Χάρτης της Τηλλυρίας, στον οποίο εμφαίνονται τα ελληνικά και τα τούρκικα χωριά της περιοχής.
Πώς οι Ελλαδίτες Αξιωματικοί και Καταδρομείς , Κύπριοι μαχητές – εθελοντές και κληρωτοί Στρατιώτες – σάρωσαν το προγεφύρωμα των Τούρκων τρομοκρατών στην περιοχή.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ του 1963-64 είναι τραγικά αλλά και σημαντικά, γιατί ουσιαστικά επανέφεραν το Κυπριακό στη διεθνή σκηνή, εκεί που εθεωρείτο ότι είχε κλείσει οριστικά με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου.
Τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 1963, τα οποία ακολούθησαν την υποβολή των 13 σημείων του Μακαρίου για τροποποίηση του ζυριχικού Συντάγματος, επηρέασαν σοβαρά και την περιοχή Τηλλυρίας.
Δείτεκαι αυτά
Η περιοχή αυτή, ευρισκόμενη μακριά από αστικούς ελληνοκυπριακούς κόμβους και, κατά συνέπεια, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο και επίβλεψη από μέρους των αρμοδίων αρχών, αποτελούσε έναν πρώτης τάξεως ασφαλή χώρο για τη συγκέντρωση προσωπικού και υλικού από μέρους των Τουρκοκυπρίων, όπως και για συγκρότηση και εκπαίδευση αξιόμαχων στρατιωτικών τμημάτων τουρκικού στρατού τα οποία αποβιβάστηκαν λαθραία εκεί.
Από την περιοχή αυτή στη συνέχεια, προσωπικό και υλικό μπορούσε να διοχετευθεί στο εσωτερικό της
Εθνοφρουροί και εθελοντές Κύπριοι μαχητές πανηγυρίζουν, μπροστά στο αρχηγείο των Τούρκων τρομοκρατών στην Μανσούρα.
Κύπρου, όπως και γινόταν συχνά, με μεταφορείς ακόμη και τις δυνάμεις της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών!
Η ΤΗΛΛΥΡΙΑ προσφερόταν επίσης ως άριστο ορμητήριο ειδικών τμημάτων για δράση στις συγκοινωνίες που περνούν μέσω του Τροόδους, είτε για έλεγχο και πρόκληση αναταραχής στις περιοχές της Πάφου και του Ξερού – Μόρφου.
Σε περίπτωση, μάλιστα, συλλογικής δράσης συγκροτημένων τουρκικών μονάδων, η περιοχή Τηλλυρίας θα μπορούσε ν’ αποτελέσει και βάση εξορμήσεως για συνένωσή της με την περιοχή Λιμνίτη-Λεύκας και σταθεροποίηση των δυνάμεων αυτών πάνω σ’ ένα ευρύτατο προγεφύρωμα, πολύ επαρκές και κατάλληλο για τη συγκέντρωση πρόσθετων δυνάμεων όλων των Όπλων, για την ανάληψη κανονικού αγώνα προς Λευκωσία με σκοπό την κατάληψη και κυριαρχία πάνω σε ολόκληρη την Κύπρο.
Ασταμάτητες οι Τουρκικές ενισχύσεις
ΑΦΟΥ ΕΙΔΕ, λοιπόν, τη στρατιωτική αξία της Τηλλυρίας η τουρκική ηγεσία, από το Δεκέμβρη του 1963 άρχισε την οργάνωση των Τ/Κ χωριών της περιοχής, με πρωταρχικό σκοπό την ασφάλεια του χώρου και προοπτική τη χρησιμοποίησή του για υποδοχή προσωπικού, οπλισμού και άλλου υλικού από την Τουρκία.
Από τον Φεβράρη του 1964, κάθε 10ήμερο περίπου, γινόταν αποστολή πολεμοφοδίων από την Τουρκία και, αργότερα, από τον Μάρτη, Τουρκοκυπρίων φοιτητών και επαγγελματιών, οι οποίοι και απετέλεσαν τους πρώτους πυρήνες της στρατιωτικής οργάνωσης της τ/κ ανταρσίας στην Κύπρο.
Υπολογίζεται ότι μέχρι τις μάχες της Τηλλυρίας, 800 τέτοια άτομα είχαν φτάσει λαθραία στην περιοχή, από τους οποίους οι 450 παρέμειναν στο προγεφύρωμα Κοκκίνων-Μανσούρας, ενώ οι υπόλοιποι προωθήθηκαν προς Λιμνίτη και άλλες περιοχές της Κύπρου.
Τα όπλα και πυρομαχικά, μεταξύ των οποίων μπαζούκας, βαριά πολυβόλα και όλμοι, μεταφέρονταν στο εσωτερικό της νήσου με κάθε τρόπο και μέσο.
ΜΑΖΙ με τους φοιτητές, άλλους Τ/κ και Τούρκους γιουρούκηδες, μεταφέρθηκαν με πλοιάρια από την Τουρκία και πλήθος Τούρκων αξιωματικών όλων των βαθμίδων, ένας των οποίων ανάλαβε ως διοικητής.
Όλοι αυτοί άρχισαν αμέσως και εντατικά την αμυντική οργάνωση της περιοχής, με παράλληλη προσπάθεια διεύρυνσης του προγεφυρώματος προς νότο, δεξιά και αριστερά.
Με βάση τις προετοιμασίες αυτές, αρχές Μαρτίου 1964 διακόπηκε τελείως η διακίνηση των Ελλήνων μέσω Μανσούρας-Κοκκίνων, ενώ σε κατοπινό στάδιο, οι Τούρκοι τρομοκράτες ανατίναξαν και το γεφύρι μεταξύ Κοκκίνων-Παχυάμμου.
Η τουρκική επίθεση για κατάληψη του Μοσφιλιού
ΑΠΟ τον Μάρτη, άρχισαν και οι πυροβολισμοί και τα επεισόδια από μέρους των Τούρκων στην περιοχή, με αμείωτη και την προσπάθειά τους για διεύρυνση του προγεφυρώματος. Η πιο σοβαρή τουρκική ενέργεια, ήταν η επίθεση για κατάληψη του Μοσφιλιού, στις 18 Ιουνίου ’64.
Το χωριό κτυπήθηκε με ισχυρά πυρά όλμων, πολυβόλων και μπαζούκας, η ηρωική όμως και απαράμιλλη αντίσταση των ελάχιστων υπερασπιστών του, ματαίωσε την τουρκική προσπάθεια.
Στις 9 Ιουλίου, οι Τούρκοι κατέλαβαν το στρατηγικής σημασίας ύψωμα «Λωρόβουνος», νότια των Κοκκίνων, το οποίο δεσπόζει της περιοχής. Ταυτόχρονα, άρχισαν την εντατική οργάνωση του προγεφυρώματος Μανσούρας με ισχυρά αμυντικά έργα, τα περισσότερα με μπετόν.
Έκτοτε, οι προκλήσεις των Τούρκων και οι ένοπλες εκδηλώσεις ήταν καθημερινές και συνεχίστηκαν μέχρι και τις 5 Αυγούστου, όταν άρχισαν οι μάχες της Τηλλυρίας.
Η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ αυτή λάμβανε πια – στρατιωτικά και πολιτικά – ιδιαίτερη σημασία για τον αγώνα στην Κύπρο, αφού οι Τούρκοι μπορούσαν πια να αποβιβάσουν στο νησί αρκετές δυνάμεις και να επιτεθούν προς το εσωτερικό για πραγματοποίηση των άνομων σκοπών τους.
Ως εκ τούτου, η στρατιωτική ηγεσία της Κύπρου, με επί κεφαλής το στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή, ο οποίος έφτασε στην Κύπρο τον Ιούνιο του 1964, έδωσε αμέσως βάρος στη συγκρότηση και εκπαίδευση του τακτικού στρατού, της Εθνικής Φρουράς, όπως και την οργάνωση των ακτών για την περίπτωση εχθρικής απόβασης.
• ΝΑ επισημανθεί στο σημείο αυτό ότι, η κατάληψη του «Λωρόβουνου» από τους Τούρκους απετέλεσε την αιτία σειράς δεινών για τους Έλληνες κατοίκους της Τηλλυρίας, αφού ο μοναδικός δρόμος πρόσβασής τους προς ο κέντρο, ο δρόμος Λευκωσίας-Ξερού-Πόλης Χρυσοχούς, είχε αποκοπεί και τα ελληνικά χωριά της περιοχής απομονώθηκαν.
Κυρίως το Μοσφίλι, το οποίο περιστοιχιζόταν από έξι αμιγώς τουρκικά χωριά, ε προπύργιο τα Κόκκινα.
ΤΗΝ 1η Αυγούστου προωθήθηκε στην περιοχή Τηλλυρίας τάγμα της Εθνικής Φρουράς στην τοποθεσία «Πέζεμα των νυμφών» (προς το Σταυρό Ψώκας), το οποίο πήρε θέσεις σε κατάλληλα υψώματα, ώστε να εμποδιστεί η περαιτέρω προώθηση του εχθρού νότια.
Η παρουσία, όμως, του τάγματος είχε και ως αποτέλεσμα την αύξηση των προκλήσεων από μέρους των Τούρκων, οι οποίοι πυροβολούσαν αδιακρίτως εναντίον κάθε Έλληνα που κινείτο στην περιοχή, ειδικά στο δρόμο Πηγαινιών προς Σταυρό Ψώκας, που ήταν η μοναδική την περίοδο εκείνη διέξοδος των κατοίκων της Τηλλυρίας προς την υπόλοιπη Κύπρο.
Επέκταση επεισοδίων και ανάληψη γενικής επίθεσης
ΟΙ προκλήσεις των Τούρκων εντάθηκαν στις 4 και 5 Αυγούστου και επεκτάθηκαν περαιτέρω στις 6 του μηνός, όταν το στρατηγικής σημασίας ύψωμα «Ακόνι» καταλήφθηκε από την Εθνική Φρουρά μετά από την εκεί αποχώρηση μελών της Ειρηνευτικής Δύναμης.
Όταν το αντελήφθησαν αυτό οι τρομοκράτες Τούρκοι προσπάθησαν να καταλάβουν το ύψωμα, χωρίς όμως αποτέλεσμα χάρη στην ηρωική αντίσταση των εθνοφρουρών που το υπεράσπιζαν.
Ο Ελλαδίτης διοικητής του τάγματος κατέβαλε τότε προσπάθεια αποτροπής περαιτέρω σύρραξης με διάβημα προς την ΟΥΝΦΙΚΥΠ να επέμβει για κατάπαυση του πυρός, όμως η «απάντηση» ήταν…να αποχωρήσουν όλοι οι ΟΗΕδες από ολόκληρη την περιοχή!
Έτσι, οι Τούρκοι είχαν την ευκαιρία προώθησης και υλοποίησης των σχεδίων τους και, ως εκ τούτου, η σύγκρουση κατέστη πλέον αναπόφευκτη. Πρόσθετες ελληνοκυπριακές δυνάμεις – κληρωτοί και εθελοντές μαχητές -προωθήθηκαν τότε στην περιοχή από πολλές περιοχές της Κύπρου και κιρίως την περιοχή Μόρφου.
Η 7η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ξημέρωσε με ένταση των ένοπλων τουρκικών προσπαθειών για ανατροπή των Ε/Κ δυνάμεων, οπότε τέθηκε σε εφαρμογή σχέδιο εκκαθάρισης της κατάστασης.
Στις 2.30 μ.μ. άρχισε γενική επίθεση για κατάληψη του «Λωρόβουνου», η οποία αποσκοπούσε και στην κατάληψη του υψώματος «Μάλη», μεταξύ Κάτω Πύργου και Μανσούρας, που ήδη βρισκόταν υπό τα πυρά των Ελλήνων. Πράγματι η «Μάλη» κατελήφθη, κι αυτό ήταν σημαντικό επίτευγμα, αφού οι επιτιθέμενοι, όλοι εθελοντές, επέδειξαν απαράμιλλο σθένος και ηρωισμό.
ΣΤΙΣ 7.00 το πρωί της 8ης Αυγούστου καταλήφθηκε και ο «Λωρόβουνος», όπου και άφησαν την τελευταία τους πνοή ο Ελλαδίτης Υπολοχαγός Νικόλαος Παπαγεωργίου και οι Κύπριοι εθνοφρουροί Γεώργιος Απλικιώτης και Μιχαήλ Κουσουλίδης της 31ης
Οι τρεις πρόχειροι σταυροί που στήθηκαν στον «Λωρόβουνο» για τους ισάριθμους ήρωες της 31ης Μοίρας Καταδρομών, η οποία κατέλαβε το τουρκικό οχυρό που βρισκόταν στο ύψωμα αυτό.
Μοίρας Καταδρομών.
Η επίθεση ήταν μια πρωτοφανής επέλαση λοκατζήδων, με μύριες εδαφικές δυσκολίες και μέσα σε υπερβολικό καύσωνα και δίψα.
Η ακάθεκτη ορμή και συνεχής προώθηση των επιτιθεμένων καταδρομέων έτρεψε σε άτακτη φυγή τους τρομοκράτες, οι οποίοι κατέφευγαν καταδιωκόμενοι προς τα υψώματα γύρω από τον όρμο των Κοκκίνων και το βράδυ έφυγαν για την Τουρκία με τουρκικό πολεμικό πλοίο το οποίοι είχε φτάσει στα ανοικτά την 1η Αυγούστου..
Πίσω τους οι τρομοκράτες άφησαν τεράστιο υλικό από βαριά πολυβόλα, αυτόματα και τυφέκια, αμέτρητες σφαίρες και χειροβομβίδες, όπως και μπαζούκας και όλμους.
Άνανδροι τουρκικοί βομβαρδισμοί
ΝΩΡΙΣ το απόγευμα της 8ης Αυγούστου και ενώ τα ελληνικά τμήματα ήταν έτοιμα να ολοκληρώσουν την προσπάθειά τους καταλαμβάνοντας και τα Κόκκινα, τουρκικά αεροπλάνα επέδραμαν στην περιοχή και βομβάρδιζαν τόσο τα ε/κ στρατιωτικά τμήματα, όσο και τον άμαχο πληθυσμό των χωριών Πύργος, Πηγαίνια, Παχύαμμος, Πωμός, Αγία Μαρίνα, Νέα Δήμματα, Αργάκα μέχρι και την Πόλη της Χρυσοχούς.
Τόση ήταν η μανία των Τούρκων πιλότων να σπείρουν το θάνατο, αλλά και η ανικανότητά τους, που έκαμαν και το λάθος να βομβαρδίσουν ακόμη και τα Κόκκινα!
ΟΙ ανελέητοι αυτοί βομβαρδισμοί δεν πτόησαν ποσώς τις ελληνικές δυνάμεις μας, οι οποίες αργά το απόγευμα μπήκαν και στη Μανσούρα, καταλαμβάνοντάς την. Παρέμειναν υπό τον έλεγχο των τρομοκρατών μόνο τα Κόκκινα, αφού οι παρεμβάσεις από τη Λευκωσία για κατάπαυση του πυρός υπήρξαν αφόρητες.
Τα Κόκκινα παραμένουν κατεχόμενα μέχρι και σήμερα, για να δούμε, στο μεταξύ επί Χριστόφια, να επιτελείται και η έσχατη κίνηση εξευτελισμού μας ως κράτους, να παρέχουμε ρεύμα ακόμη και στα φυλάκια του Αττίλα, ο οποίος ανεμπόδιστα διακινεί καθημερινά προσωπικό, πολεμοφόδια και προμήθειες από και προς τα Κόκκινα.
ΟΙ ΑΝΑΝΔΡΟΙ τουρκικοί βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν και στης 9 Αυγούστου, οπότε τέθηκε σε εφαρμογή ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας για κατάπαυση του πυρός. Θύματα των τουρκικών επιδρομών ήσαν κυρίως αθώοι πολίτες και γυναικόπαιδα.
Επίσημος απολογισμός των θυμάτων από τις μάχες και τους βομβαρδισμούς ήταν 25 στρατιωτικοί και 28 πολίτες νεκροί στις μάχες και 69 νεκροί και 56 τραυματίες από τους βομβαρδισμούς.
Απαράμιλλη Εθνική προσπάθεια
ΤΟ ΕΠΟΣ της Τηλλυρίας έχει ήδη καταγραφεί ως μια απαράμιλλη εθνική προσπάθεια διατήρησης αμόλυντης της πατρώας γης από την τουρκική βουλιμία.
Επρόκειτο για μια τεράστιας σημασίας προσπάθεια ηρωισμού και αυτοθυσίας για τον ιερό αγώνα της Καταδρομείς της 31ης Μοίρας, αμέσως μετά τις νικηφόρες μάχες τους στην Τηλλυρία.Κύπρου, αλλά και για την παγίωση της ειρήνης στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου.
Ήταν μια ελληνική νίκη που επιτεύχθηκε με μύριες δυσκολίες και αντιξοότητες και διέλυσε τα σχέδια των Τούρκων για κατάληψη της Κύπρου, σχέδια που, δυστυχώς, είδαμε εφαρμοζόμενα και το 1974 εξαιτίας λαθών, παραλείψεων και προδοσίας από ελληνικής πλευράς.
Νίκη, που επιτεύχθηκε χάρη στην ενότητα μαχίμων και αμάχων, ώστε ο λαός μας να ζλησει ειρηνικά και με ασφάλεια. Νίκη, η σημασία της οποίας αποδεικνύεται και από το ότι η τουρκική Κυβέρνηση διέταξε τη σύσταση ειδικού στρατοδικείου, για να δικάσει τον Τούρκο συνταγματάρχη διοικητή του προγεφυρώματος Μανσούρας.
ΤΙΜΩΝΤΑΣ και φέτος τη μνήμη των ηρωικών νεκρών της Τηλλυρίας, δεν έχουμε παρά να διατρανώσουμε την αποφασιστικότητά μας για αντίσταση μέχρι τέλους στους άνομους τουρκικούς σχεδιασμούς, οι οποίοι διαφαίνονται καθημερινά.
Με ιερή συγκίνηση να αναπολήσουμε την υπερπροσπάθεια των αδελφών μας μαχητών, οι οποίοι με τη νίκη τους αποσόβησαν όσα ανόσια σχεδίασαν οι Τούρκοι σε βάρος τους. Και να μην ξεχνούμε ποτέ την υποχρέωσή μας να αποδίδουμε, και στους νεκρούς αλλά και στους επιζώντες μαχητές του έπους της Τηλλυρίας, δίκαιο έπαινο και τιμές και να παραδειγματιζόμαστε από τα κατορθώματά τους.
Οι Ήρωες : Διέκοψε την άδειά του, για να έρθει να πολεμήσει!
Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ υπολοχαγός Νικόλαος Παπαγεωργίου, που έπεσε στον Λωρόβουνο, είχε πάρει άδεια τις μέρες εκείνες για το γάμο της αδελφής του στο Αίγιο, αλλά τη διέκοψε για να επιστρέψει στην Κύπρο. Και την επομένη της άφιξής του σκοτώθηκε.
ΠΡΙΝ την επίθεση για κατάληψη του Λωρόβουνου, γυμνός από τη μέση και πάνω ο ήρωας Παπαγεωργίου, αγέρωχος, ενθουσιώδης και με το πιστόλι στο χέρι, είχε ρωτήσει τους στρατιώτες του: «Και τώρα, πώς θ’ ανεβούμε παιδιά;».
Αυτοί κοίταγαν ο ένας τον άλλο, στρατιωτάκια 40 ημερών, όπως ήσαν. Κάποιος πρόλαβε να πει «φάλαγγα κατ’ άνδρα», οπότε ο ήρωας Παπαγεωργίου φώναξε: «Με την ελληνική ψυχή θ’ ανεβούμε παιδιά, με τη ψυχή μας!». Οι στρατιώτες έγιναν τότε λιοντάρια στη ψυχή κι ανέβηκαν στο Λωρόβουνο, όπου ο Παπαγεωργίου υπήρξε ο πρώτος νεκρός!..
«Κάποια στιγμή, νιώσαμε φωτιά να μας καίει!..»
ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ τουρκικοί βομβαρδισμοί στην Τηλλυρία είχαν συγκλονιστικές συνέπειες. Πιο κάτω, μέρος της αφήγησης ενός εθελοντή μαχητή: Του Αγαθοκλή Παναγιώτου, από το Πολέμι, μαθητή τότε της Ε τάξης Γυμνασίου, βοηθού ομαδάρχη στο Λόχο του χωριού του:
«Την Κυριακή 9 Αυγούστου είμαστε στον Παχύαμμο και, με το χάραμα, σκορπίσαμε κατά ομάδες μέσα στο χωριό. Στις εφτά το πρωί ακριβώς φάνηκαν τ’ αεροπλάνα. Βρισκόμαστε σε μια κοιλάδα μια ολόκληρη διμοιρία, όταν είδαμε να πέφτουν 20 μέτρα πίσω μας δυο βόμβες.
Τρέξαμε να καλυφτούμε όπου και όπως μπορούσαμε. Εγώ και μερικοί άλλοι τρέξαμε κάτω από μια συκιά. Εκεί υπήρχαν ατομικά ορύγματα, αλλά δεν εξυπηρετούσαν το σκοπό τους γιατί δεν είχαν ακόμη τελειώσει.
Κρυφτήκαμε σ’ αυτά όσο καλά μπορούσαμε και περιμέναμε. Κάποια στιγμή νιώσαμε όλοι φωτιά να μας καίει! Μια εμπρηστική βόμβα «Ναπάλμ» είχε σκάσει δίπλα μας.
Τα ρούχα μου είχαν πάρει φωτιά, οπότε πετάχτηκα πάνω, τα ξέσχισα με βία και ολόγυμνος άρχισα να τρέχω προς το διοικητήριο, που ήταν σε απόσταση 250 μέτρων. Εκεί μου έδωσαν τις πρώτες βοήθειες, ενώ σε λίγο έφτασαν και οι σύντροφοί μου. Ήσαν όλοι καψαλισμένοι, σχεδόν ψημένοι.
Με πολλή δυσκολία στεκόντουσαν στα πόδια τους. Τα ρούχα είχαν καεί πάνω τους. Ούρλιαζαν από τους πόνους. Μέχρι να μας πάρουν στο νοσοκομείο, όλοι τους δυστυχώς πέθαναν. Εγώ, τελικά, έζησα και κατέληξα στο Νοσοκομείο Λεμεσού!..»
«Παμμέγιστη περηφάνια, θαυμασμός και έκσταση»
ΜΙΑ από τις μονάδες που ρίχτηκαν από τις πρώτες στις μάχες της Τηλλυρίας τον Αύγουστο του 1964, ήταν η 31η Μοίρα Καταδρομών υπό τον ταγματάρχη τότε Γεώργιο Καρούσο.
Ήταν οι πρώτοι Κύπριοι καταδρομείς, με ολιγοήμερη μόνο εκπαίδευση, αλλά με λιονταρίσια τη ψυχή. Η ορκωμοσία τους έγινε στις 2 Αυγούστου ’64 στο γήπεδο του γυμνασίου Σολέας, στην Ευρύχου, όπου πήραν και το πράσινο μπερέ. Ο ίδιος ο Καρούσος
Λοκατζήδες της 31ης Μοίρας Καταδρομών σε αναμνηστική φωτογραφία αμέσως μετά τις μάχες της Τηλλυρίας.
Παρέλαβε επίσημα το λάβαρο της Μοίρας από τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή, με εντολή να το τιμήσει. Ο Διγενής ήταν τότε Αρχηγός της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου, κάτω από την οποία υπάγονταν όλες οι κυπριακές στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά και οι Ελλαδικές, ΕΛΔΥΚ και Μεραρχία, που είχε στείλει τους προηγούμενους μήνες στην Κύπρο ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου.
ΣΤΙΣ 8 Αυγούστου 1964, η 31η Μ.Κ. μετά από ανυπέρβλητη προσπάθεια, κατέλαβε το στρατηγικής σημασίας ύψωμα «Λωρόβουνος», προπύργιο των Τούρκων τρομοκρατών.
Λίγο πριν την κορυφή του βουνού έπεσαν μαχόμενοι ο Ελλαδίτης υπολοχαγός Νικόλαος Παπαγεωργίου και οι Κύπριοι εθνοφρουροί Γεώργιος Απλικιώτης και Μιχάλης Κουσουλίδης.
Βαρύς ο φόρος αίματος για τη Μοίρα, της οποίας ο διοικητής απηύθυνε το επόμενο διήμερο επιστολή με τίτλο «ΤΗΛΛΥΡΙΑ-ΚΥΠΡΟΥ 10.8.64 – Σεβαστή μας, πονεμένη Μητέρα», στις μάνες των πεσόντων. Υπογράμμιζε, μεταξύ άλλων:
«Ο Διοικητής, οι αξιωματικοί και οπλίτες, που προχθές στη μάχη ΚΟΚΚΙΝΑ – ΚΥΠΡΟΥ έχασαν τον γενναίο τους σύντροφο γιο Σας, ανοίγουν την ψυχή τους διάπλατη για να δεχθούν με ευλάβεια τον απέραντο πόνο Σας.
Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς, Σεβαστή μας Μητέρα. Υπάρχει όμως μια παμμέγιστη υπερηφάνεια, ένας θαυμασμός και μια έκσταση, που ποτέ κανείς δεν θα νιώσει, όσο εμείς που ζήσαμε δίπλα στο γιο Σας.
Που γνωρίζουμε τη λιονταρίσια καρδιά του. Που δεχθήκαμε το τελευταίο υπερκόσμιο χαμόγελο και παρακολουθήσαμε μπρος από τις ανοικτές αγκάλες μας το φτερούγισμα της αγιασμένης ψυχής του στο ξεκίνημα της για το μεγάλο ταξίδι».
ΣΑΡΑΝΤΑ χρόνια μετά, την 1η Αυγούστου 2004, στα αποκαλυπτήρια του μνημείου πεσόντων της μάχης της Τηλλυρίας, ο Στρατηγός Καρούσος αναφώνησε με συγκίνηση:
«Σας βεβαιώνουμε, νεκροί συμπολίτες μας, ότι είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τον απρόσφορο θάνατο σας. Έτοιμοι για όλα, όταν σε λίγο, εκμετρώντας το βίο μας, βρεθούμε απέναντι σας. Αλίμονο στους ανέτοιμους που ζουν με τις ψευδαισθήσεις ότι θα αποφύγουν το κολαστήριο της αδέκαστης Ιστορίας, που επέρχεται ως καταλύτης και κριτής αδυσώπητος για όσα έπραξαν εις βάρος αυτών που τους εμπιστεύτηκαν».
(Αρχείο Νίκου Παπαναστασίου-απόσπασμα)
Το έπος της Τηλλυρίας έγινε…«Επέτειος των βομβαρδισμών»!
ΤΗΝ Τρίτη 8 Αυγούστου, 53η μαύρη επέτειο των βάρβαρων τουρκικών βομβαρδισμών της Τηλλυρίας τον Αύγουστο του 1964, που ακολούθησε το σάρωμα του προγεφυρώματος των Τούρκων τρομοκρατών από τις ε/κ δυνάμεις αντίστασης στα διχοτομικά σχέδια της Άγκυρας, οι Τούρκοι θα πορευθούν και πάλι στα Κόκκινα κατά χιλιάδες, για να γιορτάσουν τους βομβαρδισμούς.
Με την άδεια του κράτους! «Για την οικοδόμηση μέτρων εμπιστοσύνης» με τους Τούρκους, οι οποίοι καθημερινά δείχνουν τις ληστρικές τους προθέσεις εναντίον της Κύπρου, της Ελλάδας και όλων των άλλων γειτόνων της.
ΤΗΝ ημέρα, δηλαδή, που η Κύπρος θα θρηνεί τα θύματα των τουρκικών βομβαρδισμών, από τα κανάλια θα βλέπουμε το απέραντο καραβάνι με τα λεωφορειάκια των Τούρκων να περνά από τον Κάτω Πύργο και να κατευθύνεται στα Κόκκινα για τα πανηγύρια για το έγκλημα των βομβαρδισμών!
Θα περνούν βροχηδόν οι «αδελφοί» μας από τον Κάτω Πύργο, τον οποίο ο σουλτάνος Ερντογάν, αμέσως μετά την πρώτη πενταμερή Διάσκεψη της Γενεύης για το Κυπριακό τον περασμένο Γενάρη, αδιάντροπα ζήτησε να περιληφθεί στα κατεχόμενα ως αντάλλαγμα του επανανοίγματος της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου για τους πρόσφυγες κατοίκους της!
ΤΗΝ ερχόμενη Τρίτη, λοιπόν, δεν θα γίνεται κανένα μνημόσυνο και καμιά αναφορά στους νεκρούς και ζώντες εθνοφρουρούς και εθελοντές μαχητές μας που έγραψαν ο έπος της Τηλλυρίας, αλλά θα ακούγεται από τα ΜΜΕ η αισχρή επωδός «επέτειος των βομβαρδισμών της Τηλλυρίας»!
Τα πανηγύρια δηλαδή των Τούρκων, για το όργιο αίματος που σκόρπισαν τα δεκάδες τουρκικά πολεμικά που βομβάρδισαν αμάχους από τον Πύργο μέχρι και την Πόλη Χρυσοχούς τον Αύγουστο του 1964!
Μπορεί όμως αυτό να είναι ανεχτό, έχοντας υπ’ όψη την αρνητική, αδιάλλακτη και προκλητική στάση των Τούρκων απέναντί μας; Δυστυχώς για τους κυβερνώντες είναι, ενώ προχθές ακόμη στο «Κραν Μοντάνα» είδαμε πόσο «εποικοδομητική» ήταν η τουρκική στάση.
Δυστυχώς, ο απερχόμενος Πρόεδρος πήρε τη σκυτάλη του ξεβρακώματος στους Τούρκους από την καταστροφική διακυβέρνηση Χριστόφια-ΑΚΕΛ και τη συνεχίζει σαν καθιερωμένη «προσευχή της Παρασκευής»!
ΝΑ πούμε ντροπή; Είναι πολύ λίγο!
Πηγή :nikospa.wordpress.com …To video και φωτο απο την Μηχανή του Χρόνου!
