Στις 03:00 επιδίδεται από τον Πρέσβη της Ιταλίας στην Αθήνα Γκράτσι στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, τελεσίγραφο, με το οποίο η Ιταλική Κυβέρνηση ζητούσε το δικαίωμα να καταλάβει στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους.
Απέναντι σ’ αυτή την ιταλική φασιστική απαίτηση που ουσιαστικά σήμαινε την υποταγή της χώρας στην Ιταλία, η Ελλάδα, δια του Πρωθυπουργού της, απαντά το ιστορικό “ΟΧΙ”.
Η ιταλική επίθεση άρχισε στις 05:00 σε όλη την ελληνοϊταλική μεθόριο με έμφαση στο νότιο τομέα της VII Μεραρχίας (Διοικητής Υποστράτηγος Κατσιμήτρος), με ταυτόχρονο βομβαρδισμό του Ναυστάθμου της Σαλαμίνας, του Σκαραμαγκά, του Πειραιά και των Πατρών.
Ο Στρατός άρχισε αμυνόμενος του πάτριου εδάφους στην Ήπειρο, στην Πίνδο και τη βορειοδυτική Μακεδονία, ενώ το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού διατάσσει την πόντιση Ναρκοπεδίων και τον άμεσο απόπλου των υποβρυχίων για τις προσβάσεις των κόλπων Πατραϊκού – Πρεβέζης – Κερκύρας – Αυλώνος.
Παράλληλα το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας έθεσε τις μονάδες του σε κατάσταση μεγίστης ετοιμότητας ενώ ενισχύθηκε με επίστρατους. Στην Κύπρο ελληνοκύπριοι εθελοντές στρατολογήθηκαν στον Βρετανικό στρατό.