Του Παρμενίωνα Λιβανίδη
Η ανανέωση του στόλου των φρεγατών μας είναι μια εθνική ανάγκη , για την οποία οι κατά καιρούς ηγεσίες του Ελληνικού Π.Ν. έχουν κρούσει τον κώδωνα κατ΄ επανάληψη στις πολιτικές μας ηγεσίες από το 2001.
Μόνο που με την πάροδο 20 χρόνων και με αλλεπάλληλες παλινωδίες των Ελληνικών κυβερνήσεων , που απλά σχεδιάζουν , κάνουν ανακοινώσεις , εξαγγελίες και αντί για πράξεις , περιορίζονται μόνο στο «να κοσκινίζουν» για πάνω από 12 χρόνια , χωρίς ποτέ να τολμούν να ζυμώσουν αλλά και ούτε και να «να φουρνίσουν» , όταν οι Τούρκοι γείτονες μας έχουν προχωρήσει ήδη και απολαμβάνουν το τσάι τους με τα νέα «καλοψημένα αρτοσκευάσματα τους» (νέας γενιάς πυραύλους , υποβρύχια , UAV και φρεγάτες).
Έχουν εξοπλιστεί σαν αστακοί με ότι πιο εξελιγμένο τεχνολογικά υπάρχει στην πολεμική αγορά , έχουν αναπτύξει την πολεμική τους βιομηχανία και στα ναυπηγεία τους κατασκευάζουν πολεμικά πλοία που εξάγουν στο Πακιστάν , ενώ στην Ελλάδα τα έχουμε κλειστά, απαξιώνοντας τα.
Δείτεκαι αυτά
Για την υπεράσπιση της θαλάσσιας Ελληνικής επικράτειας – οι ειδικοί -λένε ότι το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό χρειάζεται 14 φρεγάτες το λιγότερο.
Οι υπάρχουσες φρεγάτες στο Πολεμικό μας Ναυτικό ( 9 Ολλανδικές τύπου ‘S’ είναι 40 ετών και 4 Γερμανικές τύπου «MEKO – HN200» έχοντας μέσο όρο ηλικίας 25 έτη ) , είναι ήδη γερασμένες και τα οπλικά τους συστήματα ξεπερασμένα με βάση τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις και χρειάζονται μια άμεση ανανέωση , που θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια.
Άρα όταν σήμερα επισήμως μας μιλούν μόνο για την αγορά 4 φρεγατών δεν λένε την αλήθεια. Στην πραγματικότητα πρόκειται , για ένα μεγαλύτερο και μακροχρόνιο πρόγραμμα εξοπλισμών θα εξελιχθεί , αφού πρέπει σταδιακά πρέπει να αντικατασταθούν όλες οι παλαιές φρεγάτες και οι νέες που θα πάρουμε σε βάθος χρόνου για πρακτικούς και οικονομικούς λόγους θα πρέπει να είναι παρόμοιου τύπου , ώστε να μη χρειάζεται άλλου είδους εκπαίδευση στα πληρώματα τους , καθώς και το κόστος συντήρηση τους να γίνεται μικρότερο.
Η απόκτηση μιας νέας φρεγάτας εκτός της σοβαρής δαπάνης περίπου 1,5 με 2 Δις ευρώ ανάλογα του οπλισμού της , χρειάζεται και μια μακροχρόνια διαδικασία μέχρι να ενταχθεί επιχειρησιακά στη δύναμη του πολεμικού μας ναυτικού.
Η διαδικασία
Από τη στιγμή της έναρξης της ναυπήγησης μιας φρεγάτας χρειάζονται 2 έως 3 χρόνια για την κατασκευή της.
Ακολουθεί συνολικά 1 έως 1,5 χρόνος δοκιμών μέχρι την επίσημη επιχειρησιακή ένταξη της στις μάχιμες μονάδες του ναυτικού. Δηλαδή 3 με 4 χρόνια χωρίς τον χρόνο σχεδίασης σε σχέση με τις παραμέτρους του Ελληνικού Π.Ν. και την υπογραφή των τελικών συμβάσεων.
Για την ασφάλεια της χώρας μας θα έπρεπε ήδη να είχαμε σε υπηρεσία 2 έως 4 σύγχρονες φρεγάτες , ενώ παράλληλα έπρεπε να υπήρχε μια γραμμή παραγωγής και παράδοσης για τις υπόλοιπες σε βάθος χρόνου.
Οι νέες φρεγάτες πρέπει να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες επιχειρησιακές ανάγκες για αεράμυνα περιοχής με πυραύλους επιφανείας-αέρος και επιφανείας- επιφανείας / εδάφους , μεσαίου αλλά και μεγάλου βεληνεκούς , ισχυρό ραντάρ πολλαπλών λειτουργιών, ανθυποβρυχιακό πόλεμο , βελτιωμένα συστήματα επικοινωνίας και ηλεκτρονικού πολέμου.
Και το κυριότερο να έχουμε τον έλεγχο του λογισμικού ώστε να μην μπορεί κανείς άλλος να επέμβει αχρηστεύοντας τα όπλα μας την κρίσιμη στιγμή , ακόμη και με την πρόφαση αποτροπής μιας διευρυμένης ανάφλεξης στην περιοχή.
Πρόκειται για έναν εξοπλισμό στο Ελληνικό Π.Ν. που θα έχει μια παρουσία τουλάχιστον 30 ετών και με πρόβλεψη – όσο είναι δυνατόν – για μελλοντικές επεκτάσεις και εκσυγχρονισμούς που θα προκύψουν.
Με τις μεγάλες αργοπορίες της Ελλάδος στην προμήθεια σύγχρονων φρεγατών δημιουργείται ένα επικίνδυνο παράθυρο χρόνου που προφανώς δεν θα αφήσει ανεκμετάλλευτο η επεκτατική Τουρκία , προκειμένου να πραγματοποιήσει τις αθέμιτες φιλοδοξίες της για μια «Γαλάζια Πατρίδα» θέλοντας να ελέγξει την Ανατολική Μεσόγειο και να επιβάλει του όρους της ως πρωτοστάτης ενός συνασπισμού ορισμένων μουσουλμανικών χωρών.
Δεν είναι τυχαίο που στο ίδιο διάστημα που εμείς στην Ελλάδα ομφαλοσκοπούμε , η Αίγυπτος για να θωρακίσει την άμυνα της , έσπευσε επειγόντως να πιέσει την Ιταλία το καλοκαίρι του 2020 και να αγοράσει δύο ετοιμοπαράδοτες φρεγάτες FREMM , που βρίσκονταν στα ναυπηγεία και προορίζονταν για το ιταλικό πολεμικό ναυτικό έναντι 1,2 δις ευρώ.
Η πρώτη παραδόθηκε στην Αίγυπτο τον Δεκέμβριο 2020 και η δεύτερη στις 15 Απριλίου 2021. Η Ελλάδα έχασε μια πολύ καλή ευκαιρία και μιλάμε τώρα για μια μεσοβέζικη ενδιάμεση λύση.
Με τις σημερινές συνθήκες και την αναθεωρητική επεκτατική πολιτική που ακολουθεί η Άγκυρα με τους ραγδαίους ρυθμούς στο εξοπλιστικό της πρόγραμμα , μπορούμε να πούμε ότι το Ελληνικό Π.Ν. για τον εκσυγχρονισμό του δεν βρίσκεται στο παρά 5 , αλλά στο και 5 !
