Του Σάββα Καλεντερίδη
Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στο θέμα των σοβαρότατων εξελίξεων που συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή, εξελίξεις που δρομολογεί η ίδια η Ιστορία, με τον διεθνή παράγοντα να παίζει τον ρόλο του επιταχυντή, εκεί που αυτό επιβάλλουν τα στρατηγικά συμφέροντά του.
Στο ευρύτερο θέατρο των εξελίξεων συμπεριλαμβάνεται η Κύπρος και η Ελλάδα, με την Τουρκία να χάνει για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες την υποστήριξη του διεθνούς παράγοντα στις πολιτικές της που σχετίζονται με το Κυπριακό και το Κουρδικό.
Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει νευρικότητα στην Αγκυρα, μια νευρικότητα που έρχεται να κάνει πιο δύσκολη τη διαχείριση της τουρκικής επιθετικότητας, που το διάστημα αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη στην ΑΟΖ της Κύπρου, χωρίς να μας επιτρέπει η Αγκυρα να ξεχνάμε και τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.
Οπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο μας, η Τουρκία αρνείται να δεχτεί ότι το διεθνές δίκαιο των θαλασσών αποτελεί τη βάση της διαπραγμάτευσης για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ενώ στην περίπτωση της Κύπρου αρνείται να δεχτεί ακόμα και αυτό που αποδέχεται το σύνολο της διεθνούς κοινότητας, ότι υπάρχει κυρίαρχο κράτος με το όνομα Κυπριακή Δημοκρατία.
Για να ανατρέψει δε την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην κυπριακή ΑΟΖ, επιχειρεί με πειρατικές μεθόδους και με την απειλή της χρήσης βίας να επιβάλει τους δικούς της σχεδιασμούς.
Δεν χάνει δε την ευκαιρία να υπενθυμίζει και να απειλεί ανοιχτά την Αθήνα ότι την ένταση που δημιουργεί στη Μεσόγειο είναι πολύ εύκολο να τη μεταφέρει στο Αιγαίο. Μάλιστα, όλους αυτούς τους υπολογισμούς τούς κάνει θεωρώντας ότι η Ελλάδα, λόγω της σοβαρής οικονομικής κρίσης που είναι σε εξέλιξη και λόγω της… τρόικας, που ελέγχει ασφυκτικά τις αμυντικές δαπάνες, είναι πιο ευάλωτη και άρα θα υποκύψει στους εκβιασμούς και τις πιέσεις της.
Εμείς απλά θα υπενθυμίσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι η Τουρκία υπέστη μια δεινή ήττα στην πόλη Κομπάνι κυριολεκτικά από μια χούφτα «ελεύθερους πολιορκημένους». Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι ο πόλεμος στο Κομπάνι ήταν μεταξύ της Τουρκίας και του ΡΚΚ.
Επίσης, να υπενθυμίσουμε ότι το διήμερο της εξέγερσης των Κούρδων (6-7 Οκτωβρίου 2014), που ήταν ένα μήνυμα αλλά και μια γενική πρόβα του ΡΚΚ για την ημέρα που θα κηρύξουν την ανεξαρτησία τους, εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι ξεχύθηκαν στους δρόμους σε δεκάδες πόλεις και κωμοπόλεις στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν αλλά και σε μεγαλουπόλεις της Τουρκίας, πυρπολώντας περισσότερα από δυόμισι χιλιάδες δημόσια κτίρια και αγάλματα του Κεμάλ!
Η κατάσταση ήταν τόσο κρίσιμη που αρκετοί Τούρκοι υπουργοί παρακαλούσαν τους Κούρδους ηγέτες να σταματήσουν την εξέγερση!
Αυτά τα αναφέρουμε για να τα λάβουν υπ’ όψιν τους εκείνοι που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας, υπογραμμίζοντας ότι το πρόβλημα της… Τρόικας είναι παρωνυχίδα σε σχέση με το Κουρδικό, που καλείται να αντιμετωπίσει η Τουρκία.
Πηγή : εφημερίδα δημοκρατία
Δείτεκαι αυτά
