Δεν θα είναι η πρώτη φορά που μία ελληνική κυβέρνηση πάει να φορτώσει στη χώρα το βάρος μίας ιστορικής ντροπής, όσον αφορά υποθέσεις ικετών που αναζητούν καταφύγιο στην Ελλάδα, απειλούμενοι από σκληρές διώξεις στην Τουρκία.
Οι απειλές του καθεστώτος Ερντογάν για τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς φαίνεται ότι προκάλεσαν πανικό στην κυβέρνηση, η οποία ενδίδει ακολουθώντας πολιτική κατευνασμού.
Με την αίτηση ακύρωσης του ασύλου που κατέθεσε εξαντλεί όλο το νομικό της οπλοστάσιο, φοβούμενη –όπως όλα δείχνουν- περαιτέρω διατάραξη των ήδη εύθραυστων ισορροπιών στο πλέγμα των ελληνοτουρκικών και χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο η Ελλάδα να κατακλυστεί από διωκόμενους τούρκους αντιφρονούντες, καθώς η χώρα μας αποτελεί γεωγραφικά την φυσική έξοδό τους προς την ελευθερία.
Η Ιστορία μας διδάσκει ότι σε ανάλογες περιπτώσεις φυγάδων από την Τουρκία, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν ακολούθησαν πολιτική αρχών, υποκύπτοντας στις εκάστοτε πιέσεις της τουρκικής πλευράς. Κοινώς, υπάρχει προηγούμενο.
Σχεδόν άγνωστη, αλλά με μεγάλη ιστορική βαρύτητα, είναι η περίπτωση της απέλασης, τη δεκαετία του ’30, των λεγόμενων «παλαιομουσουλμάνων», των διανοουμένων που παρέμειναν πιστοί στην οθωμανική Πύλη και βρέθηκαν απέναντι στο τότε νεόκοπο κεμαλικό κράτος.
Μετά την επικράτηση των μεταρρυθμιστών Κεμαλικών στην Τουρκία, οι συντηρητικοί «παλαιομουσουλμάνοι» βρήκαν καταφύγιο στους κόλπους της μειονότητας στη Θράκη, αποτελώντας το αντίβαρο στον ανερχόμενο τουρκικό εθνικισμό και συγκροτώντας την πνευματική ηγεσία της μειονότητας.
Τελικά, η Ελλάδα τους γύρισε την πλάτη και απελάθηκαν από τη χώρα, οι περισσότεροι στη Συρία και την Αίγυπτο, χάριν της ελληνοτουρκικής φιλίας Βενιζέλου – Κεμάλ, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στην επικράτηση των κεμαλικών στη Θράκη, που αντικατέστησαν ως νέα πνευματική ελίτ τους «παλαιομουσουλμάνους» και οδήγησαν τη μειονότητα στην τροχιά της Αγκυρας.
Την ίδια περίοδο του Μεσοπολέμου λαμβάνει χώρα και η απέλαση του Κιρκάσιου Ετέμ. Πρώην στέλεχος της πρώτης τουρκικής μυστικής υπηρεσίας, της «Τεσκιλάτ-ι Μαχσουσά», με πολυετή εμπειρία στα πολεμικά μέτωπα, ο Ετέμ ήταν ο άνθρωπος που οργάνωσε τις δυνάμεις των τούρκων ατάκτων κατά της ελληνικής προέλασης στο μέτωπο της Μικράς Ασίας.
Ήλθε όμως σε σύγκρουση με τον Κεμάλ, διέλυσε τα ένοπλα τμήματά του και κατέφυγε στην προστασία της Ελλάδας. Έζησε στην Αθήνα υπό συνθήκες άκρας πενίας και κατόπιν πιέσεων της Τουρκίας απελάθηκε από τη χώρα και κατέληξε στο Αμάν, όπου και πέθανε το 1948.
Ανάλογη μελανή σελίδα της ιστορίας μας, που θα θέλαμε να ξεχάσουμε, είναι η πολύ γνωστή υπόθεση της παράδοσης του Οτζαλάν, ενώ τα τελευταία χρόνια αριστεροί πολιτικοί πρόσφυγες που ζούσαν χρόνια στην Ελλάδα βρέθηκαν ξαφνικά κρατούμενοι σε τουρκικές φυλακές.
Οι καταγγελίες περί απαγωγής τους εντός της ελληνικής επικράτειας και έκδοσής τους στις τουρκικές αρχές δεν διαλευκάνθηκαν ποτέ.
Η άρνηση των ελληνικών δικαστικών αρχών να επιτρέψουν την έκδοση των «8» που κατηγορούνται για συμμετοχή στο αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, ανέτρεψε τις αρχικές σκέψεις που υπήρξαν στην κυβέρνηση για ταχεία απεμπλοκή με την παράδοσή τους στον Ερντογάν. Όπως, δηλαδή, έκαναν οι κυβερνήσεις στο παρελθόν…
Ωστόσο αν η κυβέρνηση Τσίπρα υποκύψει στις τουρκικές πιέσεις θα έχει υποπέσει σε δύο βασικά σφάλματα:
Α) Θα έχει αγνοήσει επιδεικτικά τόσο το νόμο 4375/2016 του ελληνικού κράτους όσο και τη σχετική οδηγία της ΕΕ (2013/32/EU) σχετικά με τη χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.
Β) Θα έχει αφήσει έκθετη τη χώρα στις πρακτικές εκφοβισμού του Ερντογάν, οι οποίες προφανώς δεν θα περιοριστούν στην υπόθεση των «8», με την ελληνική κυβέρνηση να βρίσκεται διαρκώς εκβιαζόμενη.
Η αναγωγή του θέματος σε διμερές πολιτικό ζήτημα, όπως φαίνεται να επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση, με υποσχέσεις και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον πολιτική επιπολαιότητα, αν όχι κάτι πολύ πιο βαρύ…
Και δεν είναι μόνο η πολιτική και η νομική πλευρά της υπόθεσης. Είναι και η ηθική. Η κυβέρνηση οφείλει να μην χρεώσει στη χώρα μία ακόμη ντροπή, ανάλογη των προηγούμενων περιπτώσεων, και να δείξει επιτέλους ότι αυτή τη φορά ακολουθεί πολιτική αρχών.
in.gr