….
Με βαθιά συγκίνηση και πόνο ψυχής μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, στη Χλώρακα, για να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε σε ακόμα ένα συμπατριώτη μας, ο οποίος έδωσε τη ζωή του για την προάσπιση της ελευθερίας της πατρίδας μας.
Η Κυπριακή Πολιτεία καταθέτει την οφειλόμενη τιμή, την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση σε ακόμη ένα ηρωικό παλληκάρια, τον Λεωνίδα Δημοσθένους, ο οποίος κατά τη διάρκεια των τραγικών γεγονότων του 1974, υπηρετούσε τη θητεία του ως οπλίτης στο 251 Τάγμα Πεζικού.
Την ίδια ώρα ξαναζούμε τις εφιαλτικές εκείνες στιγμές που βίωσε η πατρίδα μας και πενθούμε για πολλοστή φορά για το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974.
Μετά από σαρανταεπτά σχεδόν χρόνια αγωνίας και άγνοιας, συμμετέχουμε με αισθήματα βαθιάς ευλάβειας στην επικήδειο ακολουθία ενός ακόμα πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή ο οποίος μέχρι πρότινος συγκαταλέγετο στο μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων μας και αναγνωρίστηκε στο πλαίσιο των εκταφών και της αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων.
Ως πολιτεία, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του και εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη.
Η ταυτοποίηση των ανευρεθέντων λειψάνων μετά από εκταφή που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της Βώνης, αποτελεί τον επίλογο μιας τραγικής ιστορίας, η οποία προκάλεσε ανείπωτο πόνο στην οικογένεια, στους φίλους και στους συγχωριανούς του Λεωνίδα.
Δείτεκαι αυτά
Ο ήρωας που αποχαιρετούμε αναφέρει ο Κύπριος ΥΠΑΜ σήμερα, γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1955. Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο 251 Τάγμα Πεζικού με έδρα τη Γλυκιώτισσα Κερύνειας.
Ξημερώματα της 20ης Ιουλίου τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν την Κερύνεια και την ευρύτερη περιοχή, ενώ επιχειρείτο απόβαση δυνάμεων στην περιοχή Πέντε Μίλι. Το 251 Τάγμα Πεζικού δέχθηκε πρώτο τις σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων.
Οι άντρες του Τάγματος που ανέλαβαν αποστολή αναχαίτισης των τουρκικών στρατευμάτων, εξήλθαν του στρατοπέδου και κατευθύνθηκαν προς τους χώρους διασποράς.
Ο 2ος Λόχος στον οποίο υπηρετούσε ο Λεωνίδας, επάνδρωσε φυλάκια εντός της πόλης της Κερύνειας. Στις 22 Ιουλίου οι τουρκικές δυνάμεις αφού κατάφεραν να αποβιβάσουν μεγάλο αριθμό αρμάτων, επιτέθηκαν με σφοδρότητα κατά της αμυντικής διάταξης της Εθνικής Φρουράς στην ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας.
Ακολούθησαν σκληρές και άνισες μάχες. Λόγω της υπεροπλίας των Τούρκων, γύρω στο μεσημέρι δόθηκε διαταγή στις δυνάμεις της εθνοφρουράς να απαγκιστρωθούν και να οπισθοχωρήσουν.
Ο Λεωνίδας θεάθηκε για τελευταία φορά από τον αδελφό του στις 26 Ιουλίου στη Λευκωσία.
Το Τάγμα αφού ανασυγκροτήθηκε στη Λευκωσία, στις 8 Αυγούστου προωθήθηκε και επάνδρωσε αμυντικές θέσεις στη γραμμή Αγίου Χρυσοστόμου – Κουτσοβέντη – Μιας Μηλιάς. Στις 14 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία εκδηλώθηκε η δεύτερη φάση της εισβολής, η αμυντική γραμμή της Εθνικής Φρουράς στον ανατολικό τομέα, στην περιοχή Μια Μηλιά, δέχθηκε μεγάλη και συντονισμένη επίθεση, με αποτέλεσμα σύντομα να προκληθεί ολοκληρωτική κατάρρευσή της αμυντικής γραμμής.
Ακολούθησε απαγκίστρωση από την περιοχή της Μιας Μηλιάς. Από τότε ο Λεωνίδας δεν έδωσε σημεία ζωής και η τύχη του αγνοείτο. 
Η εκταφή και η ταυτοποίηση των οστών του στην περιοχή της Βώνης, καταδεικνύει ότι ακολούθησε την ίδια πορεία μαζί με άλλους στρατιώτες προς Παλαίκυθρο και μετά προς Βώνη. Είναι προφανές ότι η πορεία τους ανακόπηκε από τις τουρκικές δυνάμεις, οι οποίες προχώρησαν με κάθε βαρβαρότητα στην άνανδρη δολοφονία του.
