Τακτικές ντόπιων “Πολιτικών Ακροβατών” σε ..Βάρος & των Εθνικών μας Θεμάτων! (Άποψη)

Μαθήματα Τακτικισμού: & Επέκταση Αιγιαλίτιδας Ζώνης ως ο αντιπερισπασμός των Πρεσπών. Διαμάχη Καμμένου-Κοτζιά, ως ο αντιπερισπασμός της Αιγιαλίτιδας Ζώνης.

Οι ντόπιοι ακροβάτες θα βρεθούν αναπόφευκτα προ των ευθυνών τους. Ο Ελληνικός λαός και κυρίως η Βόρεια Ελλάδα συνεχίζει να «βράζει» για αυτήν την υπόθεση Εθνικής μειοδοσίας.

Ο κ. Καμμένος κάνει απίστευτες δηλώσεις στην ΕΕ και στις ΗΠΑ και η εικόνα της κυβέρνησης στα μάτια όλων, φίλων και εχθρών, Ελλήνων και ξένων, είναι από σουρεαλιστική μέχρι απαράδεκτη.

Ένα Υπουργικό Συμβούλιο που συγκαλείται με αποκλειστικό σκοπό να ρυθμίσει σχέσεις και αρμοδιότητες, να αποκαταστήσει μία φαινομενική ηρεμία και να εκμαιεύσει υποσχέσεις για ανέφελη πορεία προς τις εκλογές, εξελίσσεται χειρότερα από ότι θα μπορούσε οποιοσδήποτε να φανταστεί.

Μία απρόσμενη συζήτηση για την διαχείριση (και το ύψος και την προέλευση) των μυστικών κονδυλίων από τα Υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Αμύνης (ή μήπως, ορθότερα, από τους αντίστοιχους Υπουργούς;), η «χρυσή αγελάδα» που έθρεψε και γιγάντωσε τόσες και τόσες επικοινωνιακές πολιτικές, δημόσιες εικόνες και προεκλογικές εκστρατείες, οδηγεί τον Υπουργό Εξωτερικών σε παραίτηση.

Στην φαινομενικά αθώα τελετή παράδοσης-παραλαβής του ΥΠΕΞ στον Πρωθυπουργό ο οποίος ανέλαβε προσωρινά τα σχετικά καθήκοντα, γνωστή και ως τελετή «αμοιβαίου θαυμασμού», ο απερχόμενος Υπουργός ρίχνει απρόκλητα μια βόμβα, δηλώνοντας ότι τα Προεδρικά Διατάγματα για την επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης από τα 6 σε 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο και σε μέρος του Αιγαίου είναι έτοιμα και αναμένουν να υπογραφούν.

Ακόμα και ο νεώτερος Έλληνας διπλωμάτης και ο νεώτερος Έλληνας Αξκός γνωρίζουν πολύ καλά ότι από το 1992 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση έχει αποφασίσει ότι η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια είναι «αιτία πολέμου-casus belli».

Συνεπώς οποιαδήποτε αναφορά στην επέκταση αυτή οδηγεί αναπόφευκτα σε κρίση με την Άγκυρα μέσα στις επόμενες ώρες. Όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις το γνώριζαν και το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά, όπως επίσης γνώριζαν και γνωρίζουν ότι το θέμα αυτό συνιστά την μοναδική ελληνική διεκδίκηση στην ελληνο-τουρκική ατζέντα συζητήσεων, μία διεκδίκηση η οποία είναι νόμιμη διότι στηρίζεται σε διεθνείς συνθήκες και μπορεί να ενεργοποιηθεί ανά πάσα στιγμή.

Και προφανώς, αφορά μόνο στο εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο. Η εν λόγω επέκταση είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας και εμείς θα αποφασίσουμε εάν και πότε θα το ασκήσουμε. Είναι βέβαιο ότι η Τουρκία θα αντιδράσει σε μία τέτοια ελληνική κίνηση.

Η άποψη ότι εμείς μιλήσαμε την συγκεκριμένη χρονική στιγμή για το Ιόνιο και ότι αυτό δεν –θα έπρεπε να- επηρεάζει την Τουρκία δεν είναι βάσιμη και αυτό γιατί οι Τούρκοι φοβούνται ότι άπαξ και αρχίσουμε την επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης, από οπουδήποτε κι αν γίνει αυτό, τελικά θα καταλήξουμε στην θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου το οποίο τους ενδιαφέρει. Για αυτό και αντιδρούν προληπτικά.

Αν ξεκινήσουμε το θέμα της επέκτασης και αυτοπεριοριστούμε στο Ιόνιο ή μακριά από την Τουρκία, τότε απλά παίξαμε το παιχνίδι τους, ασκώντας το δικαίωμά μας σε ορισμένες μόνο περιοχές, αναγνωρίζοντας παράλληλα de facto με αυτήν μας την ενέργεια, ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει στο Αιγαίο και αποδεχόμενοι ότι το τελευταίο, το λίκνο του Ελληνισμού, διέπεται από ειδικό καθεστώς.

Αυτό ακριβώς που υποστηρίζουν και εκείνοι. Συνεπώς όπως και αν ανοίξει αυτό το θέμα, μας οδηγεί είτε σε μία μη προετοιμασμένη κρίση με τους γείτονες με αβέβαια έκβαση ή σε μια ακόμα ήττα άνευ μάχης.

Το ζωτικό για την Ελλάδα αλλά και ακανθώδες αυτό θέμα το οποίο θα φέρει αντιδράσεις, δεν το ενεργοποιείς επίσημα σε μια ευγενική ανταλλαγή φιλοφρονήσεων όταν φεύγεις από την διεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, όποιος κι αν ήταν ο λόγος αποχώρησής σου.

Κατά την γνώμη μου όμως, η σχετική αναφορά δεν έγινε τυχαία. Ο απερχόμενος υπουργός καταλάβαινε ότι η κατάσταση απαξίας που τον συνοδεύει λόγω της υπογραφής του στην συμφωνία των Πρεσπών γινόταν πλέον μόνιμη και ότι δεν θα είχε καμία ελπίδα να την αναστρέψει στο μέλλον λόγω της οριστικής αποχώρησής του.

Επιπλέον γινόταν ο υπ’ αριθμόν ένα υποψήφιος αποδιοπομπαίος τράγος αν η υπόθεση εξελιχθεί δυσάρεστα για την κυβέρνηση. Ο κ. Κοτζιάς διακατέχεται από μια έκδηλη επιθυμία να αποδεικνύει διαρκώς τον πατριωτισμό του, λες και κάποιος του τον αμφισβητεί.

Αγωνιά ότι τώρα θα έμενε, μόνος αυτός, με το στίγμα του μειοδότη, τουλάχιστον στη συνείδηση ενός μεγάλου ποσοστού των Ελλήνων που αντιτίθενται στην συμφωνία.

Για να μην αναφέρεται λοιπόν στο μέλλον μόνος αυτός στα ιστορικά βιβλία με απαξιωτικά σχόλια, πάτησε το «κουμπί πανικού» αναφερόμενος σε ένα θέμα για το οποίο δεν είχε καμία έγκριση ούτε από την κυβέρνηση ούτε από το Κοινοβούλιο και το οποίο δυνητικά μπορεί να οδηγήσει σε ένοπλη σύγκρουση, φέρνοντας αμέσως την συμφωνία των Πρεσπών σε δεύτερη μοίρα.

Η κυβέρνηση μετά το αρχικό σοκ, αποφάσισε να κάνει και αυτή ελιγμούς διαφυγής χωρίς όμως να απαξιώσει άμεσα και απευθείας τον απερχόμενο υπουργό της που με το ολίσθημά του της δημιούργησε ένα ακόμα πρόβλημα.

Έκλεισε το θέμα της Αιγιαλίτιδας με δηλώσεις του Πρωθυπουργού και εκμεταλλεύτηκε το θέμα της διαμάχης Καμμένου-Κοτζιά ενισχύοντάς και εμπλουτίζοντάς το με αναφορές στον Σόρος (ισως προερχόμενες απο κ.Κοτζια), σε μυστικά κονδύλια κλπ, δημιουργώντας ένα θνησιγενές θέμα επικαιρότητας που εύκολα θα αποπροσανατόλιζε τα ΜΜΕ και τους πολίτες. Ενδεχομενως σαν συμπληρωματικός μικρότερος αιφνιδιαστικός αντιπερισπασμός λειτούργησε και η σύλληψη του κ. Παπαντωνίου .

Η διαμάχη των δυο υπουργών την οποία θεωρώ ως τον τελικό ελιγμό διαφυγής δεν έχει καμία σημασία γιατί τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ο ΥΕΘΑ θα μείνει στην θέση του για όσον καιρό αυτό εξυπηρετεί την κυβέρνηση και τον εαυτό του, ο κ. Κοτζιάς έφυγε, και τα μυστικά κονδύλια θα συνεχίσουν να είναι στην διάθεση αυτού που έχει το δικαίωμα χρήσης τους, χωρίς κανέναν έλεγχο.

Ο ελιγμός διαφυγής πέτυχε. Η συμφωνία των Πρεσπών έφυγε από το προσκήνιο, η Αιγιαλίτιδα Ζώνη δηλώσαμε ότι δεν μας απασχολεί, η διαφωνία Καμμένου-Κοτζιά δεν απασχολεί πλέον τα ΜΜΕ και έτσι μπορούμε να μιλήσουμε για συντάξεις, ΕΝΦΙΑ, αναδρομικά, επιδόματα κλπ.

Μας έμεινε όμως η ένταση με την Τουρκία στο Αιγαίο χωρίς λόγο, ως αποτέλεσμα του ελιγμού διαφυγής του κ. Κοτζιά. Οι Τούρκοι μας παίρνουν (ακόμα) στα σοβαρά και δεν πείθονται ότι μπορεί να ενεργοποιηθεί από την ελληνική κυβέρνηση μια αντιπαράθεση για λόγους απλά αντιπερισπασμού, χωρίς καμία προγενέστερη ένδειξη, χωρίς επικοινωνιακή υποστήριξη της κρίσης, χωρίς πολιτικές διαβουλεύσεις, χωρίς κάποια αύξηση ετοιμοτήτων των ΕΔ.

Η Ελλάδα δεν έκανε ποτέ εξαγωγή της όποιας εσωτερικής κρίσης αντιμετώπιζε. Αυτό ήταν ένα θέμα για το οποίο η Ελλάδα κατηγορούσε πάντα την Τουρκία. Τώρα που συνέβη θα μείνουν σε επιφυλακή για μερικές μέρες μήπως τυχόν έχουμε κάποιο «σατανικό σχέδιο» που δεν πληροφορήθηκαν έγκαιρα και θα προσαρμόσουν την ένταση στο Αιγαίο στην κρίση που έχουν δημιουργήσει στη ΝΑ Μεσόγειο για τις γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Αυτό είναι ένα άλλο σοβαρό θέμα με εμπλοκή πολλών παραγόντων και δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με ελιγμούς διαφυγής και τακτικισμούς. Θέλει σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Αυτό όμως ξεφεύγει από το πλαίσιο αυτής μου της παρέμβασης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Όλα καλά λοιπόν. Η συμφωνία των Πρεσπών ξεχάστηκε, η Αιγιαλίτιδα Ζώνη ήταν μια φωτοβολίδα που έσβησε, η διαμάχη στο Υπουργικό Συμβούλιο είναι ένα θέμα που ήδη έχει σβήσει επικοινωνιακά. Γυρίζουμε πάλι στις συντάξεις, τα αναδρομικά και την θλιβερή καθημερινότητα που η κυβέρνηση χειρίζεται με επιτυχία.

ΥΓ1. Οι τακτικές ενέργειες των εμπλεκομένων ήταν επιτυχείς. Η Στρατηγική της Χώρας δεν θίχτηκε γιατί απλά δεν υπάρχει. Κι επειδή ακριβώς δεν υπάρχει Στρατηγική, θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους την ρήση του Σουν Τζου πριν 3.000 χρόνια: «Τακτική χωρίς Στρατηγική είναι απλά ο θόρυβος πριν από την ήττα».