Tου Ιωάννη Παρίση
Τα όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο μου δίνουν την ευκαιρία να θυμίσω κάτι που έγραφα πριν ενάμισι χρόνο στο βιβλίο μου “Η ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑ – Γεωστρατηγική Ανάλυση της Μεσογείου“, σελ. 141:
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολή της Ουάσινγκτον (Washington Institute for Near East Policy – WINEP), η λεκάνη της Μεσογείου περιέχει τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου του κόσμου και η Συρία θα ήταν η πλουσιότερη χώρα της περιοχής σε αποθέματα φυσικού αερίου. Η αποκάλυψη αυτή, σημειώνει ο Σύρος καθηγητής Imad Fawzi, καταδεικνύει πόσο μεγάλο είναι το παιχνίδι σχετικά με το φυσικό αέριο επισημαίνοντας ότι: «Όποιος ελέγχει τη Συρία θα μπορούσε να ελέγχει τη Μέση Ανατολή».
Οι ανακαλύψεις μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην, προς το παρόν, μερικώς εξερευνηθείσα περιοχή της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου μεταξύ της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Κύπρου, της Συρίας, του Λιβάνου και του Ισραήλ δείχνουν ότι η περιοχή αυτή θα μπορούσε να γίνει κυριολεκτικά ένας «νέος Περσικός Κόλπος», εις ό,τι αφορά στον πλούτο ο οποίος θα μπορούσε να προέλθει από την εκμετάλλευσή τους. Όπως και με τον Περσικό, η ανακάλυψη του πλούτου των υδρογονανθράκων θα μπορούσε επίσης να σημάνει μια γεωπολιτική κατάρα με κλιμακούμενες διαστάσεις.
Οι μακροχρόνιες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή θα μπορούσαν σύντομα να συνεχιστούν με νέες συγκρούσεις για την εξασφάλιση δικαιωμάτων επί των υδρογονανθράκων που υπάρχουν κάτω από την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.
