Καταρρέει η βιομηχανία της κατασκευής των οικοδομών και μάλιστα με Πάταγο …Μετά τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού η ξεφτίλα των τιμών έφτασε και στα ακίνητα και πού είσαι ακόμη , μόνο ένας Θεός ξέρει !
Στη δεκαετία του 80 έχει γυρίσει το ρολόι στις τιμές των ακινήτων, λόγω της οικονομικής κρίσης και της βαριάς φορολογίας.
Τα παλιά διαμερίσματα, κυρίως στις φτωχές περιοχές της Αθήνας, αλλά και σε πολλές επαρχιακές πόλεις, έχουν φτάσει να πωλούνται μέχρι και 100 ευρώ το τετραγωνικό, ενώ νεόδμητες κατοικίες πωλούνται ακόμη και κάτω από 1.000 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του “Έθνους”, οι ιδιοκτήτες σπιτιών 30-40 ετών τα πωλούν όσο όσο, προκειμένου να τα “ξεφορτωθούν” και να γλιτώσουν τη μόνιμη πλέον φορολόγηση μέσω του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων.
Έτσι, διαμερίσματα που αγοράστηκαν τη δεκαετία του ’70 ή και παλαιότερα πωλούνται ακόμη και κάτω από 300 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο.
Οι ειδικοί της αγοράς έχουν καταγράψει ακραίες περιπτώσεις ακινήτων, σε κακή κατάσταση, τα οποία πωλούνται όσο ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο.
Μεγάλη βουτιά
Όπως αναφέρουν εργολάβοι, που έχουν στα χέρια τους δεκάδες απούλητα σπίτια, αναγκάζονται να πουλήσουν κάποια από αυτά ακόμη και κάτω από 1.000 ευρώ/τ.μ., όταν η κατασκευή τους κόστισε 1.200 – 1.500 ευρώ/τ.μ.
Πρόκειται κυρίως για διαμερίσματα στις δυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές της Αττικής (Καμίνι, Νίκαια, Ελευσίνα κλπ), καθώς και στη Θεσσαλονίκη (Αμπελόκηποι, Σταυρούπολη, Εύοσμος, Κορδελιό, Ηλιούπολη κλπ).
Οι ιδιοκτήτες που πωλούν είναι κατά κύριο λόγο Έλληνες, που αγόρασαν τα σπίτια τη δεκαετία του ’70. Πρόκειται κυρίως για τα πρώτα φοιτητικά διαμερίσματα ή τα σπίτια όσων ήρθαν από την επαρχία για να βρουν δουλειά στην Αθήνα και αγόρασαν στις καινούριες τότε πολυκατοικίες.
Αφού έμειναν σε αυτά για αρκετά χρόνια, στη συνέχεια μετακόμισαν σε άλλες περιοχές της Αττικής και ενοικίασαν τα πρώτα σπίτια.
Ενοικιαστές ήταν αφενός το δεύτερο κύμα Ελλήνων από την επαρχία και αφετέρου οι χιλιάδες μετανάστες που ήθελαν ένα φτηνό σπίτι, για να μείνουν τα πρώτα χρόνια, ενώ στη συνέχεια πολλοί από αυτούς έγιναν και ιδιοκτήτες.
Η περιουσία αυτή ενοικιαζόταν και πρόσφερε ένα καλό εισόδημα, ενώ με τη σχεδόν μηδενική φορολόγηση των ακινήτων μέχρι το 2009 έμεναν αρκετά χρήματα από τα ενοίκια.