Το αντιτορπιλικό USS McFaul, κλάσης Αrleigh Burke-class Flight II, του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού στέκεται επιβλητικά καταμεσής του Θερμαϊκού κόλπου.
Με τριακόσια τριάντα άτομα πάνω του, η πλειονότητα των οποίων δεν έχει ηλικία μεγαλύτερη των 25 ετών, το αντιτορπιλικό USS McFaul, κλάσης Αrleigh Burke-class Flight II, του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού στέκεται επιβλητικά καταμεσής του Θερμαϊκού κόλπου, κάτω από τον καυτό ήλιο.
Δείτεκαι αυτά
Με μήκος κοντά στα 150 μέτρα και βάρος 9.000 τόνων, το πλοίο με τις «περίεργες» κατασκευές και τις πολυάριθμες κεραίες σε όλο του το μήκος βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για λίγες ημέρες πριν από την επιστροφή του στη βάση του στις ΗΠΑ και στο Ναυτικό Σταθμό Norfolk της Βιρτζίνια των ΗΠΑ.
Τις παραπάνω πληροφορίες έδωσε σε ομάδα δημοσιογράφων που ξεναγήθηκε στο πλοίο ο κυβερνήτης του, Rusty J. Williamson, ο οποίος, αν και απολαμβάνει την καλοκαιρία της Θεσσαλονίκης, σκέφτεται το δύσκολο καιρό που τους περιμένει στην επιστροφή, αφού υπάρχει ενημέρωση για τυφώνα που πλησιάζει περιοχές των ΗΠΑ.
«Ήδη το πλήρωμα έχει ξεκινήσει τις προετοιμασίες για να είμαστε έτοιμοι για δύσκολες συνθήκες» εξήγησε ο αμερικανός διοικητής του UUS McFaul.
Ερωτηθείς από το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής, απάντησε πως, μόλις φύγει από τη Θεσσαλονίκη, το αντιτορπιλικό USS McFaul θα χρειαστεί τριάντα ημέρες για να φτάσει στην πατρίδα του.
Το προσωπικό του αμερικανικού πλοίου είναι κατ’ εξοχήν νέοι άνθρωποι – τριακόσια τριάντα άτομα, από τα οποία 26 αξιωματικοί.
Courage, Honor, Sacrifice (Θάρρος, Τιμή, Θυσία)
Το μότο του πλοίου, το μήνυμα δηλαδή που φέρει το USS McFaul, είναι Courage, Honor, Sacrifice (Θάρρος, Τιμή, Θυσία). Πρόκειται για ένα μότο που, όπως εξήγησε ο διοικητής του, το έδωσε στο πλοίο το πρώτο πλήρωμα που ανέβηκε πάνω στο νεότευκτο σκάφος πριν από 20 και κάτι χρόνια, όταν ξεκίνησε η υπηρεσία του.
Το όνομα του σκάφους δεν προέρχεται, όπως συμβαίνει συχνά για τις ΗΠΑ, από μια τοποθεσία της Αμερικής, αλλά το DDG-7 έχει πάρει το όνομά του από έναν άνδρα των ειδικών δυνάμεων του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, το μέλος των Navy Seal Platoon Chief Petty Officer Donald L. McFaul, «που ήταν ήρωας στις επιχειρήσεις στον Παναμά πριν από πολλά χρόνια, όταν άλλοι έζησαν εξαιτίας των πράξεων στο πεδίο της μάχης».
Το σκάφος αυτό δεν έχει όμως μόνο συμβολισμούς και ιστορία, αφού είναι μια πλωτή μηχανή μάχης με κορυφαίες δυνατότητες και, όπως τονίζει ο διοικητής του, μπορεί να κάνει σε επίπεδο μάχης επιφάνειας τα πάντα και μόνο του, αυτόνομα, αλλά και σε συνεργασία με άλλα σκάφη, είτε του στόλου των ΗΠΑ είτε άλλων χωρών.
Σε κάποιο σημείο της ξενάγησης γίνεται αισθητός ο ήχος από έναν από τους κινητήρες τζετ να δουλεύει στην πρύμνη, αφού το πλοίο «έχει την ισχύ από τέσσερις πανίσχυρους κινητήρες General Electric LM2500-30, που του παρέχουν 100.000 ίππους», όπως έχει εξηγήσει ο διοικητής Williamson, ενώ δίπλα του θα δει κανείς μια σειρά από κλειστά μεταλλικά «καπάκια» στο πάτωμα, όμοια, αν και περισσότερα από τα παρόμοια που είδαμε στην πλώρη: είναι τα μακριά χέρια του αντιτορπιλικού, οι θέσεις για τα όπλα τους.
«Χάρη σε αυτούς τους εκτοξευτές το πλοίο μπορεί να αμυνθεί αλλά και, αν χρειαστεί, να επιτεθεί» ανέφερε ο κ. Williamson περιγράφοντας τη δυνατότητα που έχει το USS McFaul να κάνει πρακτικά τα πάντα, πέρα ίσως από εξειδικευμένο ανθυποβρυχιακό πόλεμο.
Κάθετα, μέσα και κάτω από αυτά τα μεταλλικά «καπάκια», βρίσκεται ένα μείγμα από όλους πυραύλους που μπορεί να φέρει το αντιτορπιλικό USS McFaul: είτε αντιαεροπορικούς RIM-156 SM-2, που χάρη στα ηλεκτρονικού τύπου (τεχνολογία AESA) ραντάρ του σκάφους είναι ικανοί να χτυπήσουν ένα εχθρικό αεροσκάφος δεκάδες χιλιόμετρα στον αέρα, είτε πυραύλους RIM-161 Standard Missile 3 (SM-3), που λειτουργούν και ως μέρος αντιβαλλιστικής άμυνας, ώστε να μη «φτάσει» ένας εχθρικός πύραυλος σε αυτό το σκάφος ή άλλο που συνοδεύει, είτε πυραύλους BGM-109 Tomahawk, που, αν χρειαστεί, μπορούν να επιφέρουν πλήγματα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το σκάφος.
Μαζί με τους εκτοξευτές Mk 141 Harpoon Missile Launcher SSM και τους τριπλούς εκτοξευτές τορπιλών Mk 32, το σύνολο αυτών των συστημάτων καθιστά το USS McFaul μια από τις ισχυρότερες μονάδες επιφανείας που έχουν ρίξει άγκυρα στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια.
«Πόσον καιρό μπορείτε να λειτουργήσετε χωρίς να πιάσετε λιμάνι ή να ανεφοδιαστείτε;» Η ερώτηση αυτή προς το διοικητή του USS McFaul, του 11ου της κλάσης Αrleigh Burke, που ναυπηγήθηκε στα Ναυπηγεία Ingalls, στην Pascagoula του Mississippi των ΗΠΑ, έχει μια απρόσμενη απάντηση.
«Μπορούμε να φτάσουμε τις 60 ημέρες. Το πρώτο που θα μας τελειώσει είναι οι… πράσινες σαλάτες» απαντά ο κ. Williamson, εξηγώντας πως τα φρέσκα λαχανικά που θα απολαύσει το πλήρωμα στο ταξίδι του γυρισμού θα είναι αυτά που αγόρασαν από τη Θεσσαλονίκη.
«Πάντα γυρνάς στη θάλασσα…»
Πατέρας τριών παιδιών, λίγο μετά τα 40 του, ο διοικητής του USS McFaul εξηγεί πως ήδη έχει περάσει πολλά από τα χρόνια της ζωής του στη θάλασσα και δεν παραλείπει να τονίσει πως το σημαντικότερο για κάθε πολεμικό σκάφος είναι το πλήρωμά του, «που έχει μεγαλύτερη σημασία από κάθε μηχάνημα».
«Κάποιοι θα κατέβουν και θα γυρίσουν πίσω στη βάση. Χθες παραλάβαμε δώδεκα νέα στελέχη που μόλις αποφοίτησαν από την Ακαδημία και σήμερα ανέβηκαν στο πλοίο μας και για πρώτη φορά σε αποστολή» εξηγεί ο κ.Williamson, μιλώντας για το πλήρωμα, ενώ απαντώντας σε μια ακόμη ερώτηση για το πόσο μένει συνολικά ως πλήρωμα τοποθετημένος κάποιος πάνω σε σκάφος, εξηγεί πως αυτό συνήθως το διάστημα δεν ξεπερνά τα τέσσερα χρόνια, αλλά έπειτα από μια περίοδο παραμονής στη στεριά σε άλλο πόστο ή περίοδο επιμόρφωσης, σύντομα ένα στέλεχος του ΠΝ των ΗΠΑ θα είναι πάλι σε υπηρεσία πάνω σε ένα άλλο σκάφος.
«Πάντα γυρνάς στη θάλασσα…» καταλήγει ο διοικητής του πανίσχυρου αντιτορπιλικού κλάσης DDG 51 Arleigh Burke, και το χαμόγελό του λέει πολύ περισσότερα απ’ όσα οι λέξεις μπορούν να μεταφέρουν για την έλξη που νιώθει ένας ναυτικός για το απέραντο γαλάζιο.
(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)
