Με κάθε επισημότητα τιμήθηκε το πρωί της Κυριακής η επέτειος προς τιμή των ηρώων του Υψώματος 731 στην Κλεισούρα, το Μάρτιο του 1941.
Στις 10.30 τελέσθηκε η επίσημη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης παρουσία του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Κώστα Τσιάρα, του βουλευτή κ. Γιώργου Κωτσού, του Αντιπεριφερειάρχη Καρδίτσας κ. Κωστή Νούσιου, περιφερειακών και δημοτικών συμβούλων και της τοπικής ηγεσίας των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ε.Δ. όπου και έγινε λιτάνευση των εικόνων με αφορμή τον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας.
Εν συνεχεία τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση προς τιμή των πεσόντων, στον προ του Ηρώου Χώρο. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφάνων και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου από την φιλαρμονική του Δήμου.
Κυρίες και Κύριοι
Στον Άγνωστο Στρατιώτη εκεί που τιμάται η Ελλάδα από όλους τους ξένους Ηγέτες υπάρχουν χαραγμένες λέξεις. Δεν είναι τυχαίες, είναι λέξεις που μας θυμίζουν το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής, την αυταπάρνηση του Έλληνα Στρατιώτη, τα κατορθώματα των λίγων έναντι των πολλών, τις Αλησμόνητες Πατρίδες.
Δείτεκαι αυτά
Δίπλα στις λέξεις υπάρχει όμως και ένας αριθμός. 731. Τρία νούμερα σε φθίνουσα σειρά γραμμένα. Φθίνουσα όπως και η απόπειρα των Ιταλών εναντίον των Ελλήνων.
Οι πρόγονοί μας έλεγαν «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Δεν αρκεί να είναι κάποιος απλά τυχερός για να πετύχει κάτι μεγάλο. Χρειάζεται προσπάθεια, κόπος, θυσίες, ιδρώτας και στερήσεις για να τα καταφέρει. Χρειάζεται ΑΡΙΣΤΕΙΑ.
Όλα τα παραπάνω και η Αδάμαστη Ελληνική ψυχή έκαναν τον περίπατο που υποσχέθηκε ο Μουσολίνι στους συμπατριώτες του μια ουτοπία.
Γρήγορα οι Ιταλοί από επιτιθέμενοι έγιναν αμυνόμενοι και όσο και αν προσπάθησαν, όσο αίμα και αν θυσίασαν, η Ελληνική ξιφολόγχη έφτασε 100 χιλιόμετρα μέσα στο Αλβανικά Εδάφη, απελευθερώνοντας, για ακόμη μία φορά την πολύπαθη «μικρή μας αδερφή», τη Βόρειο ‘Ήπειρο.
Κορυτσά, Λεσκοβίκι, Μοσχόπολη, Πόγραδετς, Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα, Δέλβινο, Αργυρόκαστρο, Δερβιτσάνη και Χιμάρα, υποδέχτηκαν τον Ελληνικό Στρατό ως Ελευθερωτή.
Ο Μουσολίνι, σαν πληγωμένο θηρίο ήθελε, απελπισμένα μια νίκη. Μία νίκη πριν επέμβει ο σύμμαχός του Χίτλερ. Γνώριζε ότι οι Γερμανοί, εκτιμώντας την κατάσταση, είχαν ήδη οργανώσει επίθεση εναντίον της Ελλάδας με την κωδική ονομασία «Μαρίτα».
Έτσι ο Μουσολίνι, αφού αλλάζει για τρίτη φορά τον Αρχιστράτηγό του, του δίνει το ελεύθερο να χρησιμοποιήσει, ό,τι χρειαστεί για να συντρίψει τους Έλληνες.
Η επιχείρηση ονομάζεται «Πριμαβέρα» και συγκεντρώνει την «αφρόκρεμα» του Ιταλικού Στρατού. Τα νούμερα είναι τεράστια. 140.000 άνδρες, 400 αεροσκάφη, εκατοντάδες πυροβόλα κάθε διαμετρήματος, εκατοντάδες άρματα, χιλιάδες όλμοι.
Την ψυχολογική υποστήριξη της επιχείρησης την αναλαμβάνει προσωπικά ο ίδιος ο Μουσολίνι, ο οποίος μεταβαίνει στο μέτωπο από τις 2 Μαρτίου και για εφτά ημέρες καταστρώνει σχέδια για την πολυπόθητη νίκη.
Η κεντρική ιδέα των Ιταλών είναι να διανοίξουν την κοιλάδα της Ντέσνιτσας, ώστε να χωρίσουν στα δύο τις Ελληνικές δυνάμεις.
Το ύψωμα 731 ήταν καρφί στο «μάτι» της Ιταλικής πολεμικής μηχανής. Όσο ήταν σε ελληνικά χέρια, ο αντικειμενικός σκοπός των Ιταλών ήταν καταδικασμένος να αποτύχει.
Για να σιγουρέψει τη νίκη ο Μουσολίνι, τοποθετεί σε μήκος 6 χιλιομέτρων ολόκληρο το VIII Σώμα Στρατού. Οι Δυτικοθεσσαλοί του 2ου Τάγματος ανεβαίνουν στο ύψωμα μόλις το προηγούμενο βράδυ, αντικαθιστώντας ένα άλλο Τάγμα.
Όλο το βράδυ οι Αξιωματικοί ενημερώνονται και στη συνέχεια με τη σειρά τους ενημερώνουν τους Στρατιώτες τους για το σχέδιο μάχης, που είχε ετοιμαστεί για την επερχόμενη Ιταλική Επίθεση.
Στις 6:30 της 9ης Μαρτίου ο Μουσολίνι λαμβάνει θέση στο παρατηρητήριο της Ρεχόβα, ως άλλος Ξέρξης, για να παρακολουθήσει την επικείμενη νίκη. Σταυρώνει τα χέρια του στο στήθος και δίνει διαταγή για Επίθεση.
Αρχίζει ο χαλασμός. Κάθε δευτερόλεπτο πέφτουν 11 βλήματα πάνω στο ύψωμα. Συνολικά τις δύο πρώτες ώρες 100.000 οβίδες πληγώνουν τη γη.
Κόλαση είναι η μόνη λέξη που έρχεται στο μυαλό κάθε ανθρώπου. Παντού υπάρχουν διαμελισμένα πτώματα, η ατμόσφαιρα μυρίζει καμένη σάρκα και μπαρούτι. Τα ουρλιαχτά των τραυματισμένων σαλεύουν το νου.
Οι γραμμές επικοινωνίας των Ελλήνων παίρνουν φωτιά. Καταλαβαίνουν ότι άρχισε η επίθεση που περίμενε το Ελληνικό Επιτελείο. Ο Διοικητής του 5ου Συντάγματος, Νικόλαος Γεωργούλας από τη Ρεντίνα Καρδίτσας, διατάσσει τον Ταγματάρχη Δημήτριο Κασλά «ότι επί των θέσεων που έχει καταλάβει το Τάγμα θα πρέπει να αμυνθεί μέχρις εσχάτων».
Ο Ταγματάρχης απαντάει «οτιδήποτε και αν συμβεί, δεν θα εγκαταλείψω το 731 και έχω την πεποίθηση ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί».
Η διαταγή καθώς και η απάντηση σε αυτή δείχνουν το ηθικό και την πίστη των Δυτικοθεσσαλών Στρατιωτών, οι οποίοι με αυταπάρνηση και ανδρεία έστησαν με τα κορμιά τους τείχος αδιαπέραστο στον εισβολέα.
Την πρώτη εβδομάδα, οι Ιταλοί εξαπολύουν 18 επιθέσεις, όλες μετά από τρομερή προπαρασκευή πυροβολικού επί του υψώματος. Όλες αποκρούονται από τον Έλληνα μαχητή. Σε κάθε επίθεση γίνεται αντεπίθεση με την ιαχή «αέρααα». Τότε οι ξιφολόγχες, οι χειροβομβίδες και οι υποκόπανοι έχουν την τιμητική τους.
Την 24η Μαρτίου γίνεται τελευταία προσπάθεια για την κατάληψη του 731 χωρίς επιτυχία.
Οι μόνοι που ανέβηκαν επί του υψώματος ήταν οι αιχμάλωτοι Ιταλοί.Η τιτανομαχία του 731 ήταν μοναδική από πολλές απόψεις.
Δίκαια το είπαν «οι Θερμοπύλες που δε έπεσαν».Δίκαια οι Στρατιώτες μας το ονόμασαν «Γολγοθά».
Δίκαια οι Ιταλοί το ονόμασαν «Ιερή γη» για να τιμήσουν τους 12.000 και πλέον που χάθηκαν μπροστά του.
Δίκαια βάσει προεδρικού Διατάγματος τιμάται σε Καρδίτσα και Τρίκαλα.
Δίκαια αγωνίζονται κάποιοι σιωπηλά και κάποιοι φωναχτά να ταφούν όλοι οι Έλληνες πεσόντες του έπους του ’40 όπως τους αρμόζει.
Άδικα όμως υπάρχει μνημείο μόνο στα Τρίκαλα.
Εκλεκτοί αιρετοί του Νομού μας, ας συντονίσουμε τις προσπάθειές μας, ώστε να πάψει αυτή η αδικία προς τους Καρδιτσιώτες Ήρωες.
Οι παππούδες μας δεν πολέμησαν για να γίνουν ένα μνημείο των 50.000 ή 100.000 ευρώ.
Έπεσαν ηρωικά για την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια. Γι΄αυτό σας προτρέπουμε από αυτό το βήμα να επισπεύσετε τις ενέργειες σας, ώστε να γίνει πραγματικότητα ένα μνημείο αντάξιό τους.
Ο Τσώρτσιλ φέρεται να έλεγε πως «όσο πιο πολύ πίσω πάμε στο παρελθόν, τόσο πιο μακριά στο μέλλον μπορούμε να δούμε».
Αν συλλογιστούμε τα παραπάνω καταλαβαίνουμε από πού κινδυνεύει η Πατρίδα μας. Σήμερα είμαστε σε πόλεμο. Όχι τον κλασικό, αλλά σε έναν υβριδικό πόλεμο, που δυστυχώς λίγοι καταλαβαίνουμε.
Ας μην κρυβόμαστε. Ο Τούρκος σήμερα πιέζει την ελληνική κοινωνία στέλνοντας ό,τι υπάρχει από όλη την υφήλιο στα νησιά μας. Διερωτηθήκατε γιατί στα ελληνικά νησιά ή στον Έβρο και όχι στη Βουλγαρία, η οποία με την Τουρκία έχει μόνο χερσαία σύνορα, άρα οι μετανάστες δεν χρειάζεται να βραχούν ή να πνιγούν για να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πρέπει ως κοινωνία επιτέλους να ξυπνήσουμε και να πούμε ως εδώ.Αν δεν το κάνουμε η Ελλάδα που ξέρουμε δεν έχει πάνω από 20 χρόνια ζωής.
Ας είμαστε λοιπόν ως έθνος έτοιμοι για όλα.
Ας πάψουμε να έχουμε αυταπάτες, ας μονιάσουμε ,ας απομονώσουμε τις διχαστικές φωνές «ή αυτοί ή εμείς» και ας διεκδικήσουμε επιτέλους αυτά που μας ανήκουν.
Έχουμε χαμένες πατρίδες.
Έχουμε τη δική μας γαλάζια Πατρίδα.
Έχουμε έναν Μαρμαρωμένο Βασιλιά που περιμένει να ξυπνήσει.
Ο Παύλος Μελάς έλεγε στους συμπολεμιστές του
Αν προχωρήσω μπροστά ακολουθήστε με.
Αν σκοτωθώ εκδικηθείτε με.
Αν οπισθοχωρήσω εκτελέστε με.
Αθάνατοι Ήρωες του Υψώματος 731 υποκλινόμαστε μπροστά σας.
ΞΕΡΑΤΕ ΓΙΑΤΙ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΤΕ….ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΤΙΜΟΥΜΕ.
