Τα προσεχή χρόνια από τα στρατεύματα πυραύλων στρατηγικών αποστολών (RVSH) θα παραληφθούν τρία νέα πυραυλικά συστήματα: το ελαφρύ κινούμενο σύστημα «Rubez», το βαρύ σύστημα υπόγειας βάσης «Sarmat» και η σιδηροδρομική εκδοχή του συστήματος «Jars». Οι νέοι πύραυλοι θα πρέπει να αυξήσουν την ικανότητα των ρωσικών πυραυλικών δυνάμεων ως προς την αποτελεσματικότητα της αντιπυραυλικής άμυνας.
Στα πλαίσια της συνεχιζόμενης μείωσης των στρατηγικών πυρηνικών οπλοστασίων οι ΗΠΑ άρχισαν να αναπτύσσουν ένα συνδυασμό του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας με μη πυρηνικά επιθετικά όπλα υψηλής ακρίβειας. Το γρήγορο αφοπλιστικό χτύπημα μπορεί να στερήσει από τον αντίπαλο το συντριπτικό τμήμα του πυρηνικού του οπλοστασίου, μετατρέποντας όσα απομείνουν σε εύκολο στόχο για την Αντιπυραυλική Άμυνα.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν συμφωνίες, οι οποίες θα περιόριζαν την ανάπτυξη συστημάτων Αντιπυραυλικής Άμυνας και μη πυρηνικών όπλων καθολικού χτυπήματος. Ταυτόχρονα ούτε η Αντιπυραυλική Άμυνα, ούτε, πολύ περισσότερο τα όπλα του καθολικού χτυπήματος προς το παρόν δεν είναι έτοιμα για χρήση, ιδιαίτερα σε μια υποθετική σύγκρουση κατά της Ρωσίας. Η αναζήτηση όμως όπλων αντίδρασης, θα πρέπει να γίνει τώρα, και αποστολή πρώτης προτεραιότητας εδώ είναι η ενίσχυση του στρατηγικού πυρηνικού οπλοστασίου.
Τη βάση των Στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων της Ρωσίας για τις επόμενες τρεις δεκαετίες θα αποτελούν 3 συστήματα του πεζικού και ένα του πολεμικού ναυτικού. Και τα τρείς συστήματα του πεζικού έχουν το δικό του χώρο. Το «Jars» είναι η αποτελεσματική αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων «Topol», παραγωγής 1985 – 1993. Η βάση της ομάδας θα είναι οι κινητοί «Jars», οι οποίοι θα είναι εγκατεστημένοι σε αυτοκινούμενα και σε σιδηροδρομικές πλατφόρμες. Η κινητικότητα αυτών των συστημάτων τους εξασφαλίζει ακόμη μεγαλύτερο επίπεδο προστασίας από ένα ξαφνικό χτύπημα με όπλα υψηλής ακρίβειας.
Στο μεταξύ, η ανάπτυξη του συστήματος της εναέριας – διαστημικής άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, συμπεριλαμβανομένου του συστήματος προειδοποίησης για πυραυλική επίθεση, επιτρέπει την παραμονή στην υπηρεσία και τον υπόγειων συστημάτων, τα οποία ξεχωρίζουν επειδή χρειάζονται λιγότερο χρόνο για την προετοιμασία της εκτόξευσης (λιγότερο από 2 λεπτά σε σχέση με τα 5 – 10 λεπτά του κινητού συστήματος) και της κατά πολύ μεγαλύτερης ισχύος τους. Έτσι, ο πλέον ισχυρός, σήμερα, σοβιετικός/ρωσικός διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος «Voevoda», γνωστός στη Δύση και ως SS-18 Satan, φέρει 10 κεφαλές ισχύος 800 κιλοτόνων. Οι πύραυλοι αυτοί, ο νεότερος των οποίων έχει κατασκευαστεί το 1992, θα αντικατασταθούν από τους «Sarmat».
Προς το παρόν οι ρωσικές στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις σταδιακά μειώνονται μέχρι το προκαθορισμένο όριο των 1550 μονάδων (σήμερα είναι περίπου 2000). Στο μεταξύ, η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της Αντιπυραυλικής Άμυνας των ΗΠΑ και η ανάπτυξη υποδομών καθολικού χτυπήματος μπορεί να οδηγήσει τη Ρωσία να αξιοποιήσει το δικαίωμα της να αποχωρήσει από τη συμφωνία, ώστε να αυξήσει τον αριθμό των πολεμικών της μονάδων. Η ύπαρξη δοκιμασμένων σε δοκιμές και σε μαζική παραγωγή πυραυλικών συστημάτων, σε αυτή την περίπτωση, θα είναι ένας βασικός άσσος.
