Στην ομιλία του στην Βουλή για τον οδικό άξονα Ε-65 ο Μιχάλης Ταμήλος «άστραψε και βρόντηξε» και τα έβαλε με όλους και με όλα…Πληρώνουμε οι Θεσσαλοί 40 χρόνια διόδια !
Αναλυτικά η ομιλ
ία του έχει ως εξής:
Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, συζητούμε σήμερα ένα πάρα πολύ σημαντικό θέμα, ίσως και σημαντικότερο από όλα τα άλλα που έχουμε κουβεντιάσει τώρα τελευταία.
Η ουσία είναι ότι τα έργα αυτά πρέπει να γίνουν, συμφωνούμε όλοι σε αυτό. Ορισμένοι διαφωνούν στον τρόπο που γίνονται. Θα τα πάρω με τη σειρά, γιατί έχω εντρυφήσει στο έργο αυτό από την αρχή της ενασχόλησής μου με τα κοινά, από τότε που έγινα δημοτικός σύμβουλος πρώτη φορά το 1991 και θα μου επιτρέψετε να τα πω λίγο περιγραφικά.
Το έργο της Ε65 το διεκδικήσαμε οι Δυτικοθεσσαλοί και οι Δυτικομακεδόνες πριν από 20 χρόνια και θέλουμε να ολοκληρωθεί. Έχουμε απαίτηση από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες να συμφωνήσουν στην υλοποίηση αυτού του άξονα.
Δείτεκαι αυτά
Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι υπάρχει έστω και ένας οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της ΔΗΜΑΡ, ακόμα και της Χρυσής Αυγής στη Θεσσαλία που διαφωνεί γι’ αυτό το έργο. Ούτε μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει στη Δυτική Μακεδονία έστω ένας αριστερός που δεν θέλει να γίνει αυτό το έργο. Άρα, λοιπόν, θα έπρεπε να λάβετε σοβαρά υπ’ όψιν τι θα πούμε τώρα στη Θεσσαλία που θα γυρίσουμε. Θα τους πούμε «κύριοι, οι δικοί σας δεν το ψήφισαν το έργο, δεν θέλουν να γίνει.»; Τι θα πείτε σε αυτούς τους ανθρώπους όταν θα βγείτε για περιοδείες;
Στις 31 Μαΐου του 2007 είχαμε τη σύμβαση παραχώρησης, δηλαδή τη σύμβαση υλοποίησης του έργου. Όλοι αποδεχθήκαμε τη διαδικασία τότε. Δεν είχαμε προσφυγές επί της διαδικασίας. Τα έργα ξεκίνησαν, εγκαταστάθηκαν οι εργολάβοι και έγινε το κομμάτι από τη Λαμία μέχρι και την Καλαμπάκα στο Μουργκάνι, ενώ για το κομμάτι από το Μουργκάνι μέχρι τα Γρεβενά υπήρχαν προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας και δεν ξεκίνησαν ποτέ τα έργα. Μετά τη διακοπή των εργασιών στο τέλος του 2010 επί Υπουργού κ. Ρέππα, επανερχόμαστε τώρα σε μία τροποποιημένη σύμβαση η οποία αποπειράται να τελειώσει το έργο. Άρα, λοιπόν, στο σημερινό νομοσχέδιο έρχεται η έγκρισή μας για τα 95 χιλιόμετρα και η ουσία είναι ότι το έργο συνεχίζεται και δεν μπαίνει στο ΄΄ψυγείο΄΄. Το έργο συνεχίζεται και η Δυτική Θεσσαλία μπαίνει σε μία νέα εποχή, όπου η ανάπτυξη δεν είναι ουτοπία, αλλά πραγματικότητα.
Πάνω στη νέα πραγματικότητα, λοιπόν, εμείς οι Δυτικοθεσσαλοί θέλουμε να χτίσουμε μία νέα εποχή. Και θα το κάνουμε. Η επαναφορά των εργοταξίων θα κινητοποιήσει πάρα πολλές δυνάμεις της τοπικής οικονομίας που θα επενδύσουν πάνω σε αυτόν τον άξονα. Η νότια και η κεντρική Ελλάδα θα γνωρίσουν την κεντρική Θεσσαλία και τις δυνατότητές της. Σε 3 χρόνια θα έχουμε το πλήρες τμήμα Λαμία-Τρίκαλα-Καλαμπάκα και μέχρι το 2018 τη σύνδεση με την Εγνατία. Οι προσθήκες στο άρθρο 4.2, παράγραφος 3, ικανοποιούν την ολοκληρωμένη μορφή ενός έργου πολύ σημαντικού και η ιστορία θα γράψει πόσο σημαντική είναι η σημερινή ημέρα.
Θα ήθελα να πω δύο λόγια για το κόστος.
Αγαπητοί συνάδελφοι, το κόστος προδιαγράφηκε στην αρχική σύμβαση του 2007, όπως προέκυψε με το διεθνή διαγωνισμό που έγινε τότε. Δεν μπορώ να υπεισέλθω στην ακριβή αποτίμηση της συμβιβαστικής συμφωνίας που ήρθε σήμερα. Δεν είμαι ειδικός.
Θεωρώ ότι τα στελέχη του Υπουργείου, οι νομικοί σύμβουλοι της Κυβέρνησης, ο διαμεσολαβητής κ. Βιδάλης έκαναν σωστή δουλειά και προστάτευσαν τα συμφέροντα του Δημοσίου. Αυτοί οι εκπρόσωποι ανέλαβαν την ευθύνη αυτών των συμφωνιών και εγώ αποδέχομαι την ακεραιότητά τους και δεν μπορώ να την αμφισβητήσω.
Όμως, εδώ, αγαπητοί συνάδελφοι, οφείλω να καταθέσω την εμπειρία μου από τις διαβουλεύσεις που κάναμε εμείς οι Βουλευτές της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Ελλάδας κατά το διάστημα που ήταν σταματημένο το έργο, με τους παραχωρησιούχους της Ε65 –ήταν και ο κ. Μουτσινάς τότε, αν θυμάμαι καλά- με τον Υφυπουργό κ. Καλογιάννη και με τους εργολάβους στην ΤΕΡΝΑ και τους υπόλοιπους.
Οι απαιτήσεις αποζημιώσεων σε περίπτωση οριστικής διακοπής του έργου –μας έφεραν χαρτιά τότε- ανέρχονταν σε 3 περιπτώσεις έως και το ποσό των 950 εκ. ευρώ, λόγω των σημαντικών αδυναμιών που το Δημόσιο είχε τότε παρουσιάσει στη χρηματοδότηση, στις απαλλοτριώσεις και στην εξασφάλιση της ομαλής χρηματοδότησης από τις τράπεζες με την αύξηση του spread και του επιτοκίου. Άρα, λοιπόν, είναι δεδομένο ότι αν το έργο διακοπτόταν εντελώς, θα πηγαίναμε σε δικαστικές διαδικασίες με αποζημιώσεις ύψους 900 εκ. ευρώ.
Σίγουρα θα χρειαζόμασταν ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσό –δηλαδή, πάνω από 500 εκ. ευρώ- για να αποζημιώσουμε αυτούς τους κυρίους, που θα ήταν κυρίως οι ξένοι τραπεζίτες και οι Ισπανοί, γιατί δεν θα έκαναν το έργο. Θα έπρεπε μετά εμείς να βάλουμε άλλο 1,5 δις ευρώ με δικούς μας πόρους, για να το φτιάξουμε το έργο με δικούς μας διαγωνισμούς. Άρα, λοιπόν, ποια είναι η ζημιά; Θα είχαμε αποζημιώσεις με απρόβλεπτο κόστος, με ξένα δικαστήρια και θα πληρώναμε πάλι το έργο από την αρχή.
Πρέπει να καταλάβετε ότι κερδίζουμε 1,7 δις ευρώ, την επιδότηση που δίναμε με την αρχική σύμβαση λόγω της μειωμένης κοστολόγησης της οικονομικής απόδοσης του έργου της Κεντρικής Ελλάδας που δεν είχε πολλά διόδια. Έπαιρναν τα διόδια οι εργολάβοι και 1,7 δις ευρώ επιδότηση στα 30 χρόνια από τον εθνικό προϋπολογισμό, για να καλυφθεί το έργο. Αυτό το κερδίζουμε. Άρα, σε 30 χρόνια –θα μου πείτε είναι πάρα πολλά- κερδίζουμε και αυτή την ωφέλεια. Η ωφέλεια είναι προφανής και μόνο κάποιος αδιάφορος για τη δικιά μας την περιοχή μπορεί να αντιδρά και να καταγγέλλει αυτή τη συμφωνία που επετεύχθη.
Θα πω δυο λόγια για τα διόδια. Κοιτάξτε, κύριοι. Η σύμβαση λέει σαφώς «4 λεπτά το χιλιόμετρο», δηλαδή 4 ευρώ στα 100 χιλιόμετρα. Αυτό θα είναι το μέσο κόστος που νομίζω ότι είναι φθηνότερο από ότι είναι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Άρα, δεν πρέπει να διαμαρτύρεται κανείς αν τα διόδια είναι αλλού 2 ευρώ, αλλού 1,5 ευρώ και αλλού 3 ευρώ. Το κόστος πρέπει να ομαλοποιηθεί και αυτό προβλέπεται ότι θα γίνει με το χιλιόμετρο.
Όμως, εγώ θέλω να πω μία προσωπική μου εμπειρία και ένα μεγάλο παράπονο. Από το 1974 που πέρασα στο Πολυτεχνείο κάνω τη διαδρομή Τρίκαλα-Αθήνα. Πληρώνω 40 χρόνια διόδια, είτε με το αυτοκίνητό μου είτε μέσω του εισιτηρίου του ΚΤΕΛ, για να έρχομαι στην Αθήνα. Με τα λεφτά τα δικά μας, των Θεσσαλών, έγιναν οι δρόμοι αυτοί μέσα στο Λεκανοπέδιο, έφτασαν στη Βοιωτία, έφτασαν στη Φθιώτιδα, έφτασαν στη Χαλκίδα, για να έχετε εσείς ασφαλή δρόμο και εμείς να σκοτωνόμαστε στο Δομοκό, στη Θεσσαλία και στα Τέμπη και εσείς να πάτε με ασφάλεια στην Αθήνα. Και τώρα που εσείς τελειώσατε, έρχεστε και λέτε «δεν θα πληρώσουμε διόδια»! Και θα μείνουμε εμείς χωρίς δρόμους; Δεν το κατάλαβα αυτό!
Όχι, κύριοι. Θα πληρώσετε όλοι οι υπόλοιποι, που ωφεληθήκατε μέχρι τώρα, για να γίνουν και οι δικοί μας δρόμοι και για τη Θεσσαλία και για την Δυτική Μακεδονία. Διότι εμείς δεν είμαστε τα κορόιδα της υπόθεσης.
Ακόμη, πληρώνει διόδια μόνο αυτός που είναι μέσα στο δρόμο. Ένας νησιώτης δεν πληρώνει διόδια. Είναι κάποιοι Βουλευτές από νησιά. Τι φωνάζετε; Θα πληρώσετε τίποτα εσείς;
Τέλος, θέλω να πω δύο λόγια για τους εργολάβους. Είμαι μηχανικός και εργολήπτης, παλιά δημοσίων έργων και τώρα, πριν γίνω Δήμαρχος, ιδιωτικών έργων. Έχουν ακουστεί τερατώδη λάθη και εκφράσεις μέσα σε αυτήν την Αίθουσα εναντίον των ελληνικών τεχνικών εταιρειών και οφείλω να τις υπερασπιστώ γιατί είμαι ο μόνος μηχανικός εδώ μέσα, δεν βλέπω να είναι και άλλος μηχανικός. Εργολάβοι δημοσίων έργων δεν υπάρχουν εδώ μέσα.
Κατ’ αρχάς, οι ελληνικές εταιρείες έχουν μείνει πάρα πολύ λίγες. Κάνετε λόγο για εθνικούς εργολάβους. Για να δούμε πόσοι από αυτούς τους εργολάβους έχουν επιβιώσει μέχρι τώρα! Περνάτε στο δρόμο και βλέπετε διάφορα ονόματα στις γέφυρες. Ξέρετε ότι οι πιο πολλές εταιρείες από αυτές έχουν κλείσει, ότι έχουν χρεοκοπήσει από το ελληνικό δημόσιο; Ξέρετε ότι το ελληνικό δημόσιο έχει χρεοκοπήσει όλες τις τεχνικές εταιρείες όλα αυτά τα χρόνια, διότι δεν τους πλήρωνε, δεν τους κατέβαλε έγκυρα τα χρήματά τους, διότι αθετούσε τις συμφωνίες; Όλες αυτές τις εταιρείες που βλέπετε ΑΤΤΙΚΑΤ, ΑΕΓΕΚ, Σαραντόπουλος έχουν κλείσει όλες. Υπάρχει καμιά εταιρεία; Που είναι αυτές οι εταιρείες; Έμειναν τρεις ελληνικές εταιρίες και μια κυπριακή. Να τις κλείσουμε και αυτές.
Εν πάση περιπτώσει, ποιοι δουλεύουν στις εταιρείες; Τα έργα θα τα κάνουν οι εταιρείες αυτές; Δεκάδες μεσαίες τεχνικές εταιρείες που δουλεύουν ως υπεργολάβοι στα έργα αυτά, θεσσαλικές εταιρείες έφτιαξαν όλη την Θεσσαλία.
Πιστεύετε ότι ήρθε ποτέ ο ΑΚΤΩΡ ή η ΤΕΡΝΑ να φτιάξει έργα στη Θεσσαλία; Είχε μοιραστεί το κομμάτι σε θεσσαλικές εταιρείες και δούλευαν εταιρείες από τα Τρίκαλα, την Καρδίτσα, τη Λαμία, τη Λάρισα. Δηλαδή αυτές οι εταιρείες δεν πρέπει να ζήσουν; Θα τις κλείσουμε όλες για να έρθουν οι ξένοι; Θέλετε δηλαδή να γεμίσουμε την Ελλάδα με ξένες εταιρείες, όπως έγινε στη βιομηχανία που έκλεισαν οι ελληνικές βιομηχανίες και έχουμε τώρα όλες τις ξένες και έγινε αφελληνισμός της βιομηχανίας, του εμπορίου και των σουπερ μάρκετ.
Επομένως, είναι πολύ άδικος αυτός ο διάλογος που κάνουμε. Έχουμε μετέλθει σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Μαλώνουμε μεταξύ μας οι Έλληνες εναντίον των Ελλήνων, ενώ θα έπρεπε να βρούμε κάποια μέση λύση.
Άρα, αρκετά με αυτόν τον ιδιότυπο πόλεμο. Τα έργα πρέπει να γίνουν. Πρέπει να φτάσει η ανάπτυξη σε όλα τα σημεία της Ελλάδος από την Καλαμάτα μέχρι την Αιτωλοακαρνανία –που όπως σωστά είπατε δεν έχει τρένο- μέχρι την Καστοριά, τα Τρίκαλα, την Καρδίτσα, παντού.
Και έτσι, να έχουμε μία ισόρροπη ανάπτυξη, να έχουμε, δηλαδή, αυτό για το οποίο μιλάει πάντα η Αριστερά πιο πολύ απ’ ό,τι η Δεξιά και όμως δεν συμφωνούμε. Τότε, λοιπόν, θα αποδείξουμε ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και
ο Βόλος. Άρα, λοιπόν, θα πρέπει να τα αφήσουμε αυτά. Η ανάπτυξη πρέπει να φτάσει παντού. Και νομίζω ότι επειδή κανένας μας δεν είναι τόσο πολύ καλός στα οικονομικά, θα πρέπει να εμπιστευτούμε τους ανθρώπους που έχει η εκάστοτε κυβέρνηση που έχει κάνει συμφωνίες, για να δούμε επιτέλους μία άσπρη μέρα στον τόπο μας».
πηγή: trikalanews.gr
