Χειμερινή ανάβαση στον Όλυμπο πραγματοποίησαν την 25 και26 Φεβρουαρίου τέσσερις τρικαλινοί αλπινιστές,ο Νικόλαος Κρούπης από Ελάτη,ο Απόστολος Κουφογάζος από Πύλη,ο Πέτρος Τόλιας από Μουζάκι και ο γράφων Ξηρός Ιωάννης ταξίαρχος ε.α
Η διαδρομή που επελέγη θεωρείται η δυσκολώτερη χειμερινή του Ολύμπου,από αυτές που είναι πραγματοποιήσιμες,εξαιρετικά αλπική και απαιτεί εκτός από εξοπλισμό,γνώσεις αναρρίχησης επί πεδίου βράχου-πάγου και θάρρος,πολύ θάρρος.Η Κακόσκαλα του Ολύμπου έχει πάρει στον λαιμό της πολλούς ορειβάτες,γι’αυτόν τον λόγο οι χειμερινές αναβάσεις εκεί είναι λίγες και μόνον όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν.
Η ομάδα ξεκίνησε από το ΚΕΟΑΧ,στρατόπεδο των Ορεινών Καταδρομών,μετά από ανάβαση 2 ωρών από το οποίο ευρίσκεται ένα μικρό καταφύγιο ανάγκης των Καταδρομέων,το οποίο ο Στρατός έχει πάντα ανοιχτό προς χρήση όλων όσων το χρειάζονται.
Η ομάδα την 25 Φεβ.ανέβηκε φορτωμένη με τον βαρύ εξοπλισμό της μέχρι το καταφύγιο(χωρίς θέρμανση)όπου διανυκτέρευσε.Το καταφύγιο ευρίσκεται σε υψόμετρο 2.380μ. και ο στόχος μας, ο Μύτικας.η κορυφή του Ολύμπου στα 2.918μ.Πρωινό ξύπνημα την 05.00 και ξεκίνημα την 05.50.
Το χιόνι ήταν σχετικά μαλακό και δεν χρειάστηκε να προσαρμόσουμε αμέσως τα κραμπόν(ειδικές μεταλλικές κατασκευές με αιχμηρές μύτες)στις μπότες.Ανεβήκαμε την πλαγιά του Αγίου Αντωνίου,όχι όμως μέχρι την κορυφή.
Διασχίσαμε την δυτική πλευρά του κώνου κορυφής του Αγ.Αντωνίου και συνεχίσαμε την διάσχιση μέχρι την σημείο που ονομάζεται Σκάλα,η οποία ευρίσκεται στην βάση του κώνου κορυφής του Σκολιού(της δεύτερης υψηλότερης κορυφής του Ολύμπου)με υψόμετρο 2.860μ.
Δείτεκαι αυτά
Εκεί η ομάδα εξοπλίστηκε με κράνη,κραμπόν,πιολέ(ειδικές ορειβατικές αξίνες για σκληρό χιόνι)και δέθηκε με σχοινί,διότι από την Σκάλα αρχίζει η διαδικασία ανάβασης στην κορυφή Μύτικας.
Μπροστά μας υψωνόταν η φοβερή Κακόσκαλα,την οποία,ακόμη και το καλοκαίρι,λίγες ομάδες την αποτολμούν.
Για να ανέβουμε την Κακόσκαλα,έπρεπε πρώτα να κατέβουμε την νότια πλευρά της Σκάλας,πεδίο με μεγάλη κλίση,βραχώδες και με μαλακό χιόνι,πράγμα που δεν επιτρέπει ασφαλή διάβαση,διότι το μαλακό και μικρού πάχους χιόνι,αποκαλύπτει τους βράχους και οι αξίνες δεν μπαίνουν βαθειά σ’αυτό.
Η ομάδα ασφαλιζόταν επί χιονιού και βράχου από όσα ασφαλή σημεία εύρισκε.Το καθήκον αυτό ανέλαβε ο Νίκος Κρούπης,δεινός αλπινιστής και ιμαλαιστής με πολλές αποστολές εξωτερικού στο ενεργητικό του.
Μετά την κατάβαση και πάντα ασφαλιζόμενοι σε σταθερά πλέον μεταλλικά σημεία επί βράχων(πλακέτες στην ορειβατική γλώσσα)καταφέραμε με όλες τις δυσκολίες και τους κινδύνους που κάθε αλπική ανάβαση προυποθέτει να ανέβουμε στον προ-Μύτικα,την προκορφή του Μύτικα σε υψόμετρο 2.900μ.
Η ανάβαση στην Κακόσκαλα παρουσιάζει κλίση άνω των 60 μοιρών,έχει επικίνδυνα περάσματα για την διάβαση των οποίων ο ορειβάτης πρέπει να χρησιμοποιήσει όλην την πείρα και την τεχνική του.Η ακριβής περιγραφή όμως εκφεύγει των ικανοτήτων οποιουδήποτε περιγράφοντος,διότι κάποια πράγματα είναι πέραν περιγραφής,απλά μπορούμε μόνο να τα ζήσουμε.
Στην προκορφή ο γράφων σταμάτησε,διότι η ανάβαση μέχρι τον Μύτικα(2.918μ.)από τον προ-Μύτικα περιέχει δύο περάσματα άκρας επικινδυνότητας,επομένως η ομάδα έπρεπε να είναι το δυνατόν μικρότερη.Άφησα λοιπόν τον Μύτικα στους νεότερους,οι οποίοι τον κατέκτησαν την 11.45.
Η κατάβαση έγινε με τις συνήθεις δυσκολίες και εν μέρει με την τεχνική του ραπέλ(κατάβαση πιασμένοι από σχοινί).Μετά από διαδρομή από τον ίδιο δρόμο και μετά από 11 ώρες πορείας(συνολικά)επιστρέψαμε στα αυτοκίνητα για την επιστροφή στην πόλη και η περιπέτεια τελείωσε.
Μια ακόμη αξιόλογη αποστολή τρικαλινών ορειβατών τελείωσε.Ίσως φαίνεται παράξενο σε πολλούς η έκθεση κάποιων σε κινδύνους και ταλαιπωρίες.Όσοι από εμάς το κάνουμε δεν μπορούμε να δώσουμε ακριβή απάντηση.Ίσως ανεβαίνουμε τα βουνά επειδή απλώς υπάρχουν.Ίσως έχουμε την τάση να θέτουμε στους εαυτούς μας νέα όρια.
Ίσως έχουμε την αέναη επιθυμία της συνεχούς εξερεύνησης.Όπως και να έχει,η ικανοποίηση του εξαιρετικού είναι για κάποιους τόσο ισχυρή,ώστε να αναζητούν πάντα το εξαιρετικότερο,μέχρι να συναντήσουν την μοίρα τους.
Εν πάση περιπτώσει,αποδίδω τα εύσημα στους άξιους συνορειβάτες μου(από μένα αξιότερους) και τους εύχομαι πάντα ψηλότερα και μακρύτερα.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α
