Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παρακολουθώ τις αντιδράσεις, επωνύμων και ανωνύμων, αναφορικά με τη στάση του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια, κατά την επίσκεψη του στην Τουρκία.
Είμαι από εκείνους, που εξήραν την όλη παρουσία του ΥΠΕΞ, στην Άγκυρα, που αντικατοπτρίζει τη θαρραλέα και αποφασιστική στάση της Κυβέρνησης έναντι της προκλητικής, αναθεωρητικής και επιθετικής Τουρκίας.
Δείτεκαι αυτά
Όμως προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σπεύδω να επισημάνω ότι δεν χρειάζονται χοροί και πανηγύρια, ούτε να χαρακτηρίσουμε ως περίπου …επανάσταση τα αυτονόητα.
Διότι αυτό ακριβώς έπραξε η κυβέρνηση, διά του ΥΠΕΞ. Απάντησε προς την Τουρκία, που προσπαθεί να περάσει στην διεθνή κοινότητα τις αυθαίρετες διεκδικήσεις της ως διμερείς διαφορές, όπως όφειλε στην ένδοξη Ιστορία μας και όπως ταιριάζει σε ένα ελεύθερο και κυρίαρχο Κράτος: ως ίση προς ίσους και όχι με τον ραγιαδισμό, που αλαζονικά προσδοκούσαν οι γείτονες.
Υπερήφανα και με κάθε επισημότητα, αξιοποιώντας την επίσκεψη του ΥΠΕΞ, αποδόμησε πλήρως την τουρκική προσπάθεια, να δείξει στη διεθνή κοινότητα, ότι δήθεν, είναι διαλλακτική και συζητεί με την Ελλάδα και ότι «Tamam kardeşim» (εντάξει αδελφέ), θα τα βρούμε μεταξύ μας, δεν χρειάζεται να ταράξουμε τον κόσμο όλο!
Μα, αν ήταν έτσι, θα απαντούσαμε και εμείς : «Inşallah» (θεού θέλοντος), να τα βρούμε!
Όμως, όταν οι Τούρκοι λένε «να τα βρούμε», εννοούν να βρούμε τον τρόπο, πώς να μοιράσουμε τα δικά μας!
Ως, υπάκουοι, άσπιλοι και άμωμοι, ει δυνατόν ως «μωρές παρθένες», να οδηγηθούμε στην διακόρευση, στο δίκαιο οθωμανικού τύπου. Αυτό εννοούν…
Και εδώ, έρχεται η έκπληξη των γειτόνων. Διότι, μέχρι τώρα, είχαν συνηθίσει να «παίρνει τις σημαίες ο αέρας», «η θάλασσα να μην έχει σύνορα», οι Έλληνες «να μην είμαστε μοναχοφάηδες», επειδή «η Τουρκία έχει μεγάλες ακτές», και άλλες αστειότητες των «πουρκουάδων» Καθηγητών, που τόσα χρόνια έδωσαν το δικαίωμα στους Τούρκους να ξεσαλώνουν και να μην έχουν σταματημό.
Η χώρα μας, με την υπεύθυνη, σοβαρή και αποφασιστική πολιτική της Κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη:
Από την άλλη πλευρά, έχουμε μια Τουρκία, η οποία:
Λαμβάνοντας υπόψη, λοιπόν, όλα τα παραπάνω, μπορεί να απαντήσει κάποιος στο ερώτημα:
….Γιατί δηλαδή θα έπρεπε να τους φοβόμαστε;
Νικόλαος Μανωλάκος
Αντιστράτηγος ε.α. – Επίτιμος Δκτης ΑΣΔΕΝ
Βουλευτής Α’ Πειραιά & Νήσων (Ν.Δ.)
