Ιστορική αναδρομή
Το Σάββατο το βράδυ στο Λιτόχωρο εκείνη την Παγωμένη νύχτα στο Σταθμό της Χωροφυλακής Υπηρετούν Ένας Ανθυπασπιστής και οκτώ χωροφύλακες .!
Την προηγούμενη ημέρα είχαν φτάσει στη περιοχή και 2 Υπαξιωματικοί έφεδροι Λοχίες και δέκα Οπλίτες με αποστολή να φυλάξουν τις κάλπες των Εκλογικών Τμημάτων για τις εκλογές που είχαν προκηρυχθεί για την 31 Μαρτίου του 46 !
Οι Οπλίτες ήταν έφεδροι και υπηρετούσαν την θητεία τους ενώ δεν υπήρχαν άλλα επεισόδια στην περιοχή .
Το ΚΚΕ με διαταγή του Ζαχαριάδη αφού είχε καλέσει τους υποστηρικτές του να απέχουν από τις εκλογές, ζήτησε σε συνάντηση που είχε γίνει πριν μερικές ημέρες στην Θεσσαλονίκη να γίνει κάτι το δυναμικό που θα ανάγκαζε την Κυβέρνηση να πάρει τα όπλα τορπιλίζοντας τις Εκλογές !
Την εντολή αναλαμβάνει να υλοποιήσει ο Καπετάνιος του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο Υψηλάντης (Ρόσιος ) και μεταβαίνει στην περιοχή του Ολύμπου όπου και κατάγεται !
Ο Ρόσιος μετέπειτα Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Συγκεντρώνει Αντάρτες της Περιοχής ενώ ειδοποιείται να κατέβει και από σπηλιά του Ολύμπου ένοπλο Τμήμα του ΕΛΑΣ από 35 άνδρες οπλισμένους με αυτόματα γερμανικά όπλα και τα Οπλοπολυβόλα “Τουρτούρα” …Τουρτούρες λέγαν τά Γερμανικά πολυβόλα MG42
Δείτεκαι αυτά
Οι Συνολικές Δυνάμεις των Ανταρτών ξεπερνούν τους 100 άνδρες σύμφωνα με μαρτυρίες και αφού κάνουν επίδειξη δύναμης ζητούν από τους Οπλίτες και Χωροφύλακες που είναι στα δύο εκλογικά Τμήματα που βρίσκονται σε απέναντι κτίρια να παραδοθούν !
Μετά από διαπραγματεύσεις οι υπερασπιστές κάνουν γνωστό οτι δέχονται να παραδώσουν τις κάλπες και να αποχωρήσουν από την περιοχή προς αποφυγή της αιματοχυσίας …
Αυτό απορρίπτεται απο τον Υψηλάντη (Ρόσσιο )που ζητά την παράδοση ανδρών και οπλισμού .
Την επόμενη ώρα πραγματοποιείται έφοδο ταυτοχρόνως στα δύο κτίρια του «Αστυνομικού Σταθμού Λιτοχώρου με όλα τα διαθέσιμα όπλα που η νύχτα τα κάνει να φαίνονται και να ακούγονται πολλαπλάσια !
Τα πυρά πέφτουν ασταμάτητα μέχρι την 04:00 πρωί χωρίς αποτέλεσμα …Τα επόμενα λεπτά ομάδα Ανταρτών πλησιάζει τα κτίρια και τα πυρπολεί με βόμβες και τα κάνει παρανάλωμα της φωτιάς οι Υπερασπιστές πηδούν από τα παράθυρα για να σωθούν και τραυματίζονται όλοι …
Ένας φονιάς τους πλησιάζει και τους δίνει την χαριστική βολή ενώ βρίσκονται στο έδαφος και τους σκοτώνει όλους εκτός από τον Νίκο Πακακωσταντίνου που η σφαίρα τον παίρνει ξυστά !
Τους νεκρούς οπλίτες και τους χωροφύλακες τους έγδυσαν και τους πήραν τα πάντα ,όπλα ,άρβυλα ,στολές 
Καθιερώθηκα μάλιστα και Παράσημο για τους Συμμορίτες που πήραν μέρος στην πρώτη μάχη του αντάρτικο με το Ονομα “ΛΙΤΟΧΩΡΟ”
Τι αναφέρει η άλλη πλευρά
Ο Θανάσης Ανάγνου, μέλος τότε της Επιτροπής Πόλης Κατερίνης του ΚΚΕ και γραμματέας της τοπικής οργάνωσης της ΕΠΟΝ, στο βιβλίο του «Στα κάστρα του αγώνα με το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας», (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»), αναφέρει τα εξής:
«Το χτύπημα του Λιτόχωρου σάλπισε σ” όλη την Ελλάδα την έναρξη της ένοπλης αντίστασης στο τρομοκρατικό δολοφονικό όργιο που εξαπέλυσαν μετά τη Βάρκιζα οι εγκάθετες κυβερνήσεις των Αγγλων ενάντια στους αγωνιστές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και τις οργανώσεις τους.
Το χτύπημα του Λιτόχωρου υπήρξε η απαρχή του ένοπλου αγώνα του ΔΣΕ.Ομολογεί οτι αυτό που θέλαμε αυτό πετύχαμε …ο Τρίτος γύρος του πολέμου άρχισε μετά το έγκλημα του Λιτοχώρου …
Ο Νίκος Παπακωσταντίνου νεαρός Χωροφύλακας τότε αφηγείται :
Σε συνέντευξη του που δημοσιεύθηκε το 2006 στην εφημερίδα «Καθημερινή» Ο Ν. Παπακωνσταντίνου νεαρός χωροφύλακας τότε που ήταν ο μοναδικός που επέζησε από την επίθεση των Συμμοριτών αφηγείται:
«Λάβαμε εντολή να μεταβούμε δέκα χωροφύλακες στο Λιτόχωρο για ενίσχυση στις εκλογές του τοπικού σταθμού της Χωροφυλακής. Ο σταθμός ήταν στην πλατεία ενώ εμείς στρατωνιστήκαμε σ’ ένα διώροφο παλιό κτίριο σε απόσταση πεντακοσίων περίπου μέτρων. Φτάσαμε βραδάκι.
Η επίθεση άρχισε γύρω στις 10.30. Σκότωσαν πρώτα τον σκοπό και άρχισαν να γαζώνουν το κτίριο. Αρπάξαμε τα όπλα και πιάσαμε τα παράθυρα.
Οι συμμορίτες χτύπησαν ταυτόχρονα και στο κτίριο του (Αστυνομικού) τμήματος που το φρουρούσαν 7 – 8 χωροφύλακες αλλά και τον στρατιωτικό ουλαμό που αποτελείτο από οχτώ στρατιώτες. Από το τμήμα χωροφυλακής δεν σκοτώθηκε κανείς.
Από τον ουλαμό σκοτώθηκαν τρεις, οι άλλοι διέφυγαν. Τη ζημιά την έπαθε το απόσπασμα. Γύρω στα μεσάνυχτα άρχισαν να μας πετούν από τα παράθυρα φιάλες με βενζίνη. Οι σφαίρες έπεφταν σαν χαλάζι. Κατά τις 4 το πρωί πέταξαν μια φιάλη στο ισόγειο, όπου ζούσε μια γριά με την κόρη της και το κτίριο λαμπάδιασε.
Η γριά σκοτώθηκε, η κόρη βγήκε τραυματισμένη. Τότε βρεθήκαμε στο δίλημμα, ή θα καιγόμασταν ζωντανοί ή θα προσπαθούσαμε να βγούμε από τα παράθυρα με κίνδυνο να σκοτωθούμε. Αποφασίσαμε το δεύτερο. Οι τρεις τραυματίες μας δεν πρόλαβαν και κάηκαν μέσα ζωντανοί.
Οι άλλοι πηδήξαμε από τα παράθυρα και τραυματιστήκαμε βαριά. Καθώς βρισκόμασταν ανήμποροι στο έδαφος, ήρθε ένας συμμορίτης και έδωσε σε όλους μας τη χαριστική βολή. Εγώ στάθηκα τυχερός. Λόγω του ότι ήταν νύχτα, η σφαίρα με πέτυχε ξυστά στο κεφάλι. Έμεινα εκεί ακίνητος.
Μόλις απομακρύνθηκαν, επιστρατεύοντας όσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει πήδηξα πάνω από τα πτώματα και περπάτησα προς το σταθμό όπου συνάντησα ένα γέροντα και με μάζεψε».
