Δεν έχουν τέλος οι τουρκικές υπερπτήσεις στο Αιγαίο, με την Κίναρο να μπαίνει για πολλοστή φορά στο επίκεντρο των παραβιάσεων της Άγκυρας. Δεν είναι μόνον τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, είναι και τα F-16 που κάνουν υπερπτήσεις στην Κίναρο ακόμα και στα 15.000 πόδια, παραβιάζοντας παράλληλα τον εθνικό εναέριο χώρο.
Πρώτον, για να υποστηρίξουν στην πράξη τη γενικότερη τουρκική θέση περί «γκρίζων ζωνών», δηλαδή περί νησιών ακαθόριστης κυριαρχίας στο Αιγαίο, κατηγορία στην οποία, κατά την Άγκυρα, εμπίπτουν τόσο η Κίναρος όσο και τα γύρω νησιά
Την τουρκική πλευρά ενοχλεί το γεγονός ότι και τα μικρονήσια διαθέτουν υποδομές. Η Κίναρος είναι κατοικημένο νησί, καθώς ζει μόνιμα εκεί η Ειρήνη Κατσοτούρχη, το σπίτι της οποίας ανακατασκευάστηκε, μάλιστα, τον περασμένο Φεβρουάριο από τη Μονάδα Μελετών και Κατασκευών (ΜΟΜΚΑ) του ΓΕΕΘΑ.
Τι ακριβώς συμβαίνει με αυτό το μικρό νησί με την μία και μοναδική κάτοικο, την κυρία Ρηνιώ Κατσοτούρχη; Ούτε στρατεύματα υπάρχουν σε αυτό, ούτε βάσεις, ούτε καν ένα όπλο. Γιατί λοιπόν η Κίναρος μπήκε στο μάτι των Τούρκων; Κατά μία εκδοχή αυτή η προκλητική δραστηριότητα των Τούρκων οφείλεται σε… λεονταρισμούς. 
Θέλουν να αποδείξουν ότι με τα πτητικά μέσα που διαθέτουν μπορούν να προκαλούν. Κατά μία άλλη εκδοχή θέλουν να δουν την αντίδραση της ελληνικής αεράμυνας, δηλαδή εάν τους λοκάρουν τα αντιαεροπορικά συστήματα (ίσως και οι S-300 από την Κρήτη) και πόσο χρόνο θέλουν τα συστήματα αυτά για να εγκλωβίσουν στους στόχους τους τα τουρκικά αεροπλάνα.
Τα τουρκικά UAV, κυρίως τα TB-2 Bayraktar και ANKA-S που αξιοποιούνται κατά κόρον για επιχειρήσεις επιτήρησης και αποτύπωσης της κατάστασης στο Ανατολικό Αιγαίο, αποτελούν έναν φθηνό τρόπο και για την πραγματοποίηση νυχτερινών υπερπτήσεων.
Μόνο εντός του Σεπτεμβρίου, δηλαδή σε λιγότερες από τρεις εβδομάδες, τουρκικά UAV έχουν πετάξει νυχτερινές και μεταμεσονύχτιες ώρες πάνω από την Κίναρο συνολικά ένδεκα φορές.
Όπως και νάχει το πράγμα οι τουρκικοί λεονταρισμοί δεν περνάνε, αφού η ελληνική αεράμυνα έχει τα μέσα και τις δυνατότητες να αποκρούσει εάν χρειαστεί κάθε πρόκληση. Και να σκεφτείτε ότι συνεχώς ανανεώνεται με σύγχρονα μέσα αεραμύνης.
Οι επιχειρήσεις επιτήρησης, αναγνώρισης και –εφόσον χρειαστεί– κοινοποίησης των στόχων σε εχθρικές μονάδες που ακολουθούν δεν είναι οι μοναδικές αποστολές που μπορεί να πραγματοποιήσουν τα τουρκικά UAV.
Συμπέρασμα : Δεν είναι καιρός να σταματήσει όλο αυτό ; Αλίμονο αν για κάθε UAV απογειώνουμε Μαχητικά με τεράστιο κόστος πτήσης ...Μόνο και μόνο για να τα αναγνωρίσουμε γιατί κακά τα ψέματα δεν κάνουμε και κάτι άλλο !
