Για σένα βρε Αλέκο μου δίνω και το γιλέκο μου….Τζουμέρκα μου περήφανα !
Γεννημένος στο Ριζοβούνι του νομού Πρέβεζας το 1934, έμεινε ορφανός από μικρός και μετακόμισε στην Αθήνα όπου και άρχισε να συμμετέχει σε εκδηλώσεις της Ηπειρώτικης Ομοσπονδίας, καθώς και σε μία φιλανθρωπική εκδήλωση στο θέατρο Rex, με τη Μαρίκα Κοτοπούλη.
Εκεί η πριγκίπισσα, τότε, Φρειδερίκη ενθουσιασμένη τον πήρε μαζί της στο παλάτι, όπου και διέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο Οικοτροφείο Κέρκυρας (Αχίλλειο Ίδρυμα) και τον Σεπτέμβριο 1949 στάλθηκε στη Μέση Γεωπονική σχολή Πατρών (Σκαγιοπούλειο Ορφανοτροφείο) όπου παράλληλα σπούδασε στο Ωδείο Πατρών, έψελνε στην εκκλησία και παρουσιάζονταν σε εκπομπές Δημοτικού τραγουδιού στο ραδιόφωνο.
Ο Αλέκος Κιτσάκης σε παιδική ηλικία
Με την επιστροφή του στην Αθήνα συμμετείχε σε εκπομπές της ΕΡΤ ενώ εξασφάλισε, με τη βοήθεια του Μανόλη Καλομοίρη, υποτροφία στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Αν και ξεκίνησε τις σπουδές, δεν τελείωσε λόγω στράτευσης. Συνεργάστηκε με την Odeon του Μίνωα Μάτσα και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη μουσική βιομηχανία. Υπολογίζεται ότι έχει ηχογραφήσει 2.500 τραγούδια.
Είχε συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως την Καίτη Γκρέι, τον Στέλιο Καζαντζίδη, τη Μαρινέλλα, τη Ρίτα Σακελαρίου, την Τζένη Βάνου, τον Περικλή Περράκη, τον Βασίλη Σούκα, τον Στάθη Κάβουρα, και πολλούς άλλους καλλιτέχνες.
Το 2005, είχε επισκεφτεί το Προεδρικό Μέγαρο για να πει τα κάλαντα στον Ηπειρώτη φίλο του Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια.
Τα χιλιάδες τραγούδια του, εξυμνούν συνήθως την Ήπειρο, την φυσική ομορφιά του τοπίου, την ποιμενική ζωή, την ξενιτιά, τον έρωτα αλλά και τους αγώνες του Ελληνικού Έθνους.
Η χροιά της φωνής του τον καταξίωσε ως υπ αριθμόν ένα τραγουδιστή Δημοτικών Τραγουδιών του εικοστού αιώνα, και είχε χαρακτηριστεί «ως ο Στέλιος Καζαντζίδης του δημοτικού τραγουδιού». O αξέχαστος Έλληνας τραγουδιστής, Στέλιος Καζαντζίδης ήταν θαυμαστής του Αλέκου Κιτσάκη.