανήκε στην σουνιτική μειονότητα του πρώην δικτάτορα Χουσεΐν, έμειναν χωρίς προοπτική. Θεώρησαν τους εαυτούς τους ως τους μεγάλους χαμένους που έχουν παραμεληθεί από τους σιίτες που κυριαρχούν στην κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης. Έτσι, πολλοί σουνίτες πέρασαν στο περιθώριο.
Η υποστήριξη του πρωθυπουργού Νούρι αλ-Μαλίκι από τις ΗΠΑ κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια, ένας πολιτικός ο οποίος, παρ ‘όλες τις διαμαρτυρίες, δεν ενδιαφέρεται σε μια ισορροπία μεταξύ σουνιτών, σιιτών και Κούρδων. Προτιμά τους σιίτες αδελφούς του, οι οποίοι ως εκ τούτου τον εξέλεξαν με πλειοψηφία στις εκλογές του 2009 και 2014. Στην αντίθετη πλευρλα, οι σουνίτες παραμένουν στη διανομή των εσόδων από τις εξαγωγές πετρελαίου της χώρας σε μεγάλο βαθμό εκτός παιχνιδιού.
Με φανατικό ζήλο η κυβέρνηση Μαλίκι μάχεται κατά όλων των πολιτικών που κάποτε συνεργάζονταν με το κόμμα Μπάαθ του Σαντάμ Χουσεΐν. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι σουνίτες. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα δεν υπάρχει σουνίτης πολιτικός στο Ιράκ, ο οποίος θα μπορούσε να είναι υπέρ της ένωσης.
Μετά το πρώτο μεγάλο κύμα των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Ιράκ, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησε το 2005 να εξοπλίζουν φυλές των σουνιτών στην επαρχία Ανμπάρ στο δυτικό Ιράκ. Βραχυπρόθεσμα, η στρατηγική αυτή ήταν επιτυχής. Αυτά τα λεγόμενα «Συμβούλια Αφύπνισης» – στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο από φυλετικές πολιτοφυλακές – κατάφεραν να θέσουν υπό έλεγχο την επιρροή του τρομοκρατικού δικτύου της αλ-Κάιντα στο Ιράκ.
Όταν οι μαχητές είχαν κάνει το καθήκον τους, αφέθηκαν από την κυβέρνηση Μαλίκι στην τύχη τους. Σε αντίθεση με αυτά που είχε αρχικά υποσχεθεί η κυβέρνηση της Βαγδάτης, τα «Συμβούλια Αφύπνισης» δεν ενσωματώθηκαν το 2008 στις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας. Ως αποτέλεσμα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αφέθηκαν στην τύχη τους – εξοπλισμένοι με όπλα από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σήμερα, η επαρχία Ανμπάρ με τις πόλεις Φαλούτζα και Ραμάντι αποτελεί την καρδιά του «Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και τη Συρία». Από εδώ εισέβαλαν οι μαχητές του κατά μήκος του Ευφράτη προς τη Συρία, τώρα έχουν φέρει την Μοσούλη και Τικρίτ υπό τον έλεγχό τους, η Σαμάρα πολιορκείται.
Παρά την στρατιωτική βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο κυβερνητικός στρατός είναι ανίκανος στην αντιμετώπιση των μαχητών της τζιχάντ. Μέσα σε έντεκα χρόνια εμφυλίου πολέμου τα στρατεύματα έχουν συνθλιβεί μεταξύ των εσωτερικών μετώπων, το ηθικό των στρατιωτών έχει αποσυντεθεί. Αυτό έχει επίσης αναγνωριστεί από τον Μαλίκι. Αυτός θέλει τώρα να οπλίσει εθελοντές που θέλουν να αντιμετωπίσουν τους μαχητές τζιχαντιστές.
Ο προβληματικός επικεφαλής της κεντρικής κυβέρνησης εξαρτάται από τη βοήθεια του εχθρού του Μουκτνάτα αλ-Σάντρ. Για χρόνια, ο Μαλίκι μάχονταν τον σιίτη ιεροκήρυκα, και σκοτώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι. Τώρα ο Σάντρ, ο οποίος στην πραγματικότητα είχε ανακοινώσει προ πολλού την αποχώρησή του από την πολιτική, ζήτησε το σχηματισμό ένοπλων «ομάδων επαγρύπνησης» για την προστασία των ιερών τόπων των μουσουλμάνων και των χριστιανών. Λέγεται ότι προς το παρόν είναι ακόμα σε θέση για να μπορεί να κινητοποιήσει χιλιάδες σιίτες πολιτοφύλακες.
Ο Μαλίκι πρέπει επίσης να ελπίζει να τον βοηθήσουν οι Κούρδοι. Εκατοντάδες χιλιάδες Ιρακινοί έχουν εγκαταλείψει τις επαρχίες που ελέγχονται από τους τζιχαντιστές και έχουν ζητήσει καταφύγιο στην αυτόνομη περιφέρεια του Κουρδιστάν.
Οι τοπικές δυνάμεις ασφαλείας της κουρδικής κυβέρνησης, γνωστές ως Πεσμεργκά, έχουν αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια ως μια πειθαρχημένη και καλά συγκροτμένη μάχιμη δύναμη. Στο βόρειο Ιράκ, αποτελούν τώρα το τελευταίο προπύργιο ενάντια στην περαιτέρω προώθηση των μαχητών της τζιχάντ.
πηγή: http://www.fox2magazine.net/
