Στον τόπο που γράφτηκε η τελευταία πράξη τιμήθηκε η θυσία των Σουλιωτών στο Σέλτσο. Στο ιστορικό μοναστήρι, στα άγρια βράχια όπου γράφτηκε ένα δεύτερο Ζάλογγο.
Τις εκδηλώσεις μνήμης οργάνωσε η Αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας υπό την αιγίδα του Δήμου Γεωργίου Καραισκάκη.
Στο μοναστήρι του Σέλτσου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων και ομιλίες.
Δείτεκαι αυτά
Στις εκδηλώσεις παραβρέθηκε ο Περιφερειάρχης Αλέκος Καχριμάνης, ο αντιπεριφερειάρχης Άρτας Βασίλης Ψαθάς, ο δήμαρχος Γ. Καραισκάκη Περικλής Μίγδος, άλλοι δήμαρχοι της Ηπείρου, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων.
Η Μάχη του Σέλτσου και η τελευταία θυσία των Σουλιωτών το 1804, που έπεσαν στον γκρεμό δίπλα από το ομώνυμο μοναστήρι στην Κοιλάδα του Αχελώου είναι ένα δεύτερο Ζάλογγο, τραγικότερο και υπέρτερο ίσως, σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό.
Από τους 1400 περίπου Σουλιώτες που κατέφθασαν στην Ιερά Μονή Σέλτσου διασώθηκαν μόνο 65.
Όταν με την συνθήκη της 12ης Δεκεμβρίου του 1803, το Σούλι παραδόθηκε στον Αλή Πασά, οι Σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους.
Με αρχηγούς τον Κίτσο και Νότη Μπότσαρη, 1.148 Σουλιώτες τα Χριστούγεννα του 1803 έφτασαν στην Μονή του Σέλτσου, όπου λόγω της τοποθεσίας αποτελούσε ένα φυσικό οχυρό.
Είκοσι ημέρες αργότερα στις 12 Γενάρη του 1804, άρχισε η στενή πολιορκία τους από 8000 στρατιώτες του Αλή Πασά. Με σοβαρές απώλειες στο εχθρικό στράτευμα, οι Σουλιώτες κατάφεραν να τους αποκρούσουν.
Όλο το χειμώνα έμειναν αποκλεισμένοι στο Σέλτσο, με λιγοστά τρόφιμα και πολεμοφόδια που τους προμήθευαν κρυφά, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών του Λιάσκοβου και της Βρεστένιτσας.
Στις 20 Απριλίου, έπειτα από τετράμηνη πολιορκία, οι Τούρκοι αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση στα φυλάκια μπήκαν στο Μοναστήρι.
Άλλοι σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 250 γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χεριά των εχθρών έστησαν ένα νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο.
Ο Νότης Μπότσαρης αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος, ενώ ο Κίτσος μαζί με τον 13χρονο Μάρκο και 10 Σουλιώτες γλίτωσαν της σφαγής μέσα σε μια σπηλιά.
