Κανείς δεν έχασε απο το …Τάξιμο!

Παρότι η κυβέρνηση κάνει τη μια… φιλότιμη προσπάθεια πίσω από την άλλη για να εξοργίσει και τον τελευταίο Έλληνα πολίτη, με τελευταίο μόνο κρούσμα τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ που άρχισαν να αναρτώνται, εξακολουθώντας να έχουν ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ χρεώσεις για ιδιοκτησίες ακινήτων ρε ραχούλες και λαγκάδια, αλλά και (π.χ.) 400 ευρώ ετησίως νταβατζιλίκι για να κατέχεις απλά καινούργιο σχετικά σπιτάκι 75 τετραγωνικών σε υποβαθμισμένη συνοικία της Αθήνας, η υποτιθέμενη ελπίδα του τόπου, η αντιπολίτευση, στις διακηρύξεις της συναγωνίζεται σε λαϊκισμό και ανευθυνότητα όσα ακούγονταν στη χώρα το 1981…

Από τη Θεσσαλονίκη, ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε μια σειρά από «μέτρα φιλανθρωπίας» τα οποία όλοι θα ελάμβαναν εάν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα, μαζί με μια ακόμη σειρά ευχολογίων, αφού όσα ανέφερε μικρή σχέση έχουν με την πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσει, εάν κληθεί να κυβερνήσει τον τόπο.

Το ευχολόγιο περιλάμβανε όλα όσα θα ήθελε και ο τελευταίος Έλληνας να επιτύχει, με τη διαφορά ότι «it takes two to tango» και στο μεταξύ, το ρίσκο να βρεθεί ο τόπος προ δυσάρεστων εκπλήξεων, καλούμενος να πληρώσει για μια ακόμη φορά την ασχετοσύνη και τις ιδεοληψίες των πολιτικών του ανδρών και γυναικών, μόνο ως «υπολογισμένο» δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί. Ας δούμε τι είπε.

Ζήτησε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο. Έγινε για τη Γερμανία το 1953. Να γίνει και για την Ελλάδα το 2014. Την απάντηση την ξέρει από τώρα. Δεν είναι μόνο η Γερμανία που έχει στα χέρια της το ελληνικό χρέος. Κι εάν δεν του το έχουν πει οι σύμβουλοί του, το κλίμα στις χώρες αυτές, μάλλον συντείνει στο συμπέρασμα, ότι η πιθανότητα να τον στείλουν απευθείας στο διάβολο, κόβοντας κι αυτά που ήδη έχουμε εξασφαλίσει, είναι εξαιρετικά αυξημένη.

Ζήτησε «ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του υπόλοιπου χρέους, έτσι ώστε να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού. Το δικαίωμα τον άλλων να μην πείθονται από τον τρόπο που λέει ο Τσίπρας ότι θα φέρει ανάπτυξη στην Ελλάδα, άρα να καταλήξουμε στο συμπέρασμα της πρώτης παραγράφου, δεν τον απασχολεί.

Ζήτησε περίοδο χάριτος, δηλαδή «moratorium» στην εξυπηρέτησή του χρέους, για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη. Ισχύει το σχόλιο της δευτέρας παραγράφου, για να συμφωνήσουν, θα πρέπει το λιγότερο να πείθονται ότι όσα σκοπεύεις να κάνεις, θα οδηγήσουν σε αυτό το αποτέλεσμα.

Εξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Με τί ακριβώς θα χρηματοδοτήσει αυτές τις δημόσιες επενδύσεις;

Ζήτησε συμφωνία για «Ευρωπαϊκό New Deal», με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Έχει καμιά ιδέα τι προηγείται σε γεωπολιτικό επίπεδο ανάμεσα στους ισχυρούς, για να οδηγηθεί η Ευρώπη εν προκειμένω σε ένα «new deal»; Και για ποιον ακριβώς λόγο αυτό να περιλαμβάνει υποχρεωτικά την Ελλάδα;

Ποσοτική χαλάρωση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων. Ήδη το συζητά ο Μάριο Ντράγκι, αφού πρώτα εξασφάλισε ότι ο πληθωρισμός δεν θα δημιουργήσει πρόβλημα στις ισορροπίες στην Ευρωζώνη. Δεν συμμεριζόμαστε την οικονομική ανάλυση και τις φοβίες των Γερμανών, εάν όμως νομίζει ο Τσίπρας ότι θα κάνει τη διαφορά αλλάζοντάς τους μυαλά, μάλλον κάτι έχει παρεξηγήσει για το πολιτικό του μέγεθος και την άτυπη «ιεραρχία» που υπάρχει στην Ευρώπη.

Το θέμα του κατοχικού δανείου παραμένει για τον ΣΥΡΙΖΑ ανοικτό. Σε αυτό συμφωνούμε και όντως η κυβέρνηση οφείλει κάποια στιγμή να μας εξηγήσει, που βρίσκεται αυτή η υπόθεση, με την οποία υποτίθεται ότι ασχολείται. Αν όμως νομίζει είτε η κυβέρνηση είτε ο Τσίπρας, ότι θα τους δοθούν χρήματα (ας είναι και 50 δισεκατομμύρια ευρώ) για να ασκήσουν στη συνέχεια πολιτικές της δεκαετίας του 1980 που μια χαρά βόλευε το κομματικό κράτος και το σάπιο – από το ένα άκρο στο άλλο – πολιτικό σύστημα, απλώς κοιμούνται ολόρθοι.

Κατά τα άλλα, μίλησε για τη διαπραγμάτευση και τις συνεργασίες στην Ευρώπη. Αρνείται να μας πει ο Τσίπρας τι σκοπεύει να κάνει εάν η πλευρά των δανειστών απλώς δεν συναινεί να κάτσει στο τραπέζι μαζί του, θεωρώντας ότι δεν υφίσταται θέμα προς διαπραγμάτευση, τι σκοπεύει να κάνει. Εκτός κι αν θελήσει να σταματήσει να πληρώνει οτιδήποτε, οπότε αν θα μπορούσε να μας έδινε πιο πολλές λεπτομέρειες για τα ενδεχόμενα ευρωπαϊκά αντίμετρα και τα δικά μας περιθώρια κινήσεων.

Βλέπουμε την κατάσταση με τις κυρώσεις ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία. Η επιβολή από τη μια πλευρά, οδηγεί την άλλη σε αντίμετρα, με σκοπό να πλήξει με τη σειρά της αυτούς που θέλουν να πλήξουν την οικονομία της. Εάν ο Τσίπρας θέλει να μας πει ότι εμείς οι Έλληνες θα ξεφύγουμε από τον κανόνα και άπαντες θα τρέξουν ξοπίσω μας παρακαλώντας να πληρώσουμε, ας μας το πει καθαρά.

Κατηγορώντας την κυβέρνηση και τον Σαμαρά ότι εξασφαλίζει συμμαχία μόνο με τη Γερμανία, την ηγέτιδα της Ευρώπης, οφείλει να μας εξηγήσει πως ακριβώς θεωρεί πως θα ελιχθεί διπλωματικά και οικονομικά στον τομέα αυτόν. Οι επιλογές είναι ξεκάθαρες: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα. Οι BRICS έχουν πέον τα δικά τους προβλήματα και είναι σοβαρά. Να του θυμίσουμε επίσης, ότι σε συνθήκες έντονης πόλωσης, το να πάει βόλτα σε όλες τις πρωτεύουσες εξασφαλίζοντας δανεισμό με εξαιρετικούς όρους, δεν είναι και τόσο πιθανό.

Αν τα βρει με τους Αμερικανούς (τι ακριβώς θα ζητήσει και τι θα δίνει;), αυτόματα θα μειωθούν δραματικά οι πιθανότητές του πηγαίνοντας στη Μόσχα. Έχει συναίσθηση τι θα του ζητηθεί εκεί τελεσιγραφικά για να εξασφαλίσει ρωσικό κεφάλαιο; Πόσο ασυμβίβαστο θα είναι αυτό με την ιδιότητα της χώρας ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ; Εάν αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο αποχώρησης της χώρας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ναι, είναι πολιτική – στρατηγική επιλογή και μπορούμε να συζητήσουμε τα θετικά και τα αρνητικά. ΔΕΝ μας το είπε όμως.

Και στο Πεκίνο όμως, παρόμοια κατάσταση θα αντιμετωπίσει. Με μια επιπλέον σημείωση. Επειδή πολύ γκρίνια ακούγεται τελευταία από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τις υπάρχουσες κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα, που είναι πλέον σημαντικές, θα πρέπει να διαλέξει εάν θα συνταχθεί π.χ. με τους εργαζόμενους στα λιμάνια (εργαζόμενους, το τονίζουμε, έχουν έστω κάποιον μισθό, ενώ εκατομμύρια άλλοι δεν εργάζονται), ή θα ενισχύσουν τις προσπάθειες να πείσουν την Κίνα ότι η Ελλάδα συνιστά επενδυτικό Ελντοράντο.

Κάτι λεβεντόπαιδα που κοπροσκύλαγαν κάποτε εκεί και εισέπρατταν απίστευτες αμοιβές, ενώ το «μαγαζί» βούλιαζε, κινούνται περίεργα τελευταία και θεωρούν ότι όλα μπορούν να γυρίσουν στα χέρια του κράτους για αν συνεχίσουν οι ίδιοι την παρασιτική τους δραστηριότητα.

Για να μη μιλήσουμε για τη ναυπηγική βιομηχανία και τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Όσο και αν επικαλούνται τον – δικό τους ορισμό για τον – «πατριωτισμό», το αποτέλεσμα θα παραμένει ίδιο, με τα πλοία να μην περνούν ούτε απ’ έξω. Παρόλα αυτά, εξακολουθούν να ζουν στο δικό τους συννεφάκι και ο κόσμος να δυστυχεί.

Ο Τσίπρας όμως υποσχέθηκε και τα ακόλουθα, φροντίζοντας να αποφύγει τη χρήση της λέξεως «θα»…

>Δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας.
>Πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες.
>Δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους /Δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη.
>Πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης.
>Στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων.
>Ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς
>Κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης.
>Άμεση Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ (προστασία της περιουσίας)
>Επαναφορά αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ
>Ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας και τραπεζών ειδικού σκοπού
>Επαναφορά κατώτατου μισθού, με αύξηση του κατώτατου μισθού στα Euro751 για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας.
>Άμεση επαναφορά της εργασιακής νομοθεσίας, της μετενέργειας, των εργασιακών δικαιωμάτων.
>Πρόγραμμα 300.000 νέων θέσεων εργασίας σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα και κοινωνική οικονομία.
>Διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας
>Παρεμβάσεις για τη θεσμική και δημοκρατική ανασυγκρότηση του κράτους.

Κι όλα αυτά, με το ταμείο άδειο. Οι χώρες και οι λαοί, έχουν τους πολιτικούς που τους αξίζουν. Και ο ελληνικός λαός, πάντα ηδονιζόταν να ακούει τα ευχάριστα και απεχθανόταν τα δυσάρεστα. Με αποτέλεσμα την ανάπτυξη του φαινομένου του λαϊκισμού, διότι όποιος επιχείρησε να εξηγήσει την κατάσταση, απλά «τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι».

Και για να μην παρεξηγούμαστε, εάν η χώρα δεν είχε χρεοκοπήσει, ΟΛΟΙ με την ίδια ρητορική θα κατέβαιναν στις εκλογές. Ύστερα απορούμε για ποιον λόγο δεν πρόκειται κανείς να διαπραγματευτεί μαζί μας, ή ότι «κούρεμα» του χρέους δεν πρόκειται να γίνει, εάν πρώτα δεν υπάρξει πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα.

Για κάποιον μαγικό λόγο, θεωρούμε τους εαυτούς μας έξυπνους και όλους τους υπόλοιπους είτε κορόιδα είτε… ανήθικους, ενώ είναι και μνημειώδης η αδυναμία να δούμε την κατάσταση στην Ελλάδα μέσα από τα μάτια των ξεχωριστών κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τα καλούμε να σηκώσουν μέρος του βάρους που βρίσκεται σήμερα στους ώμους μας. Είναι τόσο αποκαλυπτικό…

Δυστυχώς, εάν κάποιος κληθεί να εκπονήσει σενάρια για το μέλλον της χώρας, η πιθανότητα εξαιρετικά δυσμενών εξελίξεων είναι πολύ αυξημένη. Και όσο αυτό συνεχίζεται, τόσο θα υπονομεύονται οι όποιες προσπάθειες να ξεφύγουμε από το τέλμα.

ΠΗΓΗ