Το Πολεμικό μας Ναυτικό, και η ανανέωση του γηρασμένου στόλου μονάδων επιφανείας, είναι εδώ και αρκετά χρόνια, το αγαπημένο θέμα συζήτησης σε όλους τους αμυντικούς κύκλους. Ιστορικά η Ελλάδα πάντα είχε ισχυρό Πολεμικό Ναυτικό, ικανό να πολεμά και να νικά ανεξαρτήτως συνθηκών.
Ενώ και η τρέχουσα Δομή Δυνάμεων προβλέπει ένα πανίσχυρο στόλο, που θεωρητικά θα αποτελείται από 12 φρεγάτες και 6 κορβέτες.
Δεν είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε πως αυτό με τα σημερινά δεδομένα είναι αδύνατο να υλοποιηθεί. Υπήρχε ένα κονδύλι 5,5 δις ευρώ, εκ των οποίων τα 3,3 δεσμεύτηκαν υπέρ της αγοράς 3 φρεγατών FDI HN (3,05 δις συν κρατήσεις).
Ο Πρωθυπουργός δήλωσε κατά την παρουσίαση του Προγράμματος Διακυβέρνησης 2023-2027 ότι η πρώτη μεγάλη απόφαση της επόμενης Κυβέρνησης θα είναι η απόκτηση 3 νέων Κορβετών για το ΠΝ, οι 2 εκ των οποίων θα ναυπηγηθούν στην Ελλάδα.
— Ισοζύγιο Στρατιωτικής Ισχύος (@isozygio) April 30, 2023
Δείτεκαι αυτά
Τα εναπομείναντα 2,2 δις, επαρκούν πολύ οριακά (μάλλον θα χρειαστούν τουλάχιστον 500 εκατ. επιπλέον, δηλαδή 6 δις) για να πετύχουμε την αγορά 3 σύγχρονων κορβετών και τον εκσυγχρονισμό 4 ΜΕΚΟ200ΗΝ.
Πρέπει να πούμε πως όσοι συνεχίζουν να “πιέζουν” ή να ελπίζουν για την 4η FDI HN, πρέπει να αντιλαμβάνονται ήδη το ανέφικτο της αγοράς, όσο κι αν το επιθυμούμε κι εμείς ως αμυντικό μέσο. Ποιο είναι το αδιέξοδο όμως του ΠΝ, που αναφέρει ο τίτλος μας;
Μα ακριβώς η αδυναμία να αποκτήσουμε ένα μεγάλο στόλο μεγάλων μονάδων επιφανείας, που χρειαζόμαστε για παρουσία τόσο σε Αιγαίο όσο και σε Ανατολική Μεσόγειο/Κύπρο.
Θα μπορούμε να πει κάποιος, πως η λύση είναι στα μεταχειρισμένα πλοία. Δεν είναι, καθώς η ανυπαρξία μεταχειρισμένων στη διεθνή αγορά είναι ορατή πλέον. Οι βρετανικές φρεγάτες Type 23 δεν είναι επιλογή, άλλες αποσύρονται, άλλες θα παραμείνουν σε υπηρεσία λόγω καθυστέρησης αντικατάστασης, ενώ δεν υπάρχει και κίνητρο να δοθούν σε εμάς.
Οι φρεγάτες Adelaide που ανήκαν στο Αυστραλιανό Ναυτικό και τις είχαμε και εμείς κάποτε σκεφθεί χωρίς όμως να πράξουμε κάτι ουσιαστικό, πλέον υπηρετούν περήφανα τους Χιλιανούς, και μάλιστα έχουν πυραύλους SM-2 των 160 χιλιομέτρων ακτίνας δράσης.
Οι γαλλικές La Fayette δεν είναι διαθέσιμες, καθώς σήμερα καλύπτουν αποστολές για το εκεί Ναυτικό, για τις οποίες δεν υπάρχει ακόμη αντικαταστάτης.
Για όσους “ανησυχούν”, ούτε οι όσες αποσυρόμενες LCS του Αμερικανικού Ναυτικού είναι διαθέσιμες, καθώς το ΠΝ ακόμη κι αν τις ζητήσει, θα βρεθεί σε λίστα αναμονής πίσω από τις Ταϊβάν, Ουκρανία και Αίγυπτο.
Άλλωστε είναι κοινό μυστικό πως το Αμερικανικό Ναυτικό προβληματίζεται μετά τις παλινωδίες με τις HF2 και την κακή συνεργασία στο θέμα των ελικοπτέρων S-70B/B6 (καταγράφοντας ως και “απαξιωτική” συμπεριφορά εκ μέρους της ελληνικής πλευράς).
Τα δε καταδρομικά Ticonderoga, που τόσες φορές έχει γράψει η ΠΤΗΣΗ γι αυτά, έχουν αξία ως το κύριο asset σε ένα μεγάλο στόλο, αλλά δεν μπορούν να παίξουν το ρόλο “φρεγάτας”!
Άλλες υπάρχουσες φρεγάτες, όπως οι αυστραλιανές ΜΕΚΟ200ANZAC, οι καναδικές Halifax, οι ιταλικές Maestrale, είτε δεν θα αποδεσμευτούν, είτε όταν αποδεσμευτούν για πώληση/παραχώρηση θα είναι τόσο παλιές που δεν θα κάνουν καμία διαφορά σε σχέση με τις ελληνικές S.
Με λίγα λόγια, οι επιλογές μεταχειρισμένων για το ΠΝ έχουν τελειώσει. Ίσως να αρχίσουμε τις “πατέντες” που σκέφτεται το Αμερικανικό Ναυτικό στον Ειρηνικό (π.χ. αποβατικά που θα αποβιβάζουν συστοιχίες αντιπλοϊκών πυραύλων NSM των Πεζοναυτών και θα χτυπούν από το πουθενά), ίσως εκσυγχρονίσει εκ νέου τις S (κρατώντας τις 70 χρόνια σε υπηρεσία), ίσως αγοράσει περισσότερα πλοία γενικής υποστήριξης το Ίδρυμα Λασκαρίδη και το ΠΝ βάλει επάνω συστοιχίες MM40 Block 3c & SAMP/T. Αλλά πέρα από τα αστεία, υπάρχει αδιέξοδο.
Ούτε είναι λύση το να ζητάμε “περισσότερα λεφτά”.
Αυτό πρέπει να το τονίσουμε, εκ νέου. Νέα κονδύλια για μεγάλα πλοία επιφανείας για το Ναυτικό δεν υπάρχουν. Θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως τα αμέσως επόμενα κεφάλαια που θα λάβει το ΠΝ, πρέπει να πάνε στον εκσυγχρονισμό των υποβρυχίων 214ΗΝ, και των πυραυλακάτων Ρουσσέν.
Και οι δυο κλάσεις πρέπει να εκσυγχρονιστούν άμεσα, αν θέλουμε να τις διατηρήσουμε ζωντανές. Επίσης, πρέπει να αγοραστούν 3 σύγχρονα υποβρύχια, και περισσότερες πυραυλάκατοι, οριακά ελαφριές κορβέτες.
Και βέβαια στις εξοπλιστικές δαπάνες που ακολουθούν έχουν μεγάλο μερίδιο και η Πολεμική Αεροπορία και ο Στρατός Ξηράς, όπου η λίστα είναι ατελείωτη (νέα μαχητικά, νέα όπλα, συστήματα αεράμυνας, ραντάρ, ΤΟΜΑ, αναβάθμιση αρμάτων, πυροβολικό, αναβάθμιση ρουκετοβόλων, ειδικά πυρομαχικά, μεταφορικά μέσα, ελικόπτερα, είναι μόνο οι κρίσιμες ανάγκες).
