«Η Ελλάδα είναι ανάξια απέναντι στην βυζαντινή κληρονομιά. Συνεχιστής του Βυζαντίου ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία». Τάδε έφη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Πρόεδρος της Τουρκίας σε μια πανηγυρική ομιλία του την 26 Αυγ. 2020, επέτειο της Μάχης του Ματζικέρτ.
Η φράση αυτή θα ξεσήκωνε σάλο διαμαρτυριών σε κάθε κράτος και λαό που γνωρίζει και τιμά την Ιστορία του. Στην Ελλάδα της άγνοιας και της παρακμής όμως αυτή η φράση πέρασε με πλήρη αδιαφορία και χωρίς καμία αντίδραση, ούτε καν από τον πνευματικό-λεγόμενο-κόσμο, πράγμα που αποδεικνύει το χάσμα άγνοιας που χωρίζει τον σημερινό ελληνικό λαό από το ιστορικό του βάθος με ευθύνη απάντων χωρίς καμία εξαίρεση. Νομίζω οτι ελάχιστοι κατάλαβαν τι είπε και τι εννοούσε ο Ερντογάν.
Η ταπεινότης του γράφοντος οφείλει μια απάντηση στην ρήση Ερντογάν, όχι επειδή υπάρχει περίπτωση να την διαβάσει, αλλά επειδή απλά νοιώθω το βάρος και της ερντογάνειας ρήσης και της ανάγκης κάποιας απάντησης.
Η προοδευτική κατάληψη όλων των βυζαντινών εδαφών άρχισε με την βυζαντινή ήττα στο Ματζικέρτ της σημερινής ανατολικής Τουρκίας την 26 Αυγ. 1071 και τελείωσε την 29 Μαϊου 1453 με την Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Η ήττα στο Ματζικέρτ οφείλεται στην κατάργηση του εθνικού στρατού του Βυζαντίου και την αντικατάστασή του με αναξιόπιστους μισθοφόρους, σε διαφορετική περίπτωση-μην αμφιβάλλετε- οι Βυζαντινοί θα είχαν ξεπαστρέψει τον λαό της στέπας ή θα τον είχαν ενσωματώσει εκχριστιανίζοντάς τον. Κάποιες εστίες αντίστασης, όπως η Πελοπόννησος και ο Πόντος έπεσαν το 1461 και ο Ελληνισμός έπρεπε να περιμένει μέχρι το 1831 για να ξαναγίνει κράτος, αυτή την φορά καθαρά εθνικό. Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι οτι από το 1081 το Βυζάντιο όφειλε να διεξάγει διμέτωπο αγώνα επιβίωσης, διότι εκτός από τους Τούρκους έπρεπε να αντιμετωπίσει και την καταραμένη φυλή των Νορμανδών, απολίτιστων Σκανδιναβών,οι οποίοι τότε με βάση την Σικελία απειλούσαν την Ελλάδα με πλήρη κατάληψη. Η ανάγκη για συνεργασία με την ισχυρή ναυτική Βενετία λόγω του νορμανδικού κινδύνου έφερε την οικονομική υποδούλωση σ’αυτήν και η μονομερής διαγραφή χρέους εκ μέρους των Βυζαντινών προς την Βενετία έφερε την 4η Σταυροφορία το 1204 και την διάλυση του βυζαντινού κράτους.
Η κατάληψη του κράτους από Καθολικές δυνάμεις δημιούργησε εχθρότητα εναντίον της Δύσης και κάθετι δυτικού, η οποία επιζεί σε πάρα πολλούς Ελληνες μέχρι τις ημέρες μας. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι οτι σε μια εντόνως θρησκευτική εποχή, η μεγαλύτερη εχθρότητα δεν ήταν ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, αλλά ανάμεσα στον Ορθόδοξο και στον Καθολικό κλάδο του όλου Χριστιανισμού, διότι, ως γνωστόν, οι ενδοοικογενειακές διαμάχες είναι πάντα οι σκληρότερες όλων. Η εχθρότητα αυτή σε συνδυασμό με την μακροχρόνια κατάληψη ελληνικών χωρών από Καθολικούς μεν και την αδυναμία του Ελληνισμού να αντιδράσει δε, οδήγησαν πολλούς, άρχοντες, κλήρο και λαό στην αντίληψη οτι είναι προτιμότερο να υποταχθούν στον μουσουλμάνο Τούρκο, παρά στον Καθολικό Ευρωπαίο. Η ικεσία του Πλήθωνα Γεμιστού προς τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο να ανασυστήσει εθνικό στρατό ήλθε πολύ αργά και αφορούσε έναν λαό, τον ελληνικό, καταδικασμένο πλέον σε δουλεία. Αλλά δουλεία σε ποιούς;
Αυτό που δεν είναι επίσης ευρέως γνωστό είναι οτι πολλοί επιφανείς Ελληνες πρίγκιπες και άρχοντες πέρασαν εξισλαμισμένοι πια στην υπηρεσία Οθωμανών ηγεμόνων και χρησιμοποίησαν την οθωμανική δύναμη για να απελευθερώσουν την Ελλάδα από τους Σέρβους, τους Βούλγαρους και τους Φράγγους τον 14ο αιώνα. Στον Εβρενός Μπέη, στρατάρχη του Οθωμανού ηγεμόνα Ορχάν, Ελληνα εξωμότη άρχοντα που έδιωξε τους Σλάβους και τους Καθολικούς από την Ελλάδα, οι Ελληνες οφείλουμε ευγνωμοσύνη. Ο Εβρενός Μπέης έδρασε ως αληθινός Έλληνας πατριώτης και δικαιούται αναγνώρισης. Δείτε όμως, σε ποιό σημείο είχε φτάσει η τότε ελληνική ελίτ, να χρησιμοποιεί έναν εν δυνάμει εχθρό εναντίον άλλου εχθρού.
Έτσι σκέφτηκαν και κατά τον επόμενο αιώνα,τον 15ο, άλλοι Ελληνες εξωμότες άρχοντες, όπως ο Ζαγανός Μπέης, που αυτός περισσότερο από όλους τους συμβούλους παρότρυνε τον Μωάμεθ Πορθητή να επισπεύσει την κατάληψη της Πόλης από φόβο μην προλάβουν και το κάνουν αυτό οι Δυτικοί το 1453. Δεν το έκαναν επειδή ήταν προδότες, όπως κάποιοι ανιστόρητοι ή απλώς ανόητοι θα νομίσουν. Το έκαναν επειδή από τους δύο διαβόλους, τον ανατολίτη και τον δυτικό, ο δεύτερος τους φαινόταν διαβολικότερος και επικινδυνότερος για την ταυτότητα και την πίστη των Ελλήνων. Το έκαναν επειδή κυρίως ήξεραν οτι ο Ελληνισμός την εποχή εκείνη ήταν παντελώς ανίκανος να αποκρούσει τους εχθρούς του, είτε τους ανατολίτες, είτε τους δυτικούς. Το έκαναν διότι δι’αυτού του τρόπου, θα έδιναν στο Ανατολικό Κράτος, την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που μίλησε ελληνικά και εξελληνίστηκε, άλλα 500 χρόνια ζωής, έστω και με μουσουλμανικό μανδύα.
Όλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων τα αγνοούν, διότι ουδείς τους τα δίδαξε. Δεν τα αγνοούν όμως οι Τούρκοι, οι οποίοι έχουν άλλη σχέση με την Ιστορία. Εξ’ού και ο πρόεδρος Ερντογάν γνωρίζοντας το πως έπεσε το Βυζάντιο και γνωρίζοντας επίσης και τι ήταν το Βυζάντιο, διότι στα εδάφη του ζει και διότι οι Ελληνες, σε αντίθεση με τους άλλους Βαλκάνιους είμαστε οι μόνοι που δεν μπορέσαμε να ανακτήσουμε την ιστορική μας πρωτεύουσα δηλαδή την Κωνσταντινούπολη, μας ονομάζει ανάξιους του Βυζαντίου και θεωρεί συνεχιστή του την Οθωμανική Αυτοκρατορία εφόσον η χώρα του κατέχει ακόμη την Κωνσταντινούπολη.
Ο γράφων σταματά το σημείωμα εδώ και αφήνει τον αναγνώστη να κρίνει μόνος του. Ομως σε ό’τι με αφορά θεωρώ οτι την απάντηση στον Οθωμανό την έδωσε η Επανάσταση του 1821 και η ρήση του Κολοκοτρώνη »Ο βασιλιάς μας είναι εκεί στην Πόλη. Αυτός δεν έκαμε ποτέ ειρήνη με τους Τούρκους. Ο στρατός του ήταν πάντα σε πόλεμο μ’αυτούς» (σσ. υπενθυμίζω οτι χρωστάμε μια αγιοποίηση στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο). Ναι, η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν όντως ιστορικά και εδαφικά συνεχιστής του Βυζαντίου. Ναι, πράγματι η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδωσε άλλα 500 χρόνια ζωής στο Ανατολικό Κράτος με άλλη μορφή όπως επιδίωξαν οι Εβρενός, Ζαγανός και άλλοι Ελληνες της εποχής, διότι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Πολιτισμικά, θρησκευτικά και εθνικά όμως ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Πνευματικός συνεχιστής του Βυζαντίου είναι ο λαός που θεωρεί τον εαυτό του κληρονόμο του, θεωρεί την βυζαντινή Ιστορία ως δική του, ομιλεί την ίδια γλώσσα και έχει την ίδια πίστη, δηλαδή ο ελληνικός. Αυτός και ουδείς άλλος βαλκανικός λαός θεωρεί το Βυζάντιο εθνικά και γλωσσικά κληρονόμο του.
Κλείνοντας, θυμίζω οτι ο σταυρός της Αγίας Σοφίας φώτιζε την Ανατολή για 1.000 χρόνια. Το Βυζάντιο προστάτεψε την Δύση από την Ανατολή και το Ισλάμ για πάνω από 500 χρόνια, αναχαίτισε λαούς με την δύναμή του, ημέρεψε λαούς με τον πολιτισμό του. Αληθινά ανάξιοι του Βυζαντίου είναι όσοι Έλληνες το αγνοούν και πολύ περισσότερο όσοι το δυσφημούν και το υποτιμούν (περιττό να υπενθυμίσω ποιοι είναι αυτοί). Από εκεί και πέρα και η Βυζαντινή και η Οθωμανική Αυτοκρατορία πέρασαν στην Ιστορία και είναι αδύνατον να ανασυσταθούν. Οσοι νεότουρκοι ονειρεύονται κάτι τέτοιο για το κράτος τους στο τέλος απλώς θα το καταστρέψουν τελείως.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος Ε.Α.
