Ο Δημήτρης Δημητριάδης, ήταν μόλις 7 χρονών, όταν ένας Βρετανός στρατιώτης έστρεψε κατά πάνω του το πιστόλι και τον πυροβόλησε εν ψυχρώ. Ο 7χρονος μαθητής πέθανε ακαριαία. Ο Διγενής τον ονόμασε «μικρό ήρωα της ΕΟΚΑ». Γεννήθηκε το 1949 στη Λάρνακα και ζούσε μαζί με τη γιαγιά του Χρυσταλλού Μιχαήλ Κουτέ και τα τρία του αδέλφια.
Οι γονείς του είχαν χωρίσει και η μητέρα του είχε φύγει για Αγγλία για να μπορεί να τους συντηρήσει από μακριά. Ο μικρός Δημητράκης, μαθητής τότε της Β’ Δημοτικού, πουλούσε λουλούδια για να βοηθήσει τη γιαγιά του να βγάλουν τα προς το ζην. Όταν στις 9 Μαρτίου 1956, οι Βρετανοί απήγαγαν και εξόρισαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στις Σεϋχέλλες, οι δρόμοι γέμισαν από αγανακτισμένους Κύπριους.
Μεταξύ των αντρών και των γυναικών, ήταν και οι μαθητές οι οποίοι μαζεύτηκαν στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα και έστησαν πρόχειρα οδοφράγματα για να μην μπορούν να πλησιάσουν οι Βρετανοί. Οι μαθητές φώναζαν συνθήματα, ανέμιζαν ελληνικές σημαίες, χτυπούσαν καμπάνες και πέταγαν πέτρες.
Τότε ξεκίνησε μία άγρια καταδίωξη με τη συμμετοχή βρετανικών οχημάτων.
Τα παιδιά πέταξαν τα «όπλα» τους και σκόρπισαν. Όλα εκτός από ένα. Τον μικρό Δημητράκη, ο οποίος φωνάζοντας «Ένωση, Ένωση», συνέχισε να πετάει πέτρες Τότε. ένας φονιάς Βρετανός στρατιώτης, χωρίς να υπολογίσει το νεαρό της ηλικίας, έστρεψε το όπλο και τον πυροβόλησε….