Γιάννης Χαραμίδης
Στο Ισραήλ κυριαρχούν η θλίψη για τα θύματα, η αγωνία για τους ομήρους, ο θυμός για τα λάθη, αλλά και αποφασιστικότητα για την επόμενη ημέρα.
Αποστολή, Ισραήλ
Ο Αβιχάι, 45 ετών, βρέθηκε να ελέγχει χιλιάδες αυτοκίνητα, μεταξύ αυτών και το δικό μας, στα 600 μέτρα από τη Λωρίδα της Γάζας, πολύ κοντά στο κιμπούτς του Μπεερί, εκεί που τα ξημερώματα της 7ης Οκτωβρίου 100 από τους συνολικά 1.000 κατοίκους του συνοικισμού εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τη Χαμάς. Είκοσι από τους συνολικά 203 απαχθέντες επίσης είναι από τη συγκεκριμένη κοινότητα.
Τα 197 εκατοστά του και το βλοσυρό του ύφος μαλακώνουν αμέσως όταν βλέπει την ελληνική σημαία στο αλεξίσφαιρο γιλέκο μας. «Γιεβάν» (Ελληνας) λέει στα εβραϊκά και το ταλαιπωρημένο από την πίεση και αυπνία πρόσωπό του φωτίζεται… «Είμαι από τους πρώτους που μπήκαν στο Κιμπούτς του Μπεερί» μας λέει.
«Επί 20 λεπτά δεν μπορούσα να κάνω βήμα προς τον ήχο των πυροβολισμών και των εκρήξεων, και είμαι στις ειδικές δυνάμεις του στρατού εδώ και 22 χρόνια. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω πως όσα έβλεπα και άκουγα γίνονταν στη δική μου χώρα, σε δικό μας χωριό».
«Δεν θέλαμε να δούμε την πραγματικότητα»
Δύο εβδομάδες μετά την αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς στα ισραηλινά εδάφη, και το μούδιασμα στην κοινωνία, αντί να υποχωρεί, ενισχύεται. Εχοντας διανύσει περισσότερα από 3.000 χιλιόμετρα στους δρόμους της χώρας, από τον Βορρά και τα σύνορα με τον Λίβανο και τη Συρία, μέχρι τον Νότο και κοντά στα κεντρικά τμήματα της Λωρίδας της Γάζας, η αίσθηση είναι πως οι Ισραηλινοί ζουν και αναπνέουν για την επιστροφή των δικών τους ανθρώπων, τους οποίους κρατά ομήρους η Χαμάς, αλλά και την επιστροφή στην κανονικότητα.
Η χερσαία, ή όποια επιχείρηση, αποφασίσει να διεξαγάγει η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία δεν βρίσκεται καν στην πρώτη πεντάδα των «θέλω» τους, ακόμα κι αν τους συναντάμε με το δάχτυλο στη σκανδάλη σε κάποια μοίρα στη στρατιωτικοποιημένη πλέον περίμετρο των 350 μέτρων από το τείχος της Γάζας.
Ο Αβιράμ είναι οπλίτης που κλήθηκε να υπηρετήσει τη χώρα του ενώ σπουδάζει και παράλληλα εργάζεται στο Παρίσι. Μας ζητά ως «δωροδοκία» για να περάσουμε το μπλόκο στο οποίο είναι διοικητής, λίγο έξω από την πόλη Μετουλά στα σύνορα με τον Λίβανο και τη Συρία, τη μετάφραση στα ελληνικά φράσεων για φλερτ.
Ο Αβιράμ, αν και μόλις 22 ετών, έχει επισκεφθεί και προλάβει να ερωτευτεί την Ελλάδα. «Ζήσαμε τη δική μας 11η Σεπτεμβρίου» λέει σκύβοντας το κεφάλι, σχεδόν σα να προσεύχεται, όταν καθόμαστε στις τρεις καρέκλες που βρίσκονται κάτω από μια τέντα. «Αυτό που έχει συμβεί δεν το φανταζόμασταν και κυρίως δεν θέλαμε να δούμε την πραγματικότητα».
Τον ρωτάμε εάν έχει εικόνα για το τι συνέβη το μοιραίο εκείνο ξημέρωμα και η απάντηση είναι αφοπλιστική και σοκαριστική ταυτόχρονα: «Πληρώσαμε την υπεροψία μας.
Επί χρόνια καλλιεργείται η ιδέα πως στην περιοχή είμαστε ανίκητοι και άτρωτοι. Πληρώσαμε με 1.400 νεκρούς και ομήρους την επιλογή να παραμείνουμε τυφλοί μπροστά στον κίνδυνο».
Δείτεκαι αυτά
