Η οικογένεια των Ενόπλων μας Δυνάμεων, πενθεί σήμερα, μαζί με όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες τον χαμό των 4 αξιωματικών, κατά την πτώση του μοιραίου ελικοπτέρου στο Σαραντάπορο.
Ως γιος Αξιωματικού της Πολεμικής μας Αεροπορίας και ως Έφεδρος Αξιωματικός-γιατρός του Στρατού Ξηράς και ο ίδιος, ενώνω τη σκέψη μου και την καρδιά μου, με τις οικογένειες των εκλιπόντων, εν ώρα καθήκοντος, στρατιωτικών μας και με τη συμπατριώτισσα, Τρικαλινή Αρχιλοχία που επέζησε της πτώσεως.
Πάντοτε, σε κάθε άκουσμα συντριβής ελικοπτέρου των Ενόπλων μας Δυνάμεων (…και δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει αυτά τα τραγικά και αδόκητα ακούσματα…) στο νου μου έρχεται ένα κομμάτι από την προσωπική ιστορία της οικογένειάς μου, καθώς παρόμοιο ελικόπτερο της Ελληνικής Αεροπορίας είχε χρησιμοποιηθεί, τον Φεβρουάριο του 1979 για τη διακομιδή της προώρως επιτόκου μητρός μου από το ΑΤΑ στη Θεσσαλονίκη, με ευτυχή κατάληξη.
Με αφορμή την πτώση ενός ελικοπτέρου Αugusta Bell, πέρυσι, κατά τη διάρκεια στρατιωτικής άσκησης, στην Κίναρο, είχα γράψει σχετικά στην Καθημερινή
Δυστυχώς, οι μοιραίες πτήσεις του θανάτου, από τα Ίμια, στην Κίναρο και τώρα στο Σαραντάπορο, συνεχίζονται, αποστερώντας τη χώρα, το στράτευμα και τους οικείους τους, από πολύτιμες ανθρώπινες ζωές, από αξιόμαχα στελέχη και πιστούς υπηρέτες του πατριωτικού καθήκοντος.
Δεν είναι η ώρα, αλλά αν υπάρχουν ευθύνες, πέρα από την κακοτυχία της στιγμής και την τραγική αποκοτιά της συγκυρίας, αυτές θα πρέπει να αναζητηθούν και να αποδωθούν, όσο ψηλά και αν φτάνουν, ιδιαίτερα σε ότι αφορά στη συντήρηση και την εκπαίδευση μέσων, προσωπικού και δυνάμεων, εν μέσω (συχνά βεβιασμένων και απρογραμμάτιστων) περικοπών των αμυντικών μας δαπανών.
Σημέρα, Τετάρτη ημέρα της Λαμπρής, γυρίσαμε όλοι στη Μεγάλη Παρασκευή. Η μνήμη των εκλιπόντων Αξιωματικών μας, αγαθή και αιώνια.
Ψυχίατρος-Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών
