Ὁ βιολογικὸς κύκλος τῆς ζωῆς μου, μὲ κατατάσσει, πλέον, στὸ στάδιο τῆς μέσης ἡλικίας, ἀφοῦ ἤδη διανύω τὰ δεύτερα …άντα! Τοῦτες τὶς μέρες, λὲς καὶ μᾶς κυνηγάει ὁ ἄνεμος… ὅπου καὶ ἂν στρέψῃς τὸ βλέμμα… σὲ ὅποιο τηλεοπτικὸ παράθυρο καὶ ἂν κοιτάξῃς… συνθέτεται μιὰ ζοφερὴ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα, ὡς ἀπόρροια τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς ἐθνικῆς πολτοποίησης, γιὰ ἐθνικὰ θέματα! Ἀπὸ τὸν Πρωθυπουργό, μέχρι καὶ τὸν κάθε στενόμυαλο ἰδεολογιστὴ ἀνθρωπάκο, τεχνηέντως γίνεται προσπάθεια νὰ ἀπομονωθῇ καὶ περιθωριοποιηθῇ ἡ Ἐκκλησία… Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ ἐπικρατοῦν κλῖμα, ὁ παιδαγωγικὸς λόγος, μέσα στὶς σχολικὲς τάξεις, ὑφίσταται ἀνελέητα σκληρὴ ἱστορικὴ δοκιμασία…
Ἡ Ἱστορία, φίλοι μου, γράφεται μόνο μία φορὰ καὶ δὲν ξεγράφεται… οὔτε παραγράφεται… οὔτε παραποιεῖται… οὔτε διαστρεβλώνεται… οὔτε ἀλλοιώνεται… οὔτε γράφεται κατὰ τὸ δοκοῦν……Ἡ Ἱστορία, εἶναι τὰ γεγονότα τοῦ παρελθόντος, ποὺ συνθέτουν τὴν πολιτιστικὴ κληρονομιὰ τῶν λαῶν… Ὁ κάθε λαός, ἔχει τή δική του ἱστορία, ἀλλὰ ὁ Ἑλληνικὸς λαός, ἔχει ἀπαράμιλλη ἱστορία, τόσο σὲ βάθος χρόνου ὅσο καὶ σὲ ποιότητα…
Γυρίζω τὸ χρόνο πίσω, στὰ ἀθῶα παιδικά μου χρόνια… δάκρυα κυλᾶνε ἀπ’ τὰ μάτια… βαθιὰ μέσα μου γίνομαι κομμάτια… καὶ καθὼς τὸ μυαλό μου γυρίζει καὶ κλωθογυρίζει στὴν ἱστορία ποὺ διδασκόμασταν ἐκείνη τὴν ἐποχὴ καὶ ὄχι στὴν μαγαρισμένη ποὺ μᾶς ἐπιβάλλουν σήμερα, οἱ ἐθνικά, ἰδεολογικὰ καὶ ἠθικὰ ἀπάτριδες κουλτουριάρηδες νεοέλληνες, μία ρίγη συγκινήσεως καταλαμβάνει ὅλο μου τὸ εἶναι…
Τὸ ποτισμένο μὲ αἷμα ράσο, εἶναι ἡ συνέχεια τοῦ “Μολὼν Λαβέ” τοῦ Λεωνίδα… δείχνει τὸ σθένος καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς τῶν ἱερωμένων… τὴν ἀγάπη καὶ τὴν πίστη τῶν Κληρικῶν στὴ Θεόσδοτο Πίστη τῶν Πατέρων καὶ στὴν ὑπεράσπιση τῶν Πάτριων ἐδαφῶν μας…
Δείτεκαι αυτά
Ἡ συμμετοχὴ τοῦ Κλήρου σὲ κάθε ἐθνικὸ ἀγώνα, ἔχει σημαδέψει, ὄχι μόνο τὴ ζωὴ τῆς Χώρας μας, ἀλλὰ ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου!!! Σὲ κάποιους, φαίνεται πὼς αὐτὸ δὲν ἀρέσει… ἔτσι τὶς τελευταῖες μέρες, ὑπάρχουν ψίθυροι, ἔνθεν καὶ ἔνθεν, γιὰ νὰ χαλάσουν-ὑποβιβάσουν τὸ κύρος, τὸ γόητρο, τὴν βαρύτητα, τὴν αὐθεντία, τὴ σπουδαιότητα τῆς Ἐκκλησίας!
Ἂς μὴ λησμονοῦμε, φίλοι μου, τίς, ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος, Ὁμολογίες καὶ Ὑποθῆκες τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ 1821:
~ «Μάχου ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος… Εἶναι καιρὸς νὰ ἀποτινάξωμεν τὸν ἀφόρητον ζυγόν, νὰ ἐλευθερώσωμεν τὴν Πατρίδα, νὰ κρημνίσωμεν ἀπὸ τὰ νέφη τὴν ἡμισέληνον, δια να ὑψώσωμεν τὸ σημεῖον, δι’ οὖ πάντοτε νικῶμεν, λέγω τὸν Σταυρόν…». (Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης)
~ «…Ἕλληνες ποτὲ μὴν ξεχνᾶτε τὸ χρέος σὲ Θεὸ καὶ σὲ Πατρίδα! Σ’ αὐτὰ τὰ δύο σᾶς ἐξορκίζω ἢ νὰ νικήσουμε ἢ νὰ πεθάνουμε κάτω ἀπὸ τὴν Σημαία τοῦ Χριστοῦ» (Γρηγόριος Δικαῖος – Παπαφλέσσας)
~ «…Ὡς Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος καὶ υἱὸς τῆς ἡμετέρας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὀρκίζομαι… νὰ διαμείνω πιστὸς εἰς τὴν Θρησκείαν μου καὶ εἰς τὴν Πατρίδα μου. Ὀρκίζομαι νὰ χύσω καὶ αὐτὴν τὴν ὑστέρα ρανίδα τοῦ αἵματός μου ὑπὲρ τῆς Θρησκείας καὶ τῆς Πατρίδος μου. Νὰ χύσω τὸ αἷμα μου, ἵνα νικήσω τοὺς ἐχθροὺς τῆς Θρησκείας μου ἢ νὰ ἀποθάνω, ὡς Μάρτυς, διὰ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν…». (Ὄρκος τῶν Ἱερολοχιτῶν)
~ «Νέοι, πρέπει νὰ φυλάξετε τὴν πίστη σας καὶ νὰ τὴν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἅρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ Πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ Πατρίδος…»
~ «Ὡς μία βροχὴ ἔπεσεν εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ Κλῆρος μας…, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση…». (Θ. Κολοκοτρώνης)
~ «Τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος, ἀφ’ οὗ ὑπέκυψεν εἰς τὸν βάρβαρον και σκληρότατον ζυγὸν τῆς Ὀθωμανικῆς τυραννίας, ὑστερήθη ὄχι μόνον τὴν ἐλευθερίαν του, ἀλλὰ καὶ πᾶν εἶδος μαθήσεως… καὶ ἦτον ἐνδεχόμενον νὰ ἐκλείψῃ διόλου ἀπὸ τὸ Ἔθνος ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἐὰν δὲν τὴν διέσωζεν ἡ Ἑκκλησία πρὸς ἣν ὀφείλεται καὶ κατὰ τοῦτο εὐγνωμοσύνη». (Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός)
~ «Μόνον τοῦ Εὐαγγελίου ἡ διδαχὴ ἐμπορεῖ νὰ σώσῃ τὴν αὐτονομίαν τοῦ Γένους, ὅταν μάλιστα κηρύττεται ἀπὸ Ποιμένας φίλους τῆς ἀληθείας καὶ τῆς δικαιοσύνης» (Ἀδ. Κοραής)
~ «…Τοῦτο παρακαλῶ νὰ τοὺς παραγγείλετε νὰ πράττωσιν εἰς τὸ ἑξῆς, παριστάνοντες εἰς αὐτούς, ὅτι πολεμοῦν ὄχι μόνον ὑπὲρ πατρίδος, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ πίστεως». (Ἀδ, Κοραής πρὸς Γ. Κουντουριώτην, 1824)
~ «…Ἡ ἡμέρα ἐκείνη, τὴν ὁποίαν ἐπιθυμοῦσαν οἱ πατέρες μας νὰ τὴν ἰδοῦν, ἔφθασε καὶ ὁ Νυμφίος ἔρχεται… Ἔφθασεν ὁ καιρὸς διὰ νὰ λάμψη πάλιν ὁ Σταυρὸς καὶ νὰ λάβῃ πάλιν ἡ Ἑλλάς, ἡ δυστυχὴς Πατρίς μας, την ἐλευθερίαν της…».
~ «Ὅ,τι καὶ ἂν ἐκάμαμεν, εἴτε ἐγώ, εἴτε οἱ συνάδελφοί μου, εἴτε ὡς ἑταῖροι, εἴτε ὡς ἀγωνισταί, ἦτο ἔμπνευσις καὶ ἔργον τῆς Θείας Προνοίας, καὶ οὐδὲν ἠθέλομεν πρᾶξει ἄνευ τῆς ἐμπνεύσεως ταύτης». (Ἄνθιμος Γαζής)
~ «Χωρὶς ἀρετὴ καὶ θρησκεία δὲν σχηματίζεται κοινωνία, οὔτε βασίλειον». (Στρατηγὸς Μακρυγιάννης)
~ «Ὁ Θεὸς εἶναι μετὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος καὶ αὕτη σωθήσεται. Ἐπὶ ταύτης τῆς πεποιθήσεως ἀντλῶ πᾶσας μου τὰς δυνάμεις καὶ πάντας τοὺς πόρους». (Ἰ. Καποδίστριας)
~ «Ἡ Ἱστορία καὶ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος στηρίζονται πάνω σὲ τρεῖς λέξεις: Θρησκεία, Ἐλευθερία, Πατρίς». (Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός)
Ἡ προσφορὰ τοῦ Κλήρου κατὰ τὶς Ἐξεγέρσεις καὶ Ἐπαναστάσεις, εἶναι μεγάλη καὶ ἀθόρυβη…Ἂν ἀνοίξουμε τὴν ἱστορία θὰ δοῦμε, ὅτι πρὶν τὸ 1821 ἔγιναν 11 ἐπαναστάσεις. Ὅλες πνίγηκαν στὸ αἷμα. Οἱ Χριστιανοὶ ἦταν πολὺ διστακτικοί, δὲν τολμοῦσαν νὰ κάνουν κάτι. Ποιός κατόρθωσε νὰ τοὺς ἀναπτέρωσῃ, νὰ ἄρῃ τὶς ἀμφιβολίες;
Ποιός τοὺς κέντησε σὰν βούκεντρο;
Ποιός ἄναψε τὴ θρυαλλίδα τῆς ἐπαναστάσεως;
Ἕνας κληρικός! Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαῖος, ἢ Παπαφλέσσας… πρῶτος αὐτὸς κήρυξε τὴν ἐπανάσταση.
Μετὰ ἀπ’ αὐτόν, ἀκολουθῇ ἀτελείωτη σειρὰ κληρικῶν.
Ἂλλοι ἀπὸ αὐτούς, ἀγωνίστηκαν, ὡς μαχητὲς καὶ ἔπεσαν ἔνδοξα στὰ πεδία τῶν μαχῶν…
Ἄλλοι ὑπῆρξαν πνευματικοὶ ἡγέτες καὶ ἐπίσκοποι… ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, ὁ Ἄρτης Πορφύριος, ὁ Σαλώνων Ἠσαίας, ὁ Βρεσθένης Θεοδώρητος, ὁ Καρύστου Νεόφυτος, ὁ Ἔλους Ἄνθιμος.
Ἕνας ξένος, Γάλλος φιλέλληνας, πῆγε ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ καὶ τοὺς μέτρησε… Ἕξι χιλιάδες (6.000), φίλοι μου, ἕξι χιλιάδες κληρικοί, θυσίασαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴ δόξα τῆς Ἑλλάδος, γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδος. Αὐτοί, μὲ τὸ αἷμα τους, πότισαν τὸ δέντρο τῆς ἐλευθερίας, κάτω ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀναπνέουμε ἐμεῖς σήμερα…!
Ζοῦμε, σήμερα, μιλᾶμε καὶ κινούμαστε ἐλεύθερα, γιατὶ κάποιοι κάποτε, προέβαλαν μὲ ὑπερηφάνεια καὶ τιμὴ τὰ στήθη τους… καὶ βροντοφώναξαν, ὡς ἄλλος Μεταξᾶς, τὸ ἡρωικό “ΟΧΙ”…! Δυστυχισμένε μου Ἑλληνικὲ λαέ, καλέ καὶ ἀγαπημένε… πάντα εὐκολόπιστε καὶ πάντα προδομένε… στὸν Κόσμο ἤσουν πρότυπο, ἀνδρείας στεφανωμένε…
Μὰ τώρα, δυστυχῶς, τὸ ὄνομά σου ξεπουλᾶνε δίχως στάλα αἷμα, τὰ τῶν προγόνων κόκκαλα τρίζουν μεσ’ τὸ χῶμα!!! Ἡ Ἐκκλησία ὑπενθυμίζει ὅτι: “ἔχει μαρτυρήσει μὲ τὸ λόγο καὶ τὸ αἷμα κλήρου καὶ λαοῦ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποδεχθῇ τὴν ἀπονομὴ τοῦ ὄρου «Μακεδονία» ἢ παραγώγου του ὡς συστατικοῦ ὀνόματος ἄλλου Κράτους”[1]. Γιὰ νὰ σπεύσουν οἱ “καλοθελητές” ὑβριστὲς καὶ πολεμιστές Της, νὰ σχολιάσουν: “Παρέμβαση μὲ ἀνακοίνωσή της κάνει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στὸ θέμα τῆς ὀνομασίας τῆς ΠΓΔΜ, σὲ μιὰ πρωτοφανὴ ἐμπλοκὴ σὲ κορυφαία πολιτικὸ καὶ γεωστρατηγικὸ θέμα ποὺ ἀφορᾶ τὴ χώρα.
Ἡ ἀνάμειξη τῆς Ἐκκλησίας στὸ μεγάλο αὐτὸ ἐθνικὸ θέμα ὑπερβαίνει τὴν δικαιοδοσία της καὶ θυμίζει σκοταδιστικὲς ἐποχές, ἐνῶ ἐπικαλεῖται λαϊκιστικὰ ἐπιχειρήματα ποὺ θωπεύουν μερίδα τῆς κοινῆς γνώμης”[2]. Ἑκὰς οἱ βέβηλοι…..
Ἡ Ἐκκλησία, κύριοι κύριοι κατὰ φαντασίαν ξερόλες, δὲν μπορεῖ νὰ μείνῃ καὶ ἐθνικὰ καὶ πολιτικὰ χωρὶς ἐνδιαφέρον… ὄχι γιατὶ διεκδικεῖ μία θέση στὸ τραπέζι, ἀλλὰ γιατὶ τὸ ὀφείλει στὴν τιμὴ τῶν προγόνων μας, ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ τὴν ἐλευθερία μας…. Καὶ κάτω ἀπό τὴν πίεση τῶν συνθηκῶν ποὺ διαμορφώνονται καὶ τὶς πιέσεις τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου, δὲν μποροῦμε νὰ χαρίσουμε, οὔτε νὰ δανείσουμε τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας ἤ παράγωγό του σὲ ὁποιονδήποτε λαὸ τὸ διεκδικεῖ, γιατί, εἶναι σὰν νὰ προδίδουμε τὴν ταυτότητά μας, τὴν ἱστορία μας, τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς θυσίες τῶν προγόνων μας. Ἡ ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας καὶ ἡ ἱστορικὴ παρακαταθήκη τοῦ Φιλίππου καὶ τοῦ Μεγάλου Ἀλέξανδρου, δὲν μπορεῖ νὰ παραποιηθῇ ἀπὸ κανέναν!
Ἡ Ἐκκλησία, αὐτὰ τὰ μαῦρα χρόνια, κρατοῦσε ζωντανὴ τὴν Πίστη μας καὶ ὑπενθύμιζε στοὺς σκλαβωμένους Ἕλληνες τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴ δόξα τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας. Σὲ Ἐκκλησίες καὶ Μοναστήρια τὸ Κρυφὸ Σχολειὸ λειτουργοῦσε, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας, γιὰ νὰ κρατήσῃ τὴν Πίστη μας πρῶτα, ἀλλὰ καὶ τὰ Ἑλληνικὰ Γράμματα καὶ τὴν ἱστορία μας, ζωντανά.
Δίδασκε στοὺς πατέρες μας τὴν πίστη στὸ Χριστό. Δίδασκε στὰ σκλαβωμένα παιδιά τους, γιὰ τοὺς πατέρες τῶν πατέρων τους, γιὰ τὸν πολιτισμό τους, ποὺ ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς φιλοσοφίας τους, δηλαδή, τῆς ἀγάπης τους, πρὸς τὴν τοῦ Θεοῦ Σοφία.
Ἡ Ἐκκλησία ὁδήγησε τοὺς ἡρωϊκοὺς μαχητὲς στό «21» κρατώντας θερμὴ τὴν ἐλπίδα τῆς ἐλευθερίας καὶ τὴν πίστη ὅτι, ἡ Παναγία μας, ποὺ δέχτηκε τὸν Εὐαγγελισμὸ ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ, θὰ ἐλευθερώσῃ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν ἁμαρτία… θὰ ἐλευθερώσῃ καὶ τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ καὶ τὴ δουλεία τοῦ κατακτητῆ.
Καὶ ὅμως, κάποιοι, ὅταν ἀκοῦν γιὰ Πίστη καὶ γιὰ Πατρίδα, ἐπιχειροῦν νὰ μᾶς πείσουν πὼς πρόκειται πιὰ γιὰ «ξεπερασμένα πράγματα». Στὴ θέση τους θέτουν, ὅ,τι τοὺς φαίνεται κάθε φορὰ πρόσφορο καὶ μάλιστα ἰδέες ἀντίθετες μεταξὺ τους, ἄλλοτε τὸν ἀτομισμὸ καὶ ἄλλοτε τὸν κοσμοπολιτισμό.
Σὲ αὐτοὺς πρέπει ὁ κάθε Ἕλληνας νὰ ἀπαντᾶ: Τὸ μόνο ποὺ πέτυχε ὁ ἀτομισμός, εἶναι ἡ αὐτοαπομόνωση ὅποιου τὸν πρεσβεύει. Ἡ δὲ ταυτότητά μας, δὲν ξεπερνιέται ποτέ. Κανένας λαὸς τῆς γῆς δὲν δέχεται νὰ ἀποκαλοῦν «ξεπερασμένη» τὴν ταυτότητά του, τὸν πολιτισμό του. Ἂν τολμήσουμε νὰ ποῦμε, στὸν ὁποιονδήποτε κάτοικο, τῆς ὁποιασδήποτε χώρας, «περιφρόνησε τὴν πατρίδα, τὴ γλῶσσα, τὴ θρησκεία, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά σου», τότε ἔχουμε κερδίσει ἕναν ἐχθρό.
Ἐμεῖς, γιατί πρέπει νὰ δεχόμαστε τέτοιου εἴδους προσβολές; Ἐπειδὴ μερικοὶ θέλουν νὰ εἶναι ἀπάτριδες; Ἤ, μήπως, νομίζει κανεὶς ὅτι, περιφρονώντας τὴν Πατρίδα του καὶ τὸν πολιτισμό του ἔχει γίνει “πολίτης τοῦ κόσμου” καὶ δείχνει τὶς καλές του προθέσεις στοὺς ἄλλους λαούς; Ὅποιος μισεῖ τὴν Πατρίδα του, τὴν Πίστη του καὶ τὸν Πολιτισμό του, μισεῖ, τελικά, ὅλη τὴ γῆ, ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα.
Δὲ γίνεται πολίτης τοῦ κόσμου… δὲν πρεσβεύει καμμία συναδέλφωση κατ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο… μόνο καταντᾶ μισάνθρωπος καὶ βάρβαρος.
Ὅποιος ἀγαπᾷ αὐτὴ τὴν πατρίδα… ὅποιος συγκινεῖται, ὅταν ἀκούει τὸν Ἐθνικὸ της Ὕμνο καὶ βλέπει τὴ Σημαία της νὰ κυματίζει… ὅποιος νιώθει ὑπερήφανος γιὰ τὴν Ἱστορία, γιὰ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ ἐπιτεύγματα τῶν προγόνων του… καὶ ὅποιος θέλει ἡ Ἑλλάδα νὰ σταθῇ ξανὰ στὰ πόδια της, ὥστε νὰ μὴ βυθιστῇ ἀκόμη πιὸ βαθιὰ στὴν καταστροφή… πρέπει νὰ ἀντιληφθῇ μία θεμελιώδη ἀλήθεια, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ διαστρεβλώνεται ἄλλο ἀπὸ τοὺς κάθε εἴδους “ἐξυπνάκηδες”:
Γι’ αὐτὴν τὴν Πατρίδα μου, γράφτηκαν τόσες τραγωδίες…
Γι’ αὐτὴν τὴν Πατρίδα μου, χείμαρροι τὸ δάκρυ…
Γι’ αὐτὴν τὴν Πατρίδα μου, ποτάμια τὸ αἷμα χύθηκε…
Δικά της ὅλα τὰ μνημεῖα!!!
Κάποια στιγμή, φίλοι μου, θὰ πρέπῃ νὰ σταματήσουμε νὰ εἴμαστε ὑπερήφανοι γιὰ τοὺς προγόνους μας… καὶ νὰ κάνουμε, πλέον, ὑπερήφανους τους ἀπογόνους μας!!!
Ἀγαπῷ τὴν πατρίδα μου. Κανεὶς δὲν θὰ μοῦ τὴν μεταμφιέσῃ… κανεὶς δὲν θὰ μὲ κάνῃ νὰ ἀγαπήσω κάτι ἄλλο στὴ θέση της.
Καὶ ὅταν ἐκεῖνος ποὺ τὸ ἐπιχειρεῖ αὐτὸ τυγχάνει νὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ κυβερνήτης, θὰ τὸν πολεμήσω μέχρις ἐσχάτων… ἀπὸ καθῆκον…..
“Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης”!
[1] Ἀνακοίνωση Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου
[2]ΠΗΓΗ iefimerida
