Υπο τον τίτλο “Αποχαιρετισμός στο φίλο και συνάδελφο Στάθη Λαζαρίδη” ο αδελφός του δολοφονημένου απο ληστή, αρχιφύλακα, Μιχάλη Σπανουδάκη, σε επιστολή του αναφέρεται αναλυτικά στην “επιχείρηση φιάσκο που αιματοκύλησε την ΕΛ.ΑΣ. και όλα όσα ακολούθησαν”
Αναλυτικά στην επιστολή που έστειλε στο policenet.gr, ο επίσης αστυνομικός Μανόλης Σπανουδάκης αναφέρει τα εξής:
Δείτεκαι αυτά
““Όμορφο νιό εζύγωνε ο Χάρος στη Μαδάρα κι ήταν ο νιος ο γρήγορος κι ο Χάρος κουρασμένος
Και παίρνει ο νιος το ρίζωμα κι ο Χάρος την πλαγιάδα εφτά φορές τον έβαλε ο νιος το Χάρο κάτω μ’ απάνω στις εννιά φορές του Χάρου εκακοφάνη πιάνει το νιο από τα μαλλιά και κάτω τον’ε βάνει.”
Με αυτά τα λόγια του ριζίτικου τραγουδιού αρχίζω τον αποχαιρετισμό μου στον αγαπητό φίλο και συνάδελφο Στάθη Λαζαρίδη, μιας και σε τέτοιο παλικάρι και λεβέντη πιστεύω πως δεν αρμόζουν κλάματα και μοιρολόγια.
Τα ξημερώματα της 5ης Νοεμβρίου 2007, λίγο έξω από τα Ζωνιανά Μυλοποτάμου στο Ρέθυμνο, 45 αστυνομικοί των ΤΑΕ Χανίων, Ρεθύμνου και Ηρακλείου, που επέβαιναν σε δώδεκα τζιπ, κατευθύνονταν στο χωριό προκειμένου να πραγματοποιήσουν ελέγχους για εντοπισμό χασίς.
Τη στιγμή, που τα Τζιπ βρίσκονταν περίπου ένα χιλιόμετρο από την είσοδο του χωριού, δέχονται πυρά με Καλάσνικοφ από περίπου δέκα άτομα που είχαν ακροβολιστεί σε μια πλαγιά. Στα πρώτα αυτοκίνητα που δέχτηκαν τους πυροβολισμούς επέβαινε ο Στάθης Λαζαρίδης, πατέρας ενός μωρού μόλις δύο μηνών, στον αυχένα του οποίου σφηνώθηκε μία σφαίρα. Μεταφέρεται γρήγορα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, όπου υποβάλλεται σε λεπτή χειρουργική επέμβαση.
Από την ίδια επίθεση τραυματίστηκαν ελαφρύτερα άλλοι δύο ειδικοί φρουροί, ο ένας στην ωμοπλάτη και ο άλλος στο μάτι από θραύσματα τζαμιών.
Μεταφέρεται με έξοδα του ΟΠΑΔ σε κέντρο αποκατάστασης, στο Ισραήλ, έπειτα από τις αντιδράσεις που είχαν ξεσπάσει για το τι και το ποιοι έφταιξαν για το αιματηρό επεισόδια στα Ζωνιανά.
Δυστυχώς, το ταξίδι του 27χρονου τότε Στάθη και της οικογένειας του στο Ισραήλ, δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Πέραν από τη φυσική και ψυχική ταλαιπωρία των γονιών του, ο ΟΠΑΔ έκρινε πως οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να υποστούν και οικονομική αιμορραγία, αφού τους ζήτησε πίσω το ποσό που δόθηκε για τα έξοδά τους.
Αμέσως μετά το ταξίδι στο Ισραήλ, νοσηλεύεται για έναν μήνα στο «Γεννηματάς», όπου έπαθε πνευμονία και από κει μεταφέρθηκε στο «Σωτηρία».
Από τις 15 Ιουλίου του 2008, νοσηλευόταν στο 401 ΓΣΝΑ Υποβλήθηκε σε δεκάδες επεμβάσεις και, όπως αναφέρει ο πατέρας του, 4 φορές βρέθηκε πολύ κοντά στο θάνατο. Η κατάσταση της υγείας του, είχε επιδεινωθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα. Μάλιστα πριν από λίγο καιρό είχε γίνει έκκληση για αίμα καθώς είχε γίνει γνωστό πως είχε υποστεί σηψαιμία
Η είδηση του χαμού του Στάθη, βυθίζει στο πένθος τους δικούς του ανθρώπους και την οικογένειά του που ήλπιζε και προσπαθούσε μέχρι τελευταία στιγμή για τον άνθρωπό της, τους συναδέλφους του,την Ελληνική Αστυνομία, αλλά και όλη την κοινωνία γενικότερα.
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στο παρασκήνιο πίσω από τα πραγματικά περιστατικά και γεγονότα που σημάδεψαν εκείνη τη μέρα, και είχαν σαν αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό του Στάθη Λαζαρίδη, στην επιχείρηση «φιάσκο» – όπως είχε χαρακτηριστεί τότε – της ΕΛ.ΑΣ στα Ζωνιανά.
Λίγες μέρες ενωρίτερα και προκειμένου η Αστυνομία να πραγματοποιήσει ελέγχους στο άβατο των Ζωνιανών για εντοπισμό χασίς, ανώτατος και ανώτερος Αξ/κοί μεταβαίνουν στα Ζωνιανά όπου εν μέσω τσικουδιών και φιλοφρονήσεων έρχονται σε συνεννόηση με τους τοπικούς προύχοντες ότι την συγκεκριμένη ημερομηνία θα γινόταν η επιχείρηση και να ειδοποιηθεί η μαφία να μην προβεί σε καμία ενέργεια σε βάρος των αστυνομικών!!!.
Αφού πήραν την υπόσχεση ότι όλοι θα είναι καλά παιδιά αποχώρησαν και την 5-11-2007 οργάνωσαν την «επιχείρηση» σίγουροι ότι θα δρέψουν δάφνες επιτυχίας.
Αφού συγκεντρώθηκαν οι δυνάμεις στα Ανώγεια στις 09.00 το πρωί (με την ησυχία τους) και τους εξηγήθηκε το σχέδιο από τους επικεφαλείς τους δόθηκε εντολή να ξεκινήσουν παρά τις αντιρρήσεις των επικεφαλής των πληρωμάτων για το άκαιρο της ώρας της επιχείρησης.
Λίγο μετά και πλησιάζοντας προς τα Ζωνιανά είχε στηθεί ενέδρα από τους κακοποιούς του καρτέλ των ναρκωτικών και δέχτηκαν τις πρώτες «προειδοποιητικές» βολές στον αέρα, και όταν αναφέρθηκε αυτό ακούστηκε από τον επικεφαλής της επιχείρησης στον ασύρματο η φράση «προχωράμε».
Προχώρησαν και αμέσως δέχτηκαν καταιγισμό πυρών με πυροβόλα όπλα (τουλάχιστον 800 πυροβολισμούς) και ενώ προσπαθούσαν να πραγματοποιήσουν αναστροφή για να αποχωρήσουν τραυματίσθηκε από σφαίρες τυφεκίων Καλάσνικοφ βαρύτατα ο Στάθης Λαζαρίδης και δυο ακόμα Ειδικοί Φρουροί.
Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους μας. ΟΙ σχεδιάσαντες την επιχείρηση εξαφανίστηκαν, οι συνδικαλιστές φώναξαν για λίγο η υπόθεση πήρε το δρόμος της με την διενέργεια μιας ΕΔΕ, το κράτος επεχείρησε και πέτυχε την ανακατάληψη των Ζωνιανών, και ο Στάθης άρχισε να ανεβαίνει το Γολγοθά του, του οποίου η ανάβαση δεν έγινε σε μια μέρα όπως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αλλά αυτού κράτησε 7 χρόνια και 10 μήνες.
Από τις ανακρίσεις που ενέργησαν Αστυνομικοί από τη Αθήνα βρέθηκαν οι δράστες και αυτός που πυροβόλησε το Στάθη, (ένας μεγαλέμπορος ναρκωτικών που τώρα είναι στη φυλακή) και εξιχνιάσθηκε πλήρως η υπόθεση.
Δυστυχώς αυτά που επακολούθησαν δεν δικαίωσαν την ψυχή το Στάθη. Ουδείς εκ των δραστών καταδικάστηκε για την επίθεση σε βάρος των αστυνομικών και για τον βαρύτατο τραυματισμό του Στάθη Λαζαρίδη και των δυο Ειδικών Φρουρών, και κανένας από αυτούς που σχεδίασαν την επιχείρηση φιάσκο δικάσθηκε ή τιμωρήθηκε πειθαρχικά ενώ και σήμερα κάποιοι απ’ αυτούς εξακολουθούν να αμπελοφιλοσοφούν.
Ασφαλώς θα πρέπει να είστε πολύ αφελείς αν φαντασθήκατε ότι οργανώθηκαν ή θα οργανωθούν στάσεις εργασίας, πορείες συλλαλητήρια και καταλήψεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την τραγική περιπέτεια και το θάνατο του παλικαριού.
Οι πολιτικοί μας είναι πολύ απασχολημένοι αυτό τον καιρό με τις εκλογές και την εφαρμογή των μνημονίων και δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν κάτι τέτοια. Δουλειά τους ήταν ! είπε κάποιος δημοσιογράφος από τα πρωϊνάδικα της τηλεόρασης, αφήνοντας μας όλους εμβρόντητους και βέβαια όλοι μας αναρωτηθήκαμε: «Μα δουλειά του αστυνομικού είναι να τον σκοτώνουν;»
Στο κάτω – κάτω, το φτωχόπαιδο από την Κοζάνη που μέρα -μεσημέρι τον έστειλαν κάποιοι άμυαλοι-ανεγκέφαλοι σαν πρόβατο επί σφαγή να τον πυροβολήσουν οι κακοποιοί, άνθρωποι σαν τον Στάθη ΛΑΖΑΡΙΔΗ έχουν για «δουλειά τους» το καθήκον, την φωνή της συνείδησης τους, και τον όρκο τους και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε να τους στήνουν στου τουφεκιού την κάνη, για να αποδείξουν ότι αυτή η χώρα ευτυχώς ακόμη δεν «ξόφλησε» από ήρωες και από ιδανικά…
Αυτή ήταν «η δουλειά» του Στάθη ΛΑΖΑΡΙΔΗ την ίδια στιγμή που «δουλειά» κάποιων άλλων είναι το βόλεμα, η αρπαχτή και ο ωχαδερφισμός.
Την ίδια στιγμή που πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι «δημοσιογράφοι» αφού προσπεράσουν αδιάφορα το τραγικό γεγονός θα διασκεδάσουν την ανία της ασημαντότητας τους στα cafes του Κολωνακίου και στα in restaurants των βορείων ή παραθαλασσίων προαστίων…
Την ίδια στιγμή που «εν μέσω αφθόνως ρέοντος οίνου», μεγαλοπολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαναλάρχες και λοιποί μεγάλοι του γνωστού κατεστημένου θα αντιστέκονται στο «κράτος» και θα οργανώνουν νέους «αγώνες λαϊκούς»… Την ίδια στιγμή που ψευτοδιανοούμενοι και θολοκουλτουριάρηδες θα αμπελοφιλοσοφούν για το νέο Δεκέμβρη και την κοινωνική οργή των δεκαπεντάχρονων…
Μέσα σ’ αυτό το αρρωστημένο περιβάλλον, Άνθρωποι όπως ο Στάθης ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ασφαλώς θα ασφυκτιούν. Θα πνίγονται από τη δυσοσμία αυτής της παρακμιακής κοινωνίας, που στο όνομα μιας ακατανόητης λαγνείας ιδεολογικά παρηκμασμένης και πολιτικά αποτυχημένης, εξακολουθεί να αντιστρέφει τα μεγέθη, να θεοποιεί τις ασημαντότητες και να παραγνωρίζει τις αληθινές αξίες.
Ο επίλογος σε μια τραγωδία 8 χρόνων!
Όλη η αστυνομική οικογένεια θρηνεί Ο λεβέντης αστυνομικός των Ζωνιανών, ο ήρωας της Κρήτης, το παλικάρι που έδινε μάχη για να μείνει στη ζωή κάθε μέρα εδώ και οχτώ χρόνια, δεν υπάρχει πια.
Συγκλονισμένη η αστυνομική οικογένεια, που παρακολουθούσε ένα διαρκές δράμα και περίμενε ένα θαύμα, σήμερα δε μπορεί να πιστέψει πως ο Ειδικός Φρουρός Στάθης Λαζαρίδης δεν υπάρχει πια…
Σε ένα «άγρυπνο κόμμα» ο Στάθης από το 2007.
Άγρυπνοι και οι τραγικοί γονείς τους που δεν τον άφησαν λεπτό μόνο του στο δωμάτιο του 401 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών όπου νοσηλευόταν
Όλοι εμείς, οι συνάδελφοι, οι απλοί άνθρωποι, οι φίλοι, δεν μπορούμε από το να θυμόμαστε τον Στάθη ως έναν ακόμη ήρωα.
Όχι μόνο ως έναν ήρωα αστυνομικό που θυσιάστηκε για την ΕΛ.ΑΣ, αλλά ως άνθρωπο που έδωσε μια διαρκή μάχη με τον θάνατο.
Καλό παράδεισο.
Εκεί που θα πας χαιρέτα τον αδελφό μου Μιχάλη και το φίλο το Διονύση Αλεβιζόπουλο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει τον Στάθη μας!
ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ Μανόλης
Γερακιανά Κισάμου
